Column Sjaak Grosthuizen: Deugen of niet deugen

Zaterdag 14 december 2013 – Column Sjaak Grosthuizen: Deugen of niet deugen

Dus Albert Moens heeft niet gedeugd. Dat las ik eerst in mijn regionale en later in de landelijk verspreide krant. Hij heeft zich wat geld in de hand laten proppen voor bewezen diensten in de tijd dat hij nog gedeputeerde was. Schokkend vindt men, en hij was nog wel van GroenLinks ook. Dat soort zaken verwacht je niet van iemand uit een sociaal gewetensvol milieu. Natuurlijk wel van Ton Hooijmaijers, zijn collega van de VVD in die tijd. Die pakte een groot veelvoud van het bedrag dat Moens opstreek. Het verschil tussen € 25.200,- en €350.000,- is natuurlijk groot, maar verwacht je dan anders? Moens ging over milieu en Hooijmaaijers over ruimtelijke ordening, grondbeleid, Schiphol en financiën. Een ander verschil, dat volgens mij veel uitmaakt is, dat Ton Hooijmaijers nog leeft en Albert  Moens niet meer.

Maakt dat wat uit? Nou, daar zit ik dus over te dubben. Albert Moens was tot zijn overlijden een hogelijk gewaardeerd persoon, met een prachtige conduitestaat. Als onbevlekte PPR-politicus was hij medesmid van GroenLinks, raadslid in Leusden en burgemeester van Oostzaan. Bij het afscheid van Moens zal ongetwijfeld de hele rits aan voorbeeldige daden de revue zijn gepasseerd.

Naar de hemel, de hel of het voorgeborchte?

Ton Hooijmaijers was politiek gezien ook lekker bezig, maar al tijdens zijn functioneren kreeg men argwaan over zijn zuiverheid en hij is levend en wel daarvoor tot drie jaar gevangenis veroordeeld. Hij kan in hoger beroep gaan. Moens doet dat niet meer. Hij is door justitie niet meer te veroordelen; we wonen niet in Rusland, China of Noord-Korea. Alleen het publiek van nu kan hem  veroordelen of vergoelijken. Ik vraag me dan toch iets af. Als na iemands overlijden ontdekt wordt dat hij of zij zich schuldig heeft gemaakt aan strafbare feiten, waarheen stuur je dan de dagvaarding? Naar de hemel, de hel of het voorgeborchte?

Natuurlijk hebben we een beetje de pest in, wanneer duidelijk foute mensen niet veroordeeld zijn voordat ze het tijdelijke met het eeuwige verwisselen. Dan ga je nog niet vrijuit natuurlijk. Heinrich Boere was fout en ontsnapte aan zijn straf door naar Duitsland te vluchten in de tijd dat Duitsland nog moest ontdekken dat je in de oorlog fout kon zijn. Hitler wordt hoogst waarschijnlijk ook door advocaten gezien als fout. Van Berlusconi en Geert Wilders weet je het, maar krijg ze maar eens veroordeeld.

Ik ben tegen corruptie. De meesten van u ook, neem ik aan. Ik hoop dat dit ook geldt voor de Hoornse politici van dit moment. Wanneer bij één van hen na het verscheiden blijkt dat hij enkele belangen verkeerd gemixed heeft, dan zal ik natuurlijk even geschokt zijn. Maar mocht ik na het afwegen van hun goede en foute daden tot de conclusie komen dat hun misstap in het niet valt bij gewaardeerde stappen, dan zou ik niet overal rondbazuinen dat die zogenaamde goeie peer eigenlijk een rotte appel was.

dan moet dat een wel erg grote vlek zijn

Ik ga nog verder. Wanneer een alom gewaardeerde politicus nog niet dood is en er lijkt zich een vlekje op zijn of haar blazoen af te tekenen, dan moet dat een wel erg grote vlek zijn, wil ik verontwaardigd raken. Zelfs de politici die uit het zakenleven komen en als politicus eigenlijk nog te veel zakenman blijven zouden kunnen rekenen op een zekere mildheid mijnerzijds, tenzij de financiële slimmigheden alleen voor deze persoon wat opleverden. Te snel veroordelen kan ook buiten Tuitjenhorn leiden tot AMC-excuses.

‘Er is nog hoop!’ roepen de verstokte tegenstanders verheugd.

Ik werd deze week bijna verleid iets te zeggen over de tunnelcapriolen in Hoorn. De volgende stappen blijken pas gezet te kunnen worden na de gemeenteraadsverkiezingen. ‘Er is nog hoop!’ roepen de verstokte tegenstanders verheugd. Ronald Louwman, de gedreven VVD-vooroploper voor tunnelbouw, hoopt vurig dat alles gewoon doorgaat. Ook wanneer hij het wethouderspluche moet laten warm houden door een tegenstander van de tunnel. Hij zou willen regeren over zijn graf heen, zoals we dat zo mooi weten te zeggen. Hoe is de stemming van de stad op dit moment? Hoe zal die zijn wanneer we weer eens vier jaar verder zijn? Is dan het geld voor andere zaken dan tunnelzaken allemaal verdampt, terwijl automobilisten tot de conclusie komen dat het gebruikmaken van een snelle tunnelroute naar een stervende binnenstad toch niet het leukste uitstapje is dat je kunt maken? Of knikken de wachtenden voor de overwegbomen begripvol naar elkaar omdat de snelheid waarmee een stervende binnenstad kan worden bezocht past bij de eerbied waarmee je stervenden moet naderen?

Ik hoop voor mijzelf slecht één ding: dat men over mijn onvolkomenheden niet pas na mijn heengaan zal roeptoeteren. Dat ik mijn ogen dicht kan doen met de gedachte: saved by the bell. Ik moet dan wel weten vol te houden nooit de politiek in te gaan.