14 maart 2015 – Column van Sjaak Grosthuizen: Jager of prooi
Daar gingen ze dus, twee bewindslieden, vlak voor de Eerste Kamerverkiezingen. Ivo Opstelten en Fred Teeven. Beiden decennia prominent in beeld. De één als burgemeester en later als minister-burgemeester en de ander als eeuwige crimefighter. Beiden bemanden zij het VVD-ministerie van Justitie en Veiligheid, want in deze tijden kunnen je niet zomaar elke partij die portefeuille toevertrouwen. Een moeilijk te achterhalen bonnetje, daar struikelden ze over. Heel Nederland wist dat zo’n bonnetje er was of was geweest en zij deden alsof de werkelijkheid anders zou kunnen zijn.
Een zekere bloeddorst hoort bij politici, anders wordt je zelf prooi.
De minister en de staatssecretaris vertrokken, uit het beeld van een nahijgende roedel wolven die huilend hun kansen voorbij zag gaan om prachtige statements en oneliners via de Kamermicrofoons de wachtende wereld in te slingeren. De politieke wereld is een harde. Zo zijn politici. Landsbelang prediken, maar partijbelang nooit uit het oog verliezen. Zeker in verkiezingstijd. Je moet het willen en kunnen natuurlijk. Een zekere bloeddorst hoort bij politici, anders wordt je zelf prooi. Volkomen terecht natuurlijk, want kwetsbaar landsbelang en in mindere mate provinciebelang of gemeentebelang vraagt bescherming door mensen die van wanten weten, aanpakkers, doorpakkers. Pakkers, geen graaiers natuurlijk.
Is die latente bloeddorst ook aanwezig in ons lokale politieke wereldje? Ja, reken daar maar op! Laat je nooit misleiden door onderlinge vriendelijke bejegeningen die dwars door alle partijen worden gebezigd buiten de raadzaal om. Ik heb ze gezien, ik heb de ogen gezien van Hoornse politici die bloed roken. Ik heb ze zien samenpakken, de roedels van diverse herkomst. De prooi is dan af en toe een dwarsliggende fractie, maar meestal een wethouder of zelfs het hele college. Omdat de jacht alleen met woorden wordt gevoerd mag je het beschaving noemen. De doorgaans wat meer ervaren fractievoorzitters slepen hun roedelgenoten mee in de meedogenloze achtervolging van een van falen of vallen vermoede vroede vader. Het zal je hobby maar zijn, denk ik dan wel eens.
Is een burgemeester ook een op rauw politiek vlees belust roofdier?
In deze wereld lopen ook burgemeesters rond. Als leeuwentemmers zonder zweep. In shifts van zes jaar vertegenwoordigen zij het belang van de gemeente, dag en nacht. Een burgemeester is 24/7 in functie. Als hij raar snurkt, doet hij het slaapkamerraam dicht. Is een burgemeester ook een op rauw politiek vlees belust roofdier? Niet altijd. Er zijn wel eens burgemeesters die daartoe doorstromen als Kamerzetelzitters of landelijke bewindslieden, maar niet allemaal natuurlijk. Ivo Opstelten was burgemeester, maar anders dan bijvoorbeeld Alexander Pechtold. Ivo Opstelten is altijd burgemeester gebleven en nooit een wolf geworden. Meer een oude beer, die zich zachtjes brommend tevreden stelde met rijk gevulde honingraten.
Bestaat onze raad uit allemaal knuffelbare exemplaren?
Waar moeten wij onze eigen burgemeester Onno van Veldhuizen plaatsen? Hij wil graag voor weer een nieuwe periode van zes jaar bijtekenen als burgemeester van Hoorn. De derde periode wordt dat en dan mag je ervan uitgaan dat hij weet wat hij doet. Hij doet het met groot plezier. Zegt dat iets over de Hoornse politieke dierentuin? Bestaat onze raad uit allemaal knuffelbare exemplaren? Zijn politici hier zo gedomesticeerd en goed verzorgd, dat ze schijnbaar lui zonnend het volgende voedermoment afwachten, waarbij ze half voor de show elkaar wat lekkere beleidsbrokjes trachten te ontfutselen? In zo’n situatie heb je als dierentemmer geen zweep nodig.
In sommige gemeenten hebben raadsleden hun wethouders verscheurd en trots tonen zij hun achterbannen hun bebloede tanden en lippen. In Hoorn is dat al tijden niet voorgekomen. Soms wordt er wat gegrauwd en lippen opgetrokken, maar toch altijd zo dat zo dat ik blijf denken: gut, wat lief, onze knuffeldieren hebben tandjes. Ik denk dat Onno weer een paar mooie jaren tegemoet gaat in Hoorn. Ik gun ze hem van harte. Politiek werk kan ook best leuk zijn.
