16 juli 2025 – Column Peter Ursem: Vakantie!
Van mijn vierde levensjaar t/m mijn vierenzestigste maakte het woord vakantie een deel van mijn levensritme uit. Van kleuterschool via lagere school, MULO, kweekschool en de rest aan werk op scholen lagen de vakantieperioden landelijk geregeld vast. Ik werd daar door velen om benijd. Een flink deel van die jaarlijkse vakantietijd werd ook daadwerkelijk benut voor vakantieactiviteiten. Ik klaag dan ook niet.
Wat wel af en toe door mij fluisterend werd gezegd is dat die vakanties altijd in de vakantietijd plaats vonden. Dat betekende dat alle uitstapjes, reizen en dagbestedingen gebeurden in de hoogseizoenen. Voor hen die niet in het onderwijs werkzaam waren herhaal ik nog eens nadrukkelijk dat ik me niet beklaag. Ik heb volop genoten van genoten vakanties in vakantietijd. Aanvankelijk met pa en moe toen er een keer wel geld was om dat met een gezin met zeven kinderen te doen. Daarna alleen of met broer of vrienden, totdat de tijd kwam dat vakanties met mijn lief werden gedeeld. Onvermijdelijk liep dat uit op vakanties met eigen kinderen, totdat die het huis uit waren en we weer alle vakantietijd voor ons beiden hadden.
Er komt wel wat beter inzicht in wat vakantie eigenlijk is.
Ach, natuurlijk wisten we dat een vakantie naar Zwitserland vaak gezellig werd gedeeld met zoonlief, die daar ook graag zijn bergschoenen kwam verslijten. En een reisje naar Zwitserland of elders kon helemaal buiten het vakantieseizoen om sinds we de pensioengerechtigde leeftijd bereikten. Ik beken dat ik een paar seconden heb genoten van het vooruitzicht dat we vanaf dat moment eigenlijk altijd vakantie hadden. Voor veel pensionado’s wordt snel duidelijk dat dit niet de tijd is om volledig te besteden aan vakantie. Er komt wel wat beter inzicht in wat vakantie eigenlijk is.
Een aantal mensen weet dat wij onze tijd aan diverse activiteiten besteden, die door anderen juist als werk worden bestempeld. Ik mag dat vrijwilligerswerk noemen, want dat is het ook. Ik begon mijn eerste echte pensioenweek met de uitbreiding van dat vrijwilligerswerk. Ik noem het thuis geen vrijwilligerswerk, want het dient tijd genoemd te worden die aan hobby’s wordt besteed. Welbeschouwd heb ik mijn leven lang niet gewerkt, maar ik ben bezig geweest met mijn hobby’s. De grootste hobby voerde ik uit buiten de vakantietijd om en gelukkig kreeg ik daarvoor in een passende loonschaal betaald.
Vakantiegedrag verandert naarmate de jaren verstrijken.
Wij hebben kleinkinderen. Ja, dan is daar ineens de vakantietijd weer! En wat is er leuker dan met dat grut een weekje weg te gaan. In vakantietijd dus. Nogmaals: ik klaag niet. Er komen af en toe leuke herinneringen terug aan vakanties die wij meemaakten toen onze kinderen nog kindjes waren. Maar nu met de waakzame ogen van dochterlief die, wanneer mijn bijdrage te veel gaan lijken op de intensieve activiteiten die een paar decennia geleden haalbaar waren, bezorgd vraagt: ‘Zou je dat nu nog wel doen, pap?’ Vakantiegedrag verandert naarmate de jaren verstrijken.
Onze eigen reisjes en uitstapjes buiten de vakantieseizoenen zijn ook nog steeds mogelijk. Nu is echter duidelijk dat er geen schoolvakanties zijn wanneer je in het bungalowpark of een andere uitstapgelegenheid bent en je alleen nog maar grijze koppies tegenkomt. De grijze golf maakt al jaren druk gebruik van off-season recreatie en dat is onvermijdelijk doorgedrongen tot de economisch denkende uitbaters van deze gelegenheden. Het zou best eens kunnen dat de buitenhoogseizoentijduitstapjes voor velen aantrekkelijk zijn omdat je dan niet de hele dag het gekrijs en gejengel van kinderen hoeft aan te horen.
Ik heb ontdekt dat ik tegenwoordig weer vakantie heb. Op diverse plekken waar ik mijn vrijwilligerswerk heb, wordt vakantie gevierd. Tot eind augustus moet ik me bezighouden met andere hobby’s. Wat een bof dat we kleinkinderen hebben!
