15 maart 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Vergelijken
Wie Wilders vergelijkt met Hitler moet naast excuses aanbieden en woorden terugtrekken naar Marokko worden verbannen. Gelukkig heerst Geert Wilders niet in Hoorn. Griep en verkoudheid kunnen hier heersen, plat nationalisme nog niet.
Ik vind dat je Geert Wilders wel kunt vergelijken met Adolf Hitler. Je mag iedere politicus, ook hier in Hoorn dus, vergelijken met Hitler. Bij het vergelijken vind je overeenkomsten en verschillen. Wanneer ik onze lokale politici met de gruwel uit Nazi-Duitsland vergelijk, zie ik tot mijn grote opluchting bijna uitsluitend grote verschillen. Bij Wilders zijn veel meer overeenkomsten te zien, in ieder geval veel meer dan hij zelf zou willen toegeven. Zijn aanhang en zijn entourage zijn veel zorgwekkender, want zij lijken onuitgesproken wensen van hun Leider ongevraagd en met plezier te willen uitvoeren. Dat deden de aanhangers van der Führer indertijd ook met gevaarlijke overtuiging.
Je mag iedere politicus, ook hier in Hoorn dus, vergelijken met Hitler
De Zwitserse schrijver Max Frisch gaf de mensheid een toneelstuk en een boek om te waarschuwen voor de invloed van wolven met een schaapsvacht. Haal geen mensen in huis die zich mooi voordoen terwijl zij brandstof voor maatschappelijke brandhaarden verzamelen.
Heeft dit iets met Hoorn te maken? Nee, gelukkig niet. Alle lijsttrekkers die zich bij het debat van afgelopen woensdag hebben uitgesloofd om verkiezingsaardig en verkieswaardig over te komen zijn geen brandstichters zoals in het werk van Frisch. In Hoorn is nog geen basis voor autonomen, moslim- en christenbroederschappen. Trouwens, waar zet je dan je tentenkamp op?
Stemmen ronselen mag niet. In Hoorn wordt dat kennelijk veel slimmer aangepakt. Politici staan voortdurend in onopvallende schijnwerpers. Hou rekening met al die mobieltjes met camerafunctie. Peuteren in de neus, krabben aan de kont en gapen zonder hand voor de mond alleen doen in ruimtes waar geen andere mensen en/of bewakingscamera’s zijn.
In het afgelopen lijsttrekkersdebat vloog men elkaar beschaafd in de haren.
Wij in Hoorn kennen beschaafde schermutselingen. In het afgelopen lijsttrekkersdebat vloog men elkaar beschaafd in de haren. Zonder eraan te trekken. De Poort van Hoorn en de zorg voor zorgbehoevenden waren de onderwerpen waarbij de mooiste verbeten gezichten te zien waren. Wie nog geen keuze heeft gemaakt, zou misschien dankzij het debat, op 19 maart een keuze kunnen maken. Wie dat nog niet kan, raad ik aan goed te kijken naar wat er op de verkiezingsposters staat.
Bij ‘Iedereen telt’ en ‘Fris en verstandig’ van PvdA en CDA mag je raden naar de vertaling daarvan in concreet gemeentebeleid. ‘Anders Ja’ van D66 klinkt iets ondernemender dan ‘Zin in de toekomst’ van GroenLinks. Ik stel me dan voor dat Samir Bashara van GroenLinks handenwrijvend aan Arthur Helling van D66 vraagt: ‘Zullen we?’ en dat dan blijkt dat het ja van D66 iets heel anders behelst.
Doe als partij geen beloften! Al heel wat generaties kiezers hebben van de media zo vaak te horen gekregen dat de beloften niet nagekomen worden, dat iedereen dat is gaan geloven.
De VVD heeft niet één poster, maar een hele serie. Op alle gebieden die voor deze partij belangrijk zijn, hebben knappe koppen aanplakbare slagzinnen bedacht die een beetje passen bij de bewoners in de buurt van zo’n poster. Ik vraag mij af wat hun gedachten bepaalde bij de posters in de Grote Waal, waarin zij beloven dat de wijk van de bewoners is en niet van de criminelen. Roger Tonnaer geeft nu ruiterlijk toe dat hij niet iedereen kent, maar al zijn kandidaten samen wel. Alleen de SP is 100% sociaal. De Hoornse Seniorenpartij claimt ook zaken voor elkaar te willen brengen voor de jongeren die over een aantal decennia ook senioren worden. Ik weet niet of ik al oud genoeg ben om op deze partij te stemmen.
Tijdens het debat meende ik goed te hebben opgelet. Bij Hoorn Lokaal komt meteen de gedachte: oja, de hondenbelasting! Goed dat een aparte partij bestaat voor deze belofte! HOP presenteerde zich als de nieuwste politieke stroming in de Hoornse politiek. We hebben nu zes lokale partijen die allemaal vechten voor de juiste beslissingen voor de mooie stad Hoorn. En toch laten zij een gat zitten dat zo groot is dat er uit pure noodzaak een nieuwe lokale partij moet worden opgericht. Die noodzaak was er ook voor good old Johan van der Tuin, die geen heil meer vond bij het CDA.
Ik heb me wezenloos gezocht naar zaken waarin ze met elkaar verschilden.
Ik heb uit pure nieuwsgierigheid de programma’s van de Hoornse partijen met elkaar vergeleken. De overeenkomsten zijn gemakkelijk te vinden. Ik heb me wezenloos gezocht naar zaken waarin ze met elkaar verschilden. Eigenlijk twee zaken: de tunnel en de zorg. Het zijn de opvattingen over deze twee zaken die de Hoornse politiek verdeeld houden. Eigenlijk bestaat de Hoornse raad uit twee partijen. Waarom dan vasthouden aan 14 snipperpartijen? Ik noem hier tot mijn eigen opluchting twee partijen. Wanneer ik één partij had voorgesteld, dan zou je mij direct kunnen vergelijken met… noem een dictator en daar hebben we er helaas genoeg van in onze wereld.
