Column Sjaak Grosthuizen: Sinterklaas in Hoorn

29 november 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Sinterklaas in Hoorn

Ach, wat kijkt de Sint verheugd
bij het naderen van de haven.
Hoorn bezoeken geeft veel vreugd.
Wat kan hij zich aan het uitzicht laven!
Zingende kinderen, ook wel best
en welkomswoord van burgervader,
door niets lijkt Hoorn nog verpest.
Niets komt havenschoonheid nader.
Oh, Hoornse havenbeelden
Komt hele wereld! Komt dit zien!
Geschiedenisverhalen die hier speelden
en betaalbaar bovendien!
De havengelden gelden in Hoorn
als voordeliger dan je dacht.
Dat kan reders wel bekoren.
Die hadden vast veel meer verwacht.
Nu komen ladingen toeristen
met bus, met trein, en ook met boot,
die pas van Hoorns schoonheid wisten,
maar komen veel met witte vloot.
De witte vloot kreeg vele namen:
flatgebouw of schuifpui, witte muur.
En dat er dan 400 schepen kwamen
ervaart menigeen als zuur.

Alle pieten, zeker de zwarten
stonden dapper op het dek
zo zwart als roet het lot te tarten.
Krijgen zij demonstranten op hun nek?
Ach, welnee! Hoorn houdt van pieten
en donker liefst, zoals dat hoort.
Feestelijk zwart hoort bij genieten.
Hier werd de intocht niet verstoord.
Eén ding hebben pieten toch geleerd:
en in havens zal dat meer gebeuren,
dus ook bij Hoornse havenkleuren
wordt wit juist gediscrimineerd!

De stad Hoorn dankt zijn schoonheid
deels aan de vroegere VOC,
wat geheid tot meer bezoek leidt.
Nou, daar zit de stad niet mee!
Maak de haven meer historisch
en niet alleen met bruine vloot.
Origineel en ook folklorisch
met VOC-icoon als boot!
De Halve Maen kan hierheen komen.
Da’s mooi kijkspul, vind je wel?
Van deze kansen kun je dromen,
maar hier wordt dat meteen een rel.
Roger Tonnaer, de éminence grise,
voorziet een financiële ramp.
De raad zal strakjes moeten kiezen,
zit je in voor- of tegenkamp?
Roger vertrouwt de Amerikanen
in deze zaken voor geen cent.
Hij wil tot voorzichtigheid manen.
Hij is hun cadeautjes niet gewend.
Sinterklaas die deze bestuurder
echt al wel wat jaartjes kent
ziet in hem geen reaguurder
die graag volksmassa’s ment.
Als kind wist hij dat je cadeautjes
meestal zelf dik betaalt.
Van het trekken van Sintlootjes
heeft Roger beslist gebaald.
Wie in vrijgevigheid wil geloven
is meestal Roomser dan de paus.
Amerikanen doen anders dan zij beloven.
Zelfs Sinterklaas werd Santa Claus.

Het huidige college heeft karakter:
stevig sturend en stavast.
Maar Ronald Louwman vindt: men bakt er
niks van en dat geeft last.
De afspraak was over parkeren:
de opbrengst dient steeds opgepot
voor enkel infrastructureren.
Voor ander doel geldt een verbod.
En wat doen collegeleden?
Graaien uit deze reservepot!
Dus afspraken uit nabij verleden
ondergaan een droevig lot.
Ronald Louwman maakte veel drukte
en wond zich zelfs enorm op,
omdat zijn tegenstand niet lukte.
Verontwaardiging ten top!
Zo bracht reservegelddiscussie
de oppositiesnippers tot elkaar.
Alleen met stemmen van de coalitie
speelden B&W het klaar.
Het feit dat zorgbedreigden
op deze manier gevaren ontliepen,
ontging kennelijk de hulpgeneigde
seniorenleidster Joke van Diepen.

De zorg houdt Sinterklaas wel bezig.
Het Rijk wil daar niet meer voor zorgen.
Voldoende geld, dat is afwezig,
maar is dat dan ook een zorg voor morgen?
Gemeentes moeten het zelf maar doen.
Bij hen lijkt zorg in betere handen.
Maar is dat wel zo met minder poen?
Resten zo slechts noodverbanden?
Maar Hoornse burgers, niet getreurd,
want hier ter stede is Nel Douw.
Wat straks met zorg in Hoorn gebeurt
ziet men in het land niet gauw.
Nel kent haar pappenheimers goed.
Ze weet, er valt veel geld te halen
bij wie voor zorgen zorgen moet.
Die hoeft men minder te betalen.
De sint denkt: ach, we wachten toch maar af.
De toekomst blijft nog ongewis,
blijkt oud en kreupel toch een straf
en dat dit geluid toch grootspraak is.

Het nieuwe college koos nieuwe wegen
en minder door de Poort van Hoorn,
met vroegere coalitie pal daar tegen.
Zo blijft politiek steeds weer bekoren.
Judith de Jong, streng op de centen,
maar minder als het om mensen gaat;
Ben Tap, die Hoorn uit gaat venten,
hoopt op toeristen in de straat;
Samir Bashara, onveranderd eigenwijs,
zorgt vast voor beter onderwijs;
En Michiel Pijl, welnu die zorgt maar
en houdt meteen ons Hoorn leefbaar
en dan tot slot de burgervader,
zijn agenda staat steeds vol
met drugsgebruik en alcohol.
Hij houdt met humor al te gader.
Twaalf partijen telt de raad;
twaalf leiders die het woord graag willen
om uren spreektijd te verspillen.
Ach, het houdt ze van de straat.
En Sinterklaas denkt telkens weer:
volgend jaar ben ik er weer.