SJAAK GROSTHUIZEN 6 juli 2013 – Wijsheid komt met gevaren
Wie lang in een beroep bezig is, doet een hoop kennis en ervaring op. Hij of zij heeft eigenlijk alles wel eens meegemaakt en hoeft van niemand meer te horen hoe het nou moet. Wie zo’n lange periode bezig geweest is te trachten het beste te bewaren uit allerlei nieuwe stromingen verwordt gemakkelijk tot een Einzelgänger. Collega’s gaan het een beetje aanmatigend vinden dat hen nooit om advies gevraagd wordt. Ik vermoed heel heftig dat dit in alle bedrijfstakken voorkomt.
Ik denk dus dat ditzelfde fenomeen zich ook voordoet in de lokale politiek. Raadsleden die meer dan een decennium meegaan hebben zich ontwikkeld tot mensen die je niks meer hoeft te proberen wijs te maken. Ze zijn al wijs. Eigen wijs. Zij kennen het klappen van de zweep, weten waar Abraham de mosterd haalt en wijzen feilloos de klepel aan wanneer ze de klok horen luiden.
Handig om zulke mensen in je fractie te hebben, zult u misschien denken. Zij kunnen de jongere instromers in de raad goed bijstaan en bijsturen. Tot op zekere hoogte is dat ook zo. Maar het is lastig om de jonkies taken toe te vertrouwen. Zij missen het inzicht en maken te snel missers waar andere partijen dan weer profijt van kunnen trekken. Helemaal moeilijk wordt het wanneer de jongere fractiegenoten voor een tweede termijn mogen terugkomen. Dan zijn ze door de ervaren oudjes niet meer bij te sturen. Ze willen zelf sturen. Ze wanen zich al oude rotten in het vak en wagen het zelfs om de oude oude rot de les te lezen. Dit is een onvermijdelijk proces en meestal is men alleen maar bewust van de stroefheid die dankzij dit proces ontstaat. Het is een onverbiddelijke valkuil. De commotie die dan kan ontstaan is de beste broedvoorwaarde voor afsplitsingen van de partij.
Wie langs ’s Hoorns lantaarnpalen rijdt, wordt gevraagd zich aan te melden als raadslid voor de Fractie Tonnaer. Op de foto staan al meer mensen dan er ooit in een toekomstige fractie zullen kunnen komen. Het affiche moet je dus als volgt interpreteren: wanneer je denkt dat je een beter raadslid kunt zijn dan de groep mensen op de foto, dan mag je je aanmelden. Ik ken niet alle mensen op de poster. Eigenlijk alleen Levent Helelespe, de man die bewezen heeft goed te kunnen luisteren naar his masters voice. Omdat ik Roger ken weet ik dat hij de komende ronde verder wil gaan met mensen die zich beter in zijn gedachtegoed kunnen verplaatsen. Levent dus, maar Roger rekent erop dat er dit keer geen fractie zal worden gevormd die halverwege de rit uiteen spat in éénmansfracties of versterking van bestaande fracties.
de lokale partij voor het kijkerspubliek van omroep MAX
Johan van der Tuin maakt al vele jaren deel uit van de Hoornse gemeenteraad. Hij is ervaren als geen ander, weet hoe de hazen lopen, weet van de hoed en de rand en laat zich geen knollen voor citroenen verkopen. Johan heeft zichzelf afgesplitst van het CDA en heeft nu geen last meer van jongere fractiegenoten die, nog nauwelijks droog achter de oren, zich doof hielden voor zijn kilometers voortgeschreden inzichten. Johan gaat door met gemeentepolitiek via Hoorn +, de lokale partij voor het kijkerspubliek van omroep MAX.
René Assendelft, nu nog eenling in de raad wil niet verder gaan met eigen fractie. Te elfder ure komt hij tot het besef dat hij beter deel kan uitmaken van een andere fractie, zoals zijn vroegere fractiegenoten bij Roger al veel eerder deden. De vraag wordt nu: zal René zelf een partij kiezen of zal er een partij zijn die voor hem kiest?
Eindigen we de volgend raadsperiode met een record aantal splinterpartijtjes?
Roger Tonnaer en Johan van der Tuin hopen met een ploegje beginnende, doch zeer vaardige politici de nieuwe ronde in te gaan. Kan dat goed gaan? Nauwelijks! Waar vind je kandidaten die bereid zijn eerst vier jaar aan de lippen te hangen van deze door de wol geverfde mannen en zich te schikken in rol van stagiaire die deemoedig in hun schaduw blijft staan? Hebben beide grootmeesters van de lokale bestuursbeslommeringen wel zin om een groot deel van hun tijd te besteden aan het pamperen, opvoeden en onderwijzen van hen die menen nu reeds te weten waarom ze in de stadspolitiek willen participeren? Durven ze het aan om zaken aan ongeschoolde politici over te laten? Zijn ze ooit nog in staat te zien dat hun eigen fractiegenoten zo ver gegroeid zijn dat ze het stokje kunnen overnemen? Willen ze ooit wel het stokje overgeven? Eindigen we de volgend raadsperiode met een record aantal splinterpartijtjes? Van de twaalf fracties in onze huidige raad zou je zes fracties kunnen zien als lokale partijtjes. Zes verschillende smaken? Zoek de verschillen. Alleen de oudjes die willen doorgaan zien ze. Als enigen. Dat weten wij wel, omdat wij ze al een tijdje kennen.
