Column Sjaak Grosthuizen: Herbergen in Hoorn

6 december 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Herbergen in Hoorn

Het was in die donkere dagen dat de dreiging van duistere machten de bange bevolking langzaam maar onverbiddelijk in haar greep kreeg. Wie en waar was de vijand? Welke bedreigingen loerden verholen op plekken waar je je het meest veilig voelde? Hoe moesten ook burgers van Hoorn het paard van Troje buiten de Poort van Hoorn houden?

De dreiging van toestromende vreemdelingen spreidde zich als gitzwarte onheilspellende wolken over het land en de eerste flarden ervan lieten zich reeds zien. Ook uit het oosten van ons werelddeel stroomden de volksmassa’s onze gemeentegrenzen binnen. Naar onze woonplaatsen gelokt met het vooruitzicht op betaald werk en goed verwarmde woningen. Schrikaanjagende verhalen gingen hen voor: verhalen over drank, drugs, drukte en verdringing van onze winkelwaren voor onuitspreekbare producten.

Hoe lang nog vrouw, vriendin en dochters binnen houden?

Hoe het vege lijf en je zuinig vergaarde goed te redden? Hoe lang nog vrouw, vriendin en dochters binnen houden? Je zag de vreemdelingen onze veilig gewaande wereld onafwendbaar binnensluipen en bezit nemen van onze woningen, onze banen, onze kookgeuren en onze parkeerplaatsen. Waar hoorde je nog de hutspot roemen en wat ging er gebeuren met onze spruitjes? Nergens was je meer onder ons, tot in de gemeenteraad en zelfs het college van B. & W. aan toe.

In die dagen geviel het dat CDA-wethouder Michiel Pijl van huisvesting-in-onze-vestezaken, geïnspireerd door een oud Bijbelverhaal, goed geregeld onderdak zocht voor een horde Poolse economieredders. Hij zag het als gruwel om 240 mannen en vrouwen onder te brengen in een stal. Arbeidsmigranten noemde hij hen eufemistisch, terwijl wij wel beter wisten. Maar liefst 240 barbaren uit het oosten wilde hij laten herbergen. Zijn aanbod ging veel verder dan het aanbieden van brood en bed. Het zou verdorie bijna op echt wonen gaan lijken!

Daar kunnen die Polen nog een puntje aan zuigen!

Hoe scherp zijn dan de ogen en oren van hen die op steenworp afstand hun fatsoenlijke burgermanshuishoudens op peil trachten te houden. Op steenworp is dan weliswaar een aantal malen werpen door iemand die erin geoefend is, maar toch: zo dicht in de buurt dat men er zonder al te veel moeite dagelijks kan passeren. Hoe sterk blijkt dan de befaamde Hollandse solidariteit! Daar kunnen die Polen nog een puntje aan zuigen! Zelfs van meer dan tien steenworpen afstand kwamen de burgers tezamen om elkaars verontrusting te versterken! Hoe puntig en hoe gevat stroomden geloofwaardige argumenten uit de monden van hun woordvoerders. In tegenargumenten klonk zelfs mededogen voor hen die zich zo massaal in een ongebruikt kantoorpand wilden laten opsluiten. Bescherming, ja, niets minder dan barmhartige bescherming voor deze barbaren, die er misschien ook niets aan konden doen zich te hebben laten verlokken tot arbeid waarvoor in Nederland de neus werd opgehaald. Hoe zouden onze stadsbestuurders hierop reageren?

Gelukkig betoonden de Hoornse commissieleden zich bewust van de dreigingen. Dreiging voor bewoners in het woongedeelte van de wijk, dreiging voor de nog actieve bedrijven in het andere deel van het kantoorcomplex, dreiging ook voor de Poolse potentiële bezetters, dreiging voor het welzijn en aanzien van de stad zelve. Wie horen wil, luistere naar omwonenden binnen een aantal steenworpen, wie zien wil, kijke naar de verontruste gezichten van hen die de raadszaal bestormden om van hun diepst gevoelde angst te getuigen.

..dreiging voor het welzijn en aanzien van de stad zelve.

Bijna alle partijen spraken zich uit tegen de haast, de omvang en de ondoordachtheid van het plan van de CDA’er Michiel Pijl. Hoe zoet moet het applaus van de potentiële kiezers hebben geklonken in de oren van de commissieleden van Hoorn Lokaal, VOCHoorn, HOP, HSP, VVD, D66, PvdA, GroenLinks, Hoorns Belang en Fractie Tonnaer. Het CDA kwam niet verder dan een lichte aarzeling, maar hoe anders was de verklaring van de SP! Woordvoerder Matthé van Straalen deed onverdroten voorkomen of de aanstaande bestormers van de veiligheid en parkeerplaatsen gewone mensen zijn, die als vanzelfsprekend rechten kunnen doen gelden op menswaardige opvang in ruil voor geboden arbeid! Totaal ongevoelig voor de gevoeligheden van de aanwezige bevolking en bewust provocerend betoogde hij dat de voorgestelde plannen geheel volgens de geldende normen en waarden zijn en dus rustig doorgang kunnen vinden!

En zo wordt Hoorn geplaatst voor de grote vraag of ons college onze stad rustig en veilig wil houden, opdat wij onze aandacht weer kunnen laten gaan naar andere belangrijke zaken. Bijvoorbeeld het vieren van een zinvolle, vreedzame en vooral gezellige kerst!