SJAAK GROSTHUIZEN 20 april 2013
Het fijne van een paar dagen weg zijn, is onder andere het thuiskomen. Ik ben na een paar dagen vrijwillige exilist te zijn geweest altijd nieuwsgierig of er zich iets verrassends heeft voorgedaan in Hoorn. Met zekere gretigheid blader ik dan de kranten door die de buren netjes uit het zicht hebben opgestapeld. Dit keer liep het thuiskomen weer uit op een klein verrassingsfeestje. Ik kreeg zelfs de indruk dat de Hoornse redactie een nieuwe impuls had ondergaan. Wat heerlijk dat hun nieuwsgierigheid naar Hoornse politieke en andere ontwikkelingen door de nieuwe vormgeving van de krant lijkt te zijn toegenomen. Zou een bedankberichtje naar de redactie de alertheid kunnen consolideren?
Ik las diverse verrassende berichten. De PvdA-woordvoerder van superkleinleed Piet Bruijns neemt het op voor de bijen. Die hebben het zwaar en dreigen door gifspuitgedrag te worden gedecimeerd. Het is een prachtig gebaar van Piet, want bijen zijn geen kiesgerechtigden. In deze moderne, vaak natuuronvriendelijke tijd, waarin veel mensen bijen, hommels en wespen nauwelijks van elkaar kunnen onderscheiden en elkaar soms panisch gillend in de armen vliegen voor een insect dat groter is dan een vlieg, is het goed om te in zien dat men met honing een hoop meer kan bereiken dan met azijn. Hulde Piet voor deze geste en laat iedere Hoornaar die van mening is dat er voor dieren eigenlijk ook een partij in de raad moet komen, volgend jaar aan Piet Bruijns denken. Je kunt hier natuurlijk giftige opmerkingen over plaatsten, maar gifspuiters zullen volgend jaar zien dat dit weinig oplevert. Zo zal Piets wraak honingzoet zijn.
Samen met ruim vijf miljoen anderen hebben ook mevrouw Grosthuizen en ik gekeken naar het spontane interview met het aanstaande koningspaar. Onze Willem Alexander de eerste – laten we ons ervan bewust zijn dat er nergens in een weide een Bertha 1 rondloopt, maar dat terzijde – lijkt het niet als een degradatie te zien voor een echte koning wanneer hij slechts de functie mag vervullen van ceremoniële lintenknipper. Daar is niks mis mee en wie de indruk heeft dat het maar een lullige handeling is, moest maar eens praten met hen die voor deze eervolle taak wel gevraagd worden. Ik las tot mijn vreugde dat onze oud-burgemeester Pierre Janssens een restaurant op dergelijke wijze ceremonieel opende. Laat ieder die dit vermakelijk vindt zich maar eens afvragen of hij of zij ooit zal worden gevraagd om ook maar bij een afhaalchinees een ceremonieel openingslint te mogen doorknippen. Zou onze huidige burgemeester gevraagd worden linten te knippen bij het openen van de coffeeshops?
Verrassend en verhelderend vond ik ook het bericht dat onze havens minder druk worden bezocht door het zeilende vaarvolk. Dat lijkt een beetje uit de tijd te raken of zeer te lijden hebben onder de recessie. Als je snel van je geld af wilt komen, moet je een boot kopen heb ik ooit eens iemand, die het weten kon, horen zeggen. Zou men nu ook tot het inzicht komen dat er dus ruimte vrijkomt voor het bruine en witte vaargoed? Of voor parkeerplaatsen voor bussen? De nieuwe toeristenstromen die Hoorn aandoen moeten we sneller en vakkundiger ontvangen. Enig idee hoeveel nieuwe bezoekers de vakantiefilmavondjes in Japanse, Chinese en Koreaanse huiskamers kunnen opleveren?
Waar zou in Hoorn de oefenzaal zijn voor het instuderen van het koningslied? Het lied wordt zo afgekraakt, dat zelfs republikeinen dit spontaan gaan mee neuriën. Na de inhuldiging van Willem-Alexander kan de melodie goed worden gebruikt om protestsongs te maken. Ik wil best de uitdaging aangaan om de bevolking van onze stad uit te nodigen een zinnetje in te sturen, zodat ik geïnspireerd kan worden om daar een passende tekst bij te schrijven. Natuurlijk ook een af te kraken tekst, want we zijn gek op tradities. Kunnen we de aubades weer invoeren?
Hoorn blijft verrassen. Ik vind D66-wethouder Peter Westenberg van jeugdige aangelegenheden te sympathiek om te zeggen dat zijn vertrek uit de politiek volgend jaar geen verrassing is. Jeugd houdt niet altijd echt jong, maar ik hoop dat hij tot zijn 67ste nog ergens aan de bak komt. Hoorn, verras hem eens!
Ik hou van Hoorn en als blijkt dat onze meerdaagse uitstapjes buiten deze prachtige stad de stroom aan verrassende berichten positief beïnvloedt, dan beloof ik u plechtig wat vaker de stad te verlaten.
