19 december 2015 – Column Sjaak Grosthuizen: De donkere dagen voor Kerstmis
De donkere dagen voor Kerstmis, waarin een nostalgisch kunstsneeuwlaagje over Nordmanspar, kunstboom of kerststalletje, beschenen door origineel flakkerende elektrische theelichtjes, de herinnering levend houdt aan de tijd dat dreaming of a white Christmas niet altijd een droom bleek, plegen ook dikwerf een geestestoestand teweeg te brengen waarin lankmoedigheid, verlangen naar vrede op aarde (maar alleen aan de mensen van goede wil natuurlijk, want al te goed is buurmans gek) ontwaken en een zekere behoefte aan charitatieve daden jegens een gelukkig nog immer uitdijende groep behoeftigen en nooddruftigen zich aan een sluimer ontvlechten zodat er toegegroeid kan worden naar de dag van zorgenvrij genieten van romantisch licht uit cultureel geïnspireerde armatuurtjes en enkele culinaire hoogtepunten.
Kerstmis! Eén van die schaarse momenten in het jaar dat de Nederlandse beschaving met haar joods-christelijke- en wie weet ooit ook moslimwortels alom wordt gevoeld en gedeeld. Muziek, literatuur, religie en andere culturele verworvenheden kleuren deze dagen en vormen de bouwstenen voor een gevoel van welbehagen. Oh, mochten deze kortste dagen van het jaar langer duren!
De Hoornse raad heeft deze week al voorzichtig geproefd aan de kerstgedachte. De hele avond mochten zij elkanders nieren proeven op het gebied van gemeentelijke charitas. Wie mag verschoond blijven van kortingen op de zo welkome en noodzakelijke subsidies? Van welke clubjes is de maatschappelijke noodzaak voor de Hoornse burgerij zo evident dat zij zelfs in de ogen van de gekozen stadsverantwoordelijken behouden dienen te blijven?
De grote hoop waar ieder graag wat van de eigen kant op ziet afvallen lijkt geslonken te zijn. De Aart Scrooge en Ronald Marley uit de vorige raadsperiode hebben er al enige miljoenen euro’s van weggeschept en er voor stad en burger in hun ogen en naar hun stellige overtuiging nuttiger zaken van bekostigd en zij klopten zich met grote voldoening op de borst tijdens deze terugblik, terwijl de Jeroen Cratchit van de raad de kans werd ontzegd daar met enige gramschap en vol verwijt op terug te zien, omdat men immers de blik op de toekomst dient te houden.
Een waarlijke kerstgedachte ontvouwde zich over de voltallige raad toen de dreigende beknotting op het povere budget van Inloophuis Pisa ter sprake kwam. Als uit één mond klonk de barmhartige roep deze nuttige instelling te sparen en hen te behoeden voor een lot dat vele gebruikers ervan helaas zelf ten deel viel. Hoeveel heerlijker is het te geven dan te nemen in deze zalige weken. Ook de lokale omroep bleef een dreigende ondergang bespaard en hoe mooi trachtten de raadsleden elkaar de loef af te steken in hun lofuitingen voor deze voor het behoud van een sterke democratie zo uiterst noodzakelijke organisatie. De vrijwilligers van beide uit de wind gehouden instellingen mogen een vredige kerst beleven en hun dankbaarheid werd niet verminderd door de gedachte dat er weliswaar geen cent minder, maar ook geen cent meer naar toegeschoven zal worden.
Kerstmis! Een feest van vrede en van vreten. Dat laatste werd de avond van de raadsvergadering niet gestimuleerd; de smakelijke doch eenvoudige versnapering aan het einde van de avond was niet uitbundiger dan anders en het verfrissende glas jus d’orange werd met een gewoontegebaar van de dienbladen genomen. Maar de vrede dan? Ja, die was voelbaar voor allen die er gevoelig voor zijn. Een paar weken van kerstreces gloorden zodra de vergadering zou zijn afgelopen. Een aangename stilte diende zich aan in de loopgraven van de Hoornse politieke strijd. De politici keerden na middernacht huiswaarts in het besef een vredige kersttijd door te brengen.
Maar diep in hun harten weten zij dat zich na de kerst een nieuwe periode van strijd zal voordoen. De messen zijn reeds geslepen voor wethouder Samir Bashara, die de euvele moed heeft voor Hoorn groene gedachten uit te willen werken. Was daar niet enig licht te ontwaren tussen zijn letterlijke woorden en de exacte toedracht van een eerder incident? Samir Bashara zal de eerste afterchristmasturkey zijn die ter slacht zal worden gevoerd.
Kerstmis is mooi natuurlijk, maar het kan nu eenmaal niet altijd feest blijven.
