14 juni 2014 Column van Sjaak Grosthuizen: Spiegel voorhouden
Scepsis is iets heel mooi Hollands. Je kunt het overal aantreffen. Kritisch commentaar is daar een fantastisch bijproduct van. Kankeren, jeremiëren, sarcasme, zeiken, azijn pissen en ga zo maar door, is iets waar we in ons land iets mee kunnen. Wanneer er op dat gebied wereldkampioenschappen worden gehouden, zou het bereiken van de kwartfinales het minimum haalbare zijn. Wij vormen op dat gebied een ideale kudde.
Feestelijke uitzinnigheid, waar internationaal met grote ogen van verbazing en ongeloof naar wordt gekeken.
De alles verenigende kuddegeest openbaart zich ook wanneer zicht is op de verwerkelijking van een nationale prestatie op wereldschaal. Mensenkinderen toch, wat zijn we daar uniek in! Waar men vroeger af en toe eens het geluk mocht proeven een ministoetje in oranje of andere tinten geklede jongeren tegen te komen, die in een vloeiend ritme Hare Krishna, Hare Hare, Hara rama mompelden, kan het in Nederland, maar zeker elders in de wereld gebeuren, dat een stoet van duizenden oranje feestgangers blijmoedig zingend, schreeuwend en lallend getuigen van het geloof in nationale verrichtingen. Feestelijke uitzinnigheid, waar internationaal met grote ogen van verbazing en ongeloof naar wordt gekeken. Wow! Wat voor speciaal land moet dat Nederland toch zijn, dat het de broedplaats werd van dit fenomeen!
In Nederland kan scepsis binnen twee keer drie kwartier omslaan in volkseuforie. Wij zijn een gezegend volk, omdat een dergelijke massale wending zich alleen laat zien wanneer het voetbal betreft. Het is de droom van politici als Geert Wilders om op het juiste moment, vlak voor de verkiezingen, door een uitzinnig Nederlands volk op het schild te worden gehesen. Om kort daarna, wanneer blijkt dat hij de finale niet meer zal halen, zich door een verdubbelde bewaking te laten beschermen tegen morren en bespugen.
Voor politici een schitterend medium om door te dringen in alle huiskamers.
Het mooie van deze tijd is, dat media ertoe doen. Het medium dat de grootste populariteit geniet en dus het best kan worden aangewend om de volksmassa’s alle kanten op te dirigeren, is de televisie. En laten we nu in Westfriesland en met name in Hoorn beschikken over lokale televisie! Voor politici een schitterend medium om door te dringen in alle huiskamers. Eerst nu wordt duidelijk dat men als politicus, met de schijnwerpers en camera’s op het gezicht gericht, dient te beseffen welk een effect het verschijnen op de beeldbuis op de burger heeft. Al ver vóór de verkiezingstijd kunnen potjes standpunten en wensen worden opgewarmd om alvast de geur te laten indalen bij de naar houvast snakkende kiezer. Hoorn tv kan daar de keuken voor leveren.
In zijn openingswoord wees burgemeester Onno van Veldhuizen op de functie van een spiegel voorhouden. En via Hoorn tv kan de Hoornse kiezer zien wat er met de stemmen gebeurd is.
Wie de Gordonschaterlach gebruikt kan het verder wel vergeten.
Een spiegel voorhouden heeft een overdrachtelijke betekenis, maar ook een letterlijke. In het echt zal een raadslid of lid van het College thuis veelvuldig in een echte spiegel kijken hoe hij of zij overkomt op de kijkende kiezers. De betekenis van beide spiegels moet niet worden onderschat. Lichaamstaal, van woede verkrampte gezichten of juist ontspannen laconieke houding zullen de uitgesproken woorden moeten ondersteunen. Dat schreeuwt om mediatraining! De fractie die dit punt veronachtzaamt zal daarvan de wrange vruchten oogsten. De kiezer kiest de kant van de overwinnaars. Dit vergt intensieve training in het komikgoedovervak. Glim- of schaterlach moet authentiek lijken. Wie de Gordonschaterlach gebruikt kan het verder wel vergeten. Train voor de spiegel. Oefen met de hele fractie en vrees niet het boze gezicht van je fractievoorzitter, wanneer jij als gewoon raadslid zegt, dat die lach nergens op slaat. Oefen met dezelfde overgave het zorgelijk kijken. Onthoud dat de gebruikte gelaatsuitdrukking een eenheid vormt met de boodschap. De mensen van de SP hebben met het trekken van boze, vertwijfelde, zorgelijke en strijdbare blikken het minst moeite. Zij zullen vooral moeten trainen op de authentieke triomfantelijke blik, wanneer een langgekoesterd beleidsonderdeel wordt binnengehaald.
Blijf immer alert wanneer je het waagt om voor Hoorn tv een interview te geven. De camera registreert onverbiddelijk gemaakte foutjes, overdrijvingen en totaal onduidelijke lichaamstaal.
Ik heb er een hard hoofd in of men daarin goed zal slagen.
Hoorn tv is weer een stapje verder. Het inzicht dat met dit medium een instrument in huis gehaald is om de Hoornse volksmassa’s te beïnvloeden moet echter nog een beetje indalen. Zal dit ooit lukken? Ik heb er een hard hoofd in of men daarin goed zal slagen. Politiek is geen voetbal en de ellendige leefomstandigheden zijn in Hoorn en Westfriesland niet schrijnend genoeg om daarvoor aangrijpende favelabeelden te kunnen schieten. Maar één ding is na vandaag duidelijk: of er nu scepsis of halleluja voor de stad moet worden geserveerd, Hoorn tv is er klaar voor!
