30 april 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Heilige huisjes op wielen
Veel sociale bewogenheid bij politici en toch een raar gevoel overhouden. ‘Ja, allicht!’ zou direct de reactie zijn van mijn nogal politiekcynische broer. Maar dat allichte zou over de puike Hoornse politici niet snel mijn eerste reactie zijn. Hoornse raads- en commissieleden zijn stuk voor stuk sociaal bewogen types. Misschien ben ik te naïef, daar wil ik rekening mee houden, maar mijn wereld zou ineenstorten of mijn mensenkennis zou ik voorgoed wantrouwen, wanneer niet elke Hoornse politicus het toonbeeld zou zijn van bevlogenheid voor het welzijn van ons, argeloze burgers van de Coenstad.
Waar komt dat rare gevoel dan vandaan? Ik kon dingen niet goed rijmen. Afgelopen dinsdagavond besprak de raadscommissie het voorstel om de samenwerkingsovereenkomst met Intermaris op te zeggen waar het de bouw van huurwooneenheden voor de bewoners van het woonwagencentrum betreft. Intermaris heeft daar in een heel ver verleden medewerking voor toegezegd en nu staan er nog immer lekke en beschimmelde woonwagens. Hoe kon dat nu gebeuren?
Dat was nou precies de vraag waar echt elke fractie mee zat. Elf jaar niets doen en dan zeggen, dat je er geen mogelijkheid meer voor ziet. Schande! Verfoeilijk! Hoe heeft het college, neen, potverdrie! de afgelopen colleges dit allemaal kunnen laten versloffen! Of de huidige wethouder, Ben Tap, de D66-wethouder van Pipowagenzaken daar maar eens haarfijn verduidelijking over wilde geven.
Dat deed Ben niet. Hij schoot direct in de we-moeten-nu-direct-iets-voor-die-arme-in-de-steek-gelaten-mensen-doenmodus. Emotioneel, dat werd door velen opgemerkt. Ook door het rustig op de publieke tribune toeluisterende mannelijke deel van de getroffenen. Die emotie van Ben, dat kenden alle fracties ook. Maar hoe is het gekomen? Als het door Intermaris komt, dan dient de onderste trekhaak boven te komen en dan moeten we ze dat eens laten voelen ook.
Ik zat erbij en vond dat goed gezegd. Dat zou ik ook wel willen zien gebeuren. Nee, zegt Ben, we wachten niet op procedures, want dat kan jaren duren, we moeten nu nodig aan de slag. Uitstellen zodat een onfrisse geschiedenis kan worden opgerakeld leidt alleen maar tot uitstel en willen we dat? Nee, dat wilden we natuurlijk niet.
In plaats van de gedachte dat het fijn was dat we nu die ten achter gestelde mensen eens uit de penarie gingen helpen, bleef bij mij de vraag knagen: hoe kwam het nu, dat er maar niet gebouwd werd op een woonwagenkamp? Als dat na elf jaar nog niet lukt volgens een gerenommeerd bedrijf dat ik nog niet kende als treiterorgaan voor misdeelden, behalve dan dat men wel erg graag sociale huurwoningen wil verpatsen, wat kan er dan aan de hand zijn geweest? Waarom zijn de afgelopen colleges niet al te hoop gelopen?
Toen begon een heel valse gedachte om een plekje in mijn aandacht te zeuren. Zou het ook zo lang hebben geduurd, wanneer het een andere bevolkingsgroep hebben betroffen dan woonwagen-bevolking? Was het niet mogelijk de oude behuizing te inspecteren of te onderhouden, omdat zich daar lucratieve zaakjes afspeelden waar niemand zijn neus in diende te steken? Lagen er eisen op tafel om ook nieuwe schuurtjes te bouwen waar met wat lekstroom een goed betaalde hobby kon worden uitgeoefend? Woonwagenkampen staan niet overal bekend als plekken waar de overheid hetzelfde kan doen als in de rest van de gemeente. De bewoners zijn niet allemaal dezelfde soort knuffelberen als Frans Bauer. In den lande en in Hoorn is er stevig gewerkt aan een reputatie van niet al te brave en regeltjesminnende minderheid.
Stoelt deze mij natuurlijk ernstig kwalijk te nemen gedachte op enige waarheid? Is dit wat de commissieleden graag hadden willen horen van de wethouder of is dit iets waarvan nagenoeg alle fracties al een donkerbruin vermoeden hadden? Geen enkele partij is in deze zaak al schuldig bevonden aan kwalijk te nemen handelingen. Dat er iets is misgegaan, is duidelijk, maar wie is waarvan het slachtoffer? Gelukkig bood het wel even de gelegenheid aan onze politici hun sociale bewogenheid te etaleren. En sociaal bewogen zijn ze, door dik en dun! Maar waar was ik getuige van? Een wedstrijdje om de hete breidraaien of zwartepieten? Slechts één ding vrees ik erger: ze zullen toch niet naïever zijn dan ik?
