Column Sjaak Grosthuizen: Zo werkt het nou

25 oktober 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Zo werkt het nou

Het mooie aan het werk van politieke analisten lijkt mij dat je gebruik kunt maken van zoveel verschillende wetenschappelijke disciplines. Psychologie, antropologie, bestuurskunde, medische wetenschappen, geografie, historie, paleontologie, rechten, criminologie, politicologie – deze twee laatstgenoemde niet met elkaar verwarren!- economie, weg- en waterbouw, architectuur, kunstgeschiedenis en nog wat ander wetenschappelijk strooigoed. Allemaal noodzakelijke wetenschappen om een complete stad enigszins te kunnen besturen.  Allemaal wetenschappen, waarvan je een lokale politicus niet of nauwelijks kunt betichten. Dit is absoluut geen diskwalificatie van hen die deel uitmaken van één van de twaalf politieke splintergroeperingen. Sterker nog: wanneer een lokaal politicus zich wel al deze wetenschappen zou hebben eigen gemaakt, zou hij zich hopeloos eenzaam en onbegrepen voelen en uit pure wanhoop en frustratie ’s avonds op ideeën komen die zouden leiden tot prachtige toespraken over ’s mans of ’s vrouws onbegrepen kwaliteiten,  door hen die deze kwaliteiten ook daadwerkelijk nooit zijn begrepen.

Wellicht begrijpt u nu wel mijn schroom om me vrijmoedig in het Hoornse politieke gewoel te storten, bij voorkeur in een éénpersoonsfractie. In een stad waar men een fractie van vijf personen al groot vindt, kan men nooit besluiten nemen waarvan men met om het even welke kennis achteraf kan zeggen, dat dit een zegen betekende voor de stad. Soms worden besluiten genomen, die op wonderbaarlijke wijze een goede impact op de ontwikkeling van de stad betekenen.  Dat doet het geloof in toeval toenemen.

Een man of vrouw die al een aantal jaren meegaat in de politiek.

De enige persoon die voorzien van zoveel mogelijk van de benodigde kwalificaties het stadsbestuur moet versterken is de burgemeester. Die is door een selecte commissie zorgvuldig gekozen uit een veel te kleine groep kandidaten.  Een man of vrouw die al een aantal jaren meegaat in de politiek. Niet per se bejaard, omdat men meent dat het verstand met de jaren komt, maar met de realistische opvatting dat verstand van iets met de jaren komt. Om die reden zou je moeten veronderstellen dat het vertrek van drie oude rotten uit de vorige raadsperiode een zwaar verlies en het aanblijven van Roger Tonnaer hoopgevendheid betekent.

In Hoorn is dit een item waar de democratie zich mee moet bewijzen.

Volgens het krantenbericht gaat het belangrijkste besluit van de gemeenteraad deze week over het toelatings- en sluitingsuur van de horeca in de stad. In Hoorn is dit een item waar de democratie zich mee moet bewijzen. Kom daar maar eens om in bijvoorbeeld het Islamitische Kalifaat in oprichting. Hoe belangrijk is het toelatingsuur voor het welzijn van een stad? Mevrouw Grosthuizen en ik bezoeken overdag wel eens een horeca-gelegenheid en sporadisch en vooral in vakantieoorden kan het voorkomen dat we in de vroege avonduurtjes nog iets nuttigen, maar beiden zijn we op het gebied van toelatingsuren behoefteloos. Veel van de mensen die wij kennen hebben dat ook.  Dus voor wie zijn regels op het gebied van alcoholgebruik zo belangrijk dat daar limietloos kostbare vergadertijd aan wordt gespendeerd?

wat je ook beslist, het is nooit goed.

Dit is, en dat is diverse keren herhaald, eigenlijk een zaak waarover de burgemeester zelf een besluit mag nemen. Op grond van de bewezen aanwezige kwalificaties van de goede man zou dit uitstekend helemaal zelfstandig kunnen en mogen besluiten. Zijn politieke, culturele, psychologische, antropologische, economische, juridische en historische competenties zijn daartoe ruim voldoende aanwezig. Hij weet dat hier en zelfs in veel goede huwelijken geldt: wat je ook beslist, het is nooit goed. Hij toont dan ook geen brevet van onvermogen dat hij de uiteindelijke keuze aan de raad overlaat. De raad liet met alle gebruikelijke politieke spelletjes, zoals moties, tussentijds overleg, inlassen van verlokkelijke compromisjes en optimaal gebruik en misbruik maken van spreektijden  daar een flink deel van de vergadertijd mee zoet te kunnen zijn, om dan uiteindelijk tot een voor hen bevredigende slotsom te kunnen komen dat een half uurtje verschilt met het voorstel van de burgemeester. De raadsleden keken diep bevredigd en innig gelukkig terug op het regelen van dit voor een stad uiterst belangwekkend onderwerp.

Zo werkt democratie namelijk. Wat goed dus dat ons college dat nog eens ging uitleggen op de SG Newton voor VMBO-onderwijs. Barstensvol met kinderen die nog niets begrijpen van lokale democratie. De burgemeester was daar niet bij. Hij weet als geen ander dat daar zaken gebeuren die nauwelijks uit te leggen zijn.