Column Sjaak Grosthuizen: Gesjochte

31 mei 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Gesjochte

Als burgemeester met de beste bedoelingen kun je behoorlijk gesjochte zijn. Het is nooit goed. Nou ligt het voor de hand dat wanneer een burgemeester een coffeeshop laat openen er wenkbrauwen worden gerezen. Voor een buurman van zo’n discutabele neringdoende is een gerechtsgang om het allemaal terug te draaien naar een ethisch beter geaccepteerd verleden bij voorbaat kansrijk.

Nederlands beleid op gebied van speciale genotsmiddelen is halfbakken. Misschien omdat we deel uitmaken van Europa waar we niet willen opvallen door afwijkende meningen. De exportbedreigende uitlatingen van een atonale peroxidekoppige Mozart uit Limburg krijgt meer ruimte dan pogingen softdrugs buiten de criminele sfeer te krijgen. De Haagse opperburgemeester Dikkerdak lijkt doof te zijn voor hulpkreten en/of wijze woorden van de onderburgemeesters in het land.

Dichtgooien die hap en de burgemeester dient dat zelf te doen!

In Hoorn leek onze burgemeester de scheefgezakte verhoudingen voor het oog keurig rechtgetrokken te hebben. Niet volgens de buurman van de nieuwe keurige en onverdachte wietnegotie. Dichtgooien die hap en de burgemeester dient dat zelf te doen! Daar sta je dan met je goedgedachte gedrag. Nu maar hopen dat onze burgemeester stevig in zijn schoenen kan staan. Ik heb daar alleen vermoedens van. Ik kijk eerlijk gezegd nooit naar zijn schoeisel, maar naar zijn gezicht. Je kunt onmogelijk beweren dat zijn gezicht getekend is door zware zorgen. Ik zie hem vaker olijk kijken dan zorgelijk. Misschien is dat een goed teken, hoewel er ook opvattingen bestaan dat men aan iemands uitstraling kan aanvoelen of de persoon wel serieus genoeg bezig is. Overigens heeft onze burgemeester een langere lachtraditie dan onze minister-president.

Och, hoe simpel lijkt raadswerk, wanneer je aan de zijlijn staat.

Vanuit Den Haag komen genoeg zaken aan, waarbij niet alleen een burgemeester, maar ook wethouders en raadsleden zich kale plekken krabbelen achter de oren. De nieuwe wet Markt en Overheid laat weinig ruimte voor gemeenten om accommodaties, goederen en diensten voor een appel en een ei te gunnen aan organisaties die zich het schompes werken om voor burgers een kleurrijke invulling te verzorgen op hun grauwe bestaan. Dat noemen ze in Den Haag vermindering van de regeltjes. Je mag straks alles zelf regelen, maar het moet wel op een Haagse welgevallige wijze. Dat is ongeveer hetzelfde als wanneer je tegen je zoon of dochter zegt. Papa geeft je iets minder zakgeld. Je mag er zelf mee doen wat je wilt, als je er maar niet iets nuttigs voor koopt.
We zitten met een deels nieuwe bezetting van een gemeenteraad. Allemaal mensen die mooie ideeën hebben om het leven in Hoorn tot een feestje te maken voor elke burger of toerist. Die nu ervaren dat het raadswerk spitten is met je goeie arm op de rug gebonden. Probeer dan maar uit te leggen dat dit iets anders is dan verkiezingsbeloften niet waarmaken. Och, hoe simpel lijkt raadswerk, wanneer je aan de zijlijn staat. Het is als met televisiequizzen. Thuis bak je er meer van dan wanneer je in de studio zou zitten met twintig lampen op je gericht.

Hoorn en pijpen, moet je zien hoeveel mooie zaken we dan voor de burgers overeindkunnen houden!

Oplossingen lijken soms zo simpel. Het is dat ik mijn verstandelijke beperkingen ken, anders zou ik met het plan komen om wiet te legaliseren, en dit voor de huidige prijzen te laten verkopen in de pompstations in de grensstreek. Of in een proeflokaal wietroken in ons havengebied. Een absolute must voor alle buitenlandse toeristen, die thuis naast de vakantiefoto’s en –filmpjes mooie verhalen kunnen vertellen over de prachtige film- en fotogenieke oude stad met – en dit moet heel zachtjes achter de hand worden gefluisterd – een drugslokaal waar ze hun jointje in een veilige omgeving hebben kunnen genieten. Uit een ouderwetse lange kleipijp. Waarom niet? Zij hoefden niet aan het roer te staan van een prachtige van alle gemakken voorziene luxe salonboot. Dat garandeert voor het volgende seizoen uit die omgeving nieuwe bezoekers. Moet je nagaan, wanneer we in ons havengebied ook een red lightstraatje hebben of een café met paal- en lapdanseressen. Alles mogelijk geworden door een burgemeester die met andere stadsbestuurders deze inkomstenrijke voorzieningen hebben gedoogd. Hoorn en pijpen, moet je zien hoeveel mooie zaken we dan voor de burgers overeindkunnen houden!

Een op het geestelijke en morele gemoed van burgers gerichte rol van een burgemeester zou men slechts rond kerkelijke feestdagen en aan het begin van het jaar mogen eisen. Voor de rest van het jaar is hij bezig met het in stand houden van alle andere aspecten die nodig zijn voor een stad. Met uit de geschiedenis stammende nuttige uitgangspunten: Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral! Hoeveel oude en nieuwe raadsleden van Hoorn zouden over te halen zijn voor dit devies? Moeten we bang of blij zijn, dat een aantal politici dat allang als focus heeft?