Column Sjaak Grosthuizen: De ontknoping

8 november 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: De ontknoping

Was de raadsvoorstelling rond de vaststelling van de begroting spannend? Bij tijden zat er spanning in, moet ik toegeven en er was een toch wel een beetje verrassend slot. Je zag het natuurlijk aankomen, maar toch, men deed of het allemaal ook heel anders had kunnen aflopen.

Alle actoren, of acteurs, deden geweldig hun best. Ook de rollen zonder tekst werden met redelijke overtuiging gespeeld. Aan het script was duidelijk zorg besteed. Gelukkig bestond er steevast ruimte voor improvisatie, maar de behoefte om te schmieren bleef ver op de achtergrond. Om de afloop alvast te verklappen: de begroting is er door. Dat kon ook niet anders, dat stond al vast natuurlijk. Maar toch, in het verleden wilde het wel eens gebeuren dat voor- en tegenstanders gevoelig bleken voor goede argumenten. Er waren om de boel toch wat aantrekkelijk te maken een lading moties ingediend en een paar amendementen. Die horen er gewoon bij, anders had het net zo goed een bijeenkomst van de speeltuinvereniging kunnen zijn.

De koek is een keertje op en er valt wel meer te doen.

De oppositieleden hadden elkaar op een aantal essentiële punten gevonden. Kijk, de autotunnel was hen door de neus geboord. Dat schreeuwt natuurlijk om genoegdoening. Je mag je niet al te enthousiast scharen achter de andere besteding van de centen, ook al zitten daar elementen in, die jouw sympathie en zeker die van jouw kiezers wel konden dragen en die moet je dus niet zomaar afwijzen. Hoe sta jij als volksvertegenwoordiger bijvoorbeeld tegenover extra steun voor mensen die het wat moeilijker hebben of gaan krijgen? Niet mensen in Verweggistan, die je via een eenmalige bijdrage uit je systeem kan schrappen. Nee, mensen in jouw eigen stad. Mogelijk mensen die op jou stemden omdat zij meenden in jouw kleine fractie een soort Messiasfunctie te ontwaren. Kijk, van de VVD weet je het gewoon. Er wordt al genoeg gedaan voor de Hoornse stakkers en hulpbehoevenden. De koek is een keertje op en er valt wel meer te doen. Van de afgeleide partijen mag je zo’n basishouding ook een beetje verwachten, maar toch blijft het een lastige boodschap. Hoe breng je dat een beetje netjes? Ik bedoel, zonder al te a-sociaal over te komen?

Dat werd een gouden kans voor de oppositie!

Toen was er ineens licht. Judith de Jong, de PvdA-wethouder van keer-het-dubbeltje-nog-eens-omzaken is een eigenzinnige tante, die er niets voor voelt zich in een andere richting te laten manoeuvreren dan ze voor ogen heeft. Het is vast en zeker op haar voorspraak geweest om de begroting sluitend te maken met geld, dat toch niet meer voor een autotunnel uitgegeven ging worden. De gehele coalitie ziet daar een logica in, waar je niet onderuit kan. Waarom hier geld oppotten, waar het elders keihard nodig is? Dat werd een gouden kans voor de oppositie!

De coalitie heeft verzuimd, om eerst netjes te vragen of de reserves van de parkeergelden die volgens een oude afspraak bestemd waren voor parkeerzaken en infrastructuur nu een tijdje voor iets anders gebruikt mochten worden. Ik kan u voorspellen dat de oppositie het daarmee natuurlijk volledig oneens zou zijn geweest en dat konden Judith en haar collegecollega’s ook wel. Het college en de bijbehorende partijen zagen niets in een wacht- en vergaderperiode van een aantal maanden en keurden het geven van een nieuwe bestemming goed.

Judith bleef manhaftig stand houden tot de begroting in stemming kwam.

In deze vergadering werd zonneklaar waarom de VVD al meteen een zwaar accent legde op de veranderde besteding van de reserves. Onbehoorlijk, ondemocratisch, linkse speeltjes en nog meer verwijtende kreten die langs het randje scheerden kwamen over tafel. Als jullie dit doen, dan zijn wij gedwongen om de hele begroting af te keuren, werd geroepen. Judith bleef manhaftig stand houden tot de begroting in stemming kwam. Ronald Louwman vroeg schorsing aan. Vijf minuten. Als één man stond de gehele oppositie op en verliet de raadzaal. Bij stemming bleek elke oppositiepartij zich helaas genoodzaakt te zijn de begroting af te keuren. Wij wilden best wat sociaal zijn, maar het principe van de eigen regeltjes is belangrijker. Je eigen schuld, Judith! Einde voorstelling.

De spanning zal in de komende raadsvoorstellingen volkomen afwezig blijven, wanneer men in de raad 19-16 als vaste score op het bord laat staan. We moeten wachten totdat een van de coalitiefracties zal ontploffen, of totdat men door krijgt dat fractiediscipline niet hetzelfde is als coalitie- of oppositiediscipline. Afwachten dus. Maar om dat spannend te noemen, gaat ook mij wat te ver.