Column Sjaak Grosthuizen: Natte voetenwerk

11 mei 2013 – SJAAK GROSTHUIZEN : Natte voetenwerk

De foto met drie heren zittend achter twee tafeltjes, met de broeken op hoog water in een laagje zwembadwater intrigeerde mij. Boven de foto stond in even zo goed bescheiden rode letters: Wat anders dan de Akte van Abdicatie. En dat is het ook. In het midden van het drietal, precies waar de twee tafeltjes tegen elkaar aan staan zit Aart Ruppert, onze VOCH-wethouder van watersportzaken, lachend met een zelfde pen als de belendende heren met kennelijk eenzelfde blad papier. Zij tekenden alle drie de uitvoeringsovereenkomst voor de exploitatie van onze openbare zwembaden. Een politieke gebeurtenis van behoorlijk gewicht dus.

De titel van de foto is misschien het enige dat de zwembadorganisatoren niet zelf hebben bedacht. Ik zoek naar de diepere relatie tussen abdicatie en zwembaden. Er worden door verschillende betrokkenen handtekeningen geplaatst op documenten die ze aan elkaar doorgeven. Dat wordt niet gedaan door stemmig geklede dignitarissen die de documenten achterlangs opdienen en afhalen als getrainde obers. De drie heren doen dat zelf. Hier Hans, bij het kruisje, zegt Aart olijk. En Hans tekent waar natuurlijk geen kruisje staat.

Op de foto is overduidelijk te zien dat al getekend is. Aart Ruppert die wij gedurende zijn zittingsperiode als wethouder van steken-onder-water-gevende zaken via de media hebben leren kennen als grimmige schrapper van onnodig dure onzin in de gemeente zit daar breeduit lachend. Veel breder lachend dan de beide zwembadheren naast hem. Hans Schipper, de voorzitter van Stichting Zwembaden Hoorn kijkt recht in de camera. Hij weet niet zeker of hij wel moet lachen. Voor de gelegenheid en voor de foto misschien, maar hij heeft daarnet een uitvoeringsovereenkomst voor de exploitatie van zijn zwembaden getekend. Aan zijn gezicht lees je af dat hij de tekst kent. Met niet al te veel fantasie lees je in zijn gezicht ook een zekere ontzetting. Hij wil ons laten weten dat dit het uiterste is dat na zware uitwisselingen van vijandelijkheden is bevochten. De andere heer is Co van Langen. Die lacht iets vrolijker, maar dat kan hij als secretaris dan ook iets makkelijker. Bovendien weet hij dat hij toch ook weer niet zo vaak met zijn gezicht in de krant komt. Achter de drie heren zijn de ogen te zien van een groot waterspeelbeest met precies de uitdrukking die waarschijnlijk bij dit feestelijke gebeuren past. Het is niet een abdicatie die getekend wordt. Hans Schipper en Co van Langen geven juist aan dat ze aanblijven.

De gemeente zal de zwembaden de komende jaren 250.000 euro subsidie geven en beide zwembaden dienen daarvoor een groot aantal bezoekers te trekken. Ik zal er vast wel helemaal naast zitten. Misschien had Hans Schipper voor deze overeenkomst best wel zijn breedste smile uit de kast mogen trekken. Ik mag aannemen dat hij dit niet nu al doet. Het is ook mogelijk dat dit bedrag een behoorlijke bezuiniging betekent en dat een schrandere badmeester op het idee kwam de ondertekening te laten plaatsvinden op laag water. Daar valt iets te zoeken. Misschien is dit een symbolische oplossing. We bezuinigen voortaan op het water. Dat zal nergens hoger komen dan tot de knieën. Met dit beleid zal niemand verdrinken. Dat scheelt ook personeel.

Er is nog iets dat me aan de foto opvalt. Aart kijkt duidelijk naar iemand anders dan naar de fotograaf. ‘Ze hebben getekend hoor!’ zegt zijn lach. Aan de kant, op het droge, met zijn broekspijpen gewoon naar beneden staat de ambtenaar die de uitvoeringsovereenkomst geheel volgens het plan heeft uitgetypt. Hij weet: straks op het gemeentehuis gaat de fles open. ‘Zet ‘m alvast maar koud, kerel! Op het stadhuis houden we het ook niet droog meer, als je voelt wat ik bedoel!’

Alleen de fotograaf zag wat er zich allemaal heeft afgespeeld. Hij drukte af op het juiste moment. Ook de titel is achteraf gezien raak. Het water kan beide zwembadbestuursleden misschien aan de lippen staan, maar worstelend houden zij het hoofd boven water. Ze duiken niet onder. Ze laten zich niet wegspoelen. Ze blijven. Alleen Aart gaat weg na de foto, in de hoop dat het beide heren wel blijft bevallen in het water. Alleen op het droge voelt de vis nattigheid.

De lach van Aart is vastgelegd en bij mij blijven vragen zich opdringen. Wat voor slag heeft Aart geslagen? De schoolslag of de vrije slag? Hoe verliet hij het zwembad? Huppelend of zou hij de zwembadpas beheersen?