6 februari 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Vergaderplezier
Het bezoeken van een gemeenteraadsvergadering vergt af en toe wat van je uithoudingsvermogen. En ook van je fantasie, vrees ik, want eerlijk gezegd zijn de vergaderingen niet altijd even boeiend. Deze week dacht ik even tijdens het betreden van de raadzaal: zo, dit wordt een leuk avondje! De publieke tribune, zoals men de plek waar een paar stoeltjes en enkele tafeltjes staan opgesteld voor mensen die zich niet met de vergadering mogen bemoeien, was afgeladen vol. Rugbyspelers van jong en oud en iedereen in Hoorn en omgeving die iets met rugby te maken heeft was daar. Dat zou men vaker moeten doen, dacht ik. Een club of een organisatie uitnodigen om eens te laten zien hoe de Hoornse democratie werkt.
Dat zou men vaker moeten doen, dacht ik.
Nou waren de rugbyers niet op uitnodiging gekomen, moest ik al snel bemerken, of het was zo gepland door de drie partijen die in een wilde motie de noodhulp aan de club even wilden opschorten, totdat de gangbare trage weg via de raad was afgelegd. SP, PvdA en CDA trachtten vakkundig onder de honende blikken van de sporters uit te komen. Natuurlijk zijn sportieve belangen bij hen ook in goede handen! Intussen bewezen de overige partijen gloedvol hun medeleven met de rugbyclub en hoe wel good old Roger Tonnaer namens hen uiterst deskundig en gevat de politieke verontwaardiging had verwoord, haastte elke fractie zich nog eens om ook afzonderlijk van hun visie en hun speciale liefde voor de rugbysport te getuigen. De wilde motie werd weggestemd en zo werd wilde emotie voorkomen.
Toen zette de vergadering zich voort. Over enorm belangwekkende onderwerpen uiteraard. De hooggespannen verwachting van het begin van de vergadering ebde in een oogwenk weg. Nou mag je van mij zeggen dat ik een volhouder ben wanneer het op vergaderen aankomt. Maar ik werd zwaar op de proef gesteld. Eindeloze discussies die nog maar uitsluitend bedoeld konden zijn om de kijkers thuis, die via een livestreamverbinding konden meegenieten, zo effectief mogelijk naar een andere zender of youtubefilmpjes over spelende katten te jagen.
Wat kan men zeuren!
Wat kan men zeuren! Ik aarzel vandaag niet om een paar namen te noemen van raadsleden die van zichzelf menen dat ze op hun wijze vergadertechnisch lekker bezig zijn. Symen van der Meer van Hoorns Belang, Roger Tonnaer van Fractie Tonnaer en Chris de Meij van VVD spanden wat mij betreft de kroon. Ik refereer dan aan de momenten dat ik niet was weggezakt in persoonlijke overpeinzingen over voorstellingen in de schouwburg of vakantie in Zwitserland. Zeuren, zaniken, zuigen kunnen best horen tot de noodzakelijke instrumenten waarover een politicus, althans de lokale politicus, dient te beschikken, maar er zijn grenzen.
‘Hou je kop dan, man!’
‘Ik zal het dit keer kort houden,’ hoorde ik op gegeven moment uit de mond van Chris de Meij. Hij weet dus wat hij doet! Nog geen minuut later wist ik me te beheersen door niet luidkeels uit te roepen: ‘Hou je kop dan, man!’ Voorzitter van deze avond, de grote Arthur Helling, had moeite om de oude rot Roger te belemmeren om voor de tigste maal zijn standpunt te verhelderen.
Ach, tijdens deze momenten laat ik mijn blik vaak dwalen over de 35 mannen en vrouwen die verder zo hun stinkende best doen om onze stad te bewaren tegen de bedreigingen die een stad nu eenmaal bestormen. En dan gaan je ook leuke details opvallen. Als in een film die je meerdere malen gezien moet hebben. Twee dingetjes deel ik graag met u, omdat ik ze zo lief, charmant en zo karakteristiek vindt. Misschien is het de psycholoog in mij of de antropoloog die me de ogen ervoor opende. Aart Ruppert van VOCH heeft zijn stoel altijd in de hoogste stand staan. Hij is echt niet het kortste raadslid, maar zo torent hij in ieder geval fysiek uit boven zijn collega’s. En Joke van Diepen van Jong en Oud voor Hoorn zag ik ook al tijdens vorige vergaderingen van de schaal met hapjes die om kwart voor tien rondgaat twee plakjes worst nemen. Gewoon niet toegekomen aan een rustige maaltijd thuis natuurlijk!
Ik blijf volhouden de vergaderingen te volgen. Ik zeg voorlopig niet meer dat u dat ook eens moet doen. Tenzij men op het idee komt een voetbalclub te korten. Maar dan blijf ik wel even weg. Ik vind rugbyers toch net even beschaafder.
