9 januari 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Kaap Hoornse uitstapjes
Snoepreisjes maken op kosten van de gemeenschap. Dat klinkt niet goed. Mijn familie, waarvan bijna alle leden geschaard kunnen worden onder de kleine krabbelaars, liet ik dit onderwerp beoordelen. Het ontlokte binnen een halve seconde opmerkingen als: zakkenvullers en graaiers van de grote hoop en wij maar betalen en wat krijgen we ervoor terug? Hoeveel dat dan zou moeten kosten? Dat kan een burgemeester toch zelf ophoesten? Die hebben een vet salaris.
Ik gooide wat andere argumenten in de groep. Stel je voor dat de regering van Chili de viering van een Hollandse historische nautische gebeurtenis zo belangrijk vindt dat ze daar graag iemand uit Hoorn voor willen uitnodigen en nagenoeg voor alle kosten wil opdraaien, wat vind je daar dan van?’
‘Je gaat me toch niet vertellen dat ze jou daarvoor gevraagd hebben?’ was de eerste met enorm ongeloof uitgeroepen vraag.
‘Nee, maar wie zou jij dan vragen?’
‘Nou, de burgemeester toch minimaal.’ Ik heb ook familie met eigenzakenervaring. ‘Met wat zakenjongens als het even kan. Wat gaat dat kosten?’
‘€2000,- max,’ zei ik.
‘Koopje!’ prees dat familielid. ‘Vind jij toch ook?’
Zij vinden het maar niks.
Kijk, op dat moment moest ik daar nog even over nadenken. In de Hoornse raad zitten een paar raadsleden, die hun vrije tijd volledig vullen met nadenken over wat het beste is voor de stad en die zijn mordicus tegen. Robert Vinkenborg van Hoornse Onafhankelijke partij en Nico Oudheusden van de Hoornse Seniorenpartij kun je doorgaans niet betichten van kleinzielig mekkeren over een paar centen. Zij vinden het maar niks. Bovendien constateren beide heren dat het uitzenden van Hoornse vertegenwoordigers op diverse reisjes in het kader van de belangwekkende viering juist niet zou plaatsvinden.
Ik besefte op dat moment dat het er niet om ging of je de onze burgemeester Yvonne van Mastrigt zo’n reisje moest misgunnen. Wanneer zo’n uitstapje mij dit bedrag zou hebben moeten kosten, was ik zonder aarzelen mee ingestapt. Het gaat nauwelijks over de kosten, het gaat over de afweging tussen belang voor de stad en eerdere afgedwongen toezeggingen.
Wat heeft Hoorn met Chili? Ik ken Chilenen die in de tijd van Pinochet het land moesten ontvluchten en hun heil ook in onze stad zochten. Er is daar op dit moment een ander regiem dat geen bedreiging meer vormt voor de vluchtelingen van toen. In Europa, Nederland, Westfriesland, Hoorn lopen mensen rond die profijtelijke kansen zien in de relaties met andere landen. Met overheden en met bedrijven daar. Relaties die ook best op te bouwen zijn zonder onze koning of koningin. Wanneer Hoorn gevraagd wordt tegenwoordig te zijn bij een viering die 400 jaar terug is veroorzaakt door zeelieden uit Hoorn, dan stuur je iemand, die je met een gerust hart naast een Chileense hotemetoot uit de regering kunt laten zitten. Ik probeer me voor te stellen hoe dat eruit ziet wanneer je Robert of Nico stuurt.
‘Ga, in onze naam! Zet Hoorn op de kaart in Santiago de Chile’
Waarom wil ook de regering van Chili er een feestje van maken? Hebben zij genoeg peso’s over om over hun balk te gooien of hopen ook zij op profijtelijke relaties met Europa, Nederland, Westfriesland en Hoorn? Zouden ze onze Yvonne als goede gastheren overladen met geschenken om hun welwillendheid om mooie betrekkingen te gaan onderhouden te onderstrepen? En mag ze die dan aannemen?
Ik zou bijna geneigd zijn om onze burgermoeder toe te roepen: ‘Ga, in onze naam! Zet Hoorn op de kaart in Santiago de Chile, in een gat ergens in het uiterste zuiden van Zuid-Amerika. Neem een Hoornse vlag mee. Zelfs al zou dat als enige achterblijven vanuit onze stad. De Amerikanen hebben een vlag op de maan gezet waar niemand meer naar komt kijken. De Russen zetten er graag wat neer op de Noordpool. Daar geven ze desnoods miljoenen aan uit. Die € 2000 max zijn goed besteed. Pak elk cadeautje aan en breng ze naar Hoorn. Hier organiseren we een veiling en wie weet halen we daar genoeg mee op om Robert en Nico tevreden te stellen.
het kaaphoorngevoel, daar heb je moed voor nodig
De kaaphoorngedachte, het kaaphoorngevoel, daar heb je moed voor nodig. Misschien past dat alleen niet enkele Hoornse onafhankelijke senioren. Zouden Robert en Nico ook van mening zijn dat we onze burgemeester daar naar toe kunnen sturen met wat spiegeltjes, kralen, een kruikje Hoorns bitter en een Hoorns broeder? In dat geval houd ik graag een collecte tijdens een raadsvergadering om dat te bekostigen en leg ik er desnoods bij wat Robert en Nico niet in de hoed zouden deponeren. Als je Hoorn wilt verkopen, mag je daar best een mooie strik om doen.