SJAAK GROSTHUIZEN – 8 JUNI 2013 Dood geld of liggende gelden?
Ik ga dood. Ooit. Hopelijk niet zo vlug, maar het is onvermijdelijk. Je hebt niet alles zelf in de hand, maar wat we kunnen doen om dit moment uit te stellen doen we. Ik las ergens de opmerking dat men heeft ontdekt dat je maar liefst vijf jaar langer zou leven wanneer je veel zoent. Mevrouw Grosthuizen was direct bereid om te zien of dit voor ons ook op gaat. Ik zoek altijd een mogelijke verklaring voor dit soort opmerkelijke ontdekkingen. Zou het zijn dat tijdens een zoen de tijd even stil lijkt te staan? Met hoeveel zoenen bereik je dan de vijf jaar? Verleng je je leven een minuut per zoen? Of slechts met de tijd die een zoen duurt? Stel dat ik uitga van de laatste veronderstelling. Wij zijn in pakweg drie seconden meestal wel klaar met een kus. Hoeveel van onze zoenen passen er dan in vijf jaar? Twintig per minuut, dat is 1200 in het uur, 28.800 zoenen in een heel etmaal. Op jaarbasis hebben we het dan over 10.512.000 zoenen en met 52.560.000 zoenen zouden mevrouw Grosthuizen en ik de vijf jaren levensverlenging hebben verdiend. Om zo’n hoeveelheid op een mensenleven te bereiken dien je dus heel vroeg te beginnen. Ik betwijfel of een zoen die alleen maar uitgewisseld wordt om deze score te kunnen halen ook wel echt meetelt. En hoeveel hartstocht zal er nog zitten in de 52.559.999ste zoen?
Deze week viel mijn blik ook op een andere mededeling in verband met het doodgaan. De grafrechten worden een stuk duurder. Zeker in Hoorn. Voor twintig jaar je nabestaanden de kans geven vergeten bezoekmomenten te laten inhalen betaal je € 6000,-. Wanneer je graf gedurende die tijd door gemiddeld twee personen wordt bezocht op of vlak na je verjaardagsdatum dan kost je dat per persoon, per bezoek €150,- . Dat betekent dat, wanneer je dat erg veel geld vindt voor een grafbezoekje, je allen die jou zullen overleven op het hart moet drukken de bezoekfrequentie aan je graf drastisch op te voeren.
Michiel Pijl, de CDA-wethouder van grafzaken vindt de maatregel om de kosten sterk te verhogen ook niet leuk, maar hij begrijpt dat de grafkosten niet afgewenteld kunnen worden op elke inwoner van Hoorn. Op die manier kan je elke Hoornaar en Horinees wel zover krijgen dat ze iedereen een zeer lang leven toewensen, maar doodgaan doen we uiteindelijk toch. Ik ken het BTW-tarief voor graven niet, maar ik hoop dat het laag is. Doodgaan hoort tenslotte tot de basisbehoeften van een mens.
Doodgaan is tegenwoordig een kostbare zaak. Elk jaar lijken uitvaarten steeds meer te moeten kosten. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen je daarvoor te verzekeren. Ongeveer op het moment dat je begint te zoenen, denk ik. Cremeren is goedkoper dan begraven, maar de stookkosten zijn niet de enige kosten. (Zouden crematoriabazen ook elke week worden gebeld door energieleveranciers met een goedkoper tarief?) Er zijn ook de kosten voor de versterking van de innerlijke nabestaanden. Je zult maar een zeer grote familie hebben of door een zeer grote kring van belangstellenden worden begeleid naar je laatste gang. De verzekering zal dan niet alles vergoeden. Onze kinderen hebben we nog niet horen zeggen: ’Niet te beroemd worden, Pap.’
Michiel zal deze ontwikkeling ook met angst om het hart zien plaatsvinden. Hij heeft statistisch gezien nog een lange tijd te gaan. Tegen de tijd dat we definitief droef afscheid moeten nemen van de oude Pijl is je laten begraven in Hoorn een statussymbool geworden voor de happy few. Je hebt het helemaal gemaakt in je leven wanneer je gedurende minstens20 jaar in de dure veenbodem van Hoorn mag rusten. Alleen als je er vasthoudend voor gespaard hebt, is requiescat in pace van toepassing.
Wij hebben op dit moment nog niet gespaard voor onze dood. We hebben onlangs het huis wat laten opknappen en een goede tweedehands auto aangeschaft. We zullen de ontwikkelingen rond de betaalbaarheid van overlijden echter scherp in het oog houden en wanneer we voor alle leuke zaken in het leven genoeg geld hebben, voor dit doel een kleine reserve trachten op te bouwen. Maar misschien willen we ons helemaal niet laten begraven. Mijn ouders grapten reeds: wij laten ons niet kisten, bij ons komt alles in kannen en kruiken. Wij gaan, als we zijn uitgezoend, hopelijk nog betaalbaar de pijp uit.
Dat Michiel de grafprijzen moet laten oplopen zul je mij hem niet horen verwijten. We zullen ons daarmee moeten verzoenen. Ik zeg daarom gewoon: zand erover!
