18 juli 2015 – Column Sjaak Grosthuizen: Verslaafd
Ik ben verslaafd en ik denk dat ik er het beste aan doe, om dat gewoon in de openbaarheid te brengen. Ik speel spelletjes. Elke dag. Sudoku, Free cell, Spider solitaire. Ik heb er duizenden gespeeld en daar bleef het niet bij. Sinds ik een tablet heb, heeft men mij ingeleid in de wereld van eenvoudige spelletjes, waarvoor men mij o.a. via Facebook uitnodigde. Gratis spelletjes en best wel leuk. Ontspannend. Handig om er even de tijd mee te doden. Leuke spelletjes, waarbij drie of meer voorwerpjes op een rijtje gezet dienen te worden en daar kun je dan punten mee verdienen. Of er is een klein onschuldig opdrachtje aan verbonden. Het zoeken van verborgen voorwerpjes, diertjes, fruit. Ik liet me overhalen en sinds die tijd ben ik verslaafd.
Ik liet me overhalen en sinds die tijd ben ik verslaafd.
Ik ben een spelletjesjunk geworden. Met elk volgend level werd ik dieper in de wereld van de spelletjes getrokken. Candy crush, Candy crush soda, Diamont digger, Farm heroes en zo zijn er nog wat. Het aantal levels is, vrees ik, ontelbaar. Toen ik op level 25 zat, las ik van bekenden dat zij vastzaten op level 146 of zelfs hoger. Mijn bewondering was groot. Dat wilde ik ook! Ik heb zo’n level ook eens gehaald, totdat ik op een andere tablet over ging. Opnieuw beginnen dus. Ach, wat zou dat dacht ik. Ik ben er zo weer. Drie keer ben ik opnieuw begonnen.
Natuurlijk ga je door, want je hangt. Ze hebben je verslaafd gemaakt.
Candy crush soda, ik zat vorige maand op level 130. Het heeft me vier weken, een volle maand gekost eer ik het spelletje kon uitspelen. Ik ben door een hel gegaan. Tientallen malen, nee, zeker tweehonderd keer moet ik het spelletje opnieuw zijn begonnen. Beren uit de honing redden. Waar gaat het over! Ik ben er uren mee bezig geweest en telkens wist ik: ik kan deze tijd beter gebruiken! Ik had me nuttig kunnen maken. Ik had iets creatiefs tot stand kunnen laten komen. Zeker vier hoofdstukken van een nieuw verhaal. Enkele fantasievolle creaties van karton. Ik had mijn kamer kunnen opruimen, eindelijk de plinten in de huiskamer kunnen aanbrengen, mijn Frans en Duits ophalen.
Ik zat vast op level 130. Letterlijk vast. Nog even, nog één keer, deze keer lukt het me wel geloofde ik, want ik had al eens 19 van de 20 beren gered. Als ik dit level uit heb, dan stop ik er even een tijdje mee, hield ik mijzelf voor de gek. Ik heb het werkelijk elke van de tweehonderd keer geloofd. Deze week lukte het me. Dinsdagmiddag om half vier ’s middags had ik alle 20 beren gered. Ik startte meteen met het volgende level en dat speelde ik in één keer uit. Dan ga je door. Natuurlijk ga je door, want je hangt. Ze hebben je verslaafd gemaakt.
Spelletjes, games, de spelende mens, de homo ludens, daar horen we toe. Spelen is leren, het scherpt je verstand, het verbetert je reactievermogen. Leuterpraat! Vuige propaganda! Je kunt levens kopen. Levens losten een drol, maar ik heb het nog niet gedaan. Elk volgend level heb ik gehaald dankzij onverdroten geploeter en vasthoudendheid. Dat vervulde me af en toe met trots. Vreugdekreten heb ik geslaakt, gebruld. Ik heb alle chocolaatjes weggespeeld! Alle beertjes zijn gered! Zo diep zonk ik dus.
We houden onszelf voor de gek. Dat lukt nooit meer zonder hulp.
Nu weet ik dat ik faal, als mens, als nuttige bijdrager aan de maatschappij. Ik mag me niet verschuilen achter het excuus dat het ook komt doordat mevrouw Grosthuizen op haar tablet welgeteld 27 levels voor ligt en dat ik het zal afbouwen wanneer ik haar heb ingehaald. We zijn niet de enigen die deze spelletjes spelen. Dat zie je via Facebook of in de scorelijstjes. Er zitten ook nu nog actieve Hoornse politici bij, zag ik tot mijn schrik. Candy crush en andere varianten vormen dus een reële bedreiging voor onze lokale politiek! Ook zij zullen denken dat ze op elk moment kunnen stoppen als ze dat zouden willen. We houden onszelf voor de gek. Dat lukt nooit meer zonder hulp.
Je kunt elkaar levens toesturen. Met één druk op de knop. Ik smeek je, doe dat niet meer wanneer ik erom vraag. Stuur geen levens, want ik wil zelf weer leven. Nou, ja, alleen voor level 137 dan. Daar zit ik al drie dagen in vast.