20 februari 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Leve de naïviteit!
Ik geef u om te beginnen maar vast mee, dat ik me nog steeds gemakkelijk laat meeslepen in mooie ideeën. Niks mis mee is bijna een stopwoord geworden. Ik denk van mijzelf wel, dat ik nauwkeurig allerlei zaken die aan mij voorbijtrekken analyseer, om dan pas met een weloverwogen standpunt voor de dag te komen.
Daar scoor ik soms heel aardig mee en vooral bij mensen die zelf iets minder tijd besteden aan analyseren en wel overwegen. Wanneer ik mijn mening bovendien niet al te aarzelend en met enige vanzelfsprekendheid in de groep gooi, dan dreigen af en toe mensen die minder stevig in de schoenen staan mijn woorden als absoluut juist en waardevol te omarmen en deze zelf ook verder uit te dragen.
Wanneer ik hen dan op mijn beurt aanhoor en zie dat ze die mening verkondigen als enige waarheid waar knappe koppen intensief mee bezig geweest zijn, dan ervaar ik dat weer als een bevestiging van mijn eigen standpunt en ben ik best bereid met een aldus vormgegeven mening verder de boer op te gaan.
Deze week was ik aanwezig bij de parallelle sessie DMO/VVV in het gemeentehuis. Een deel van de raads- en commissieleden van de meeste fracties bevond zich daar ook, om zich te laven aan nieuwe inzichten op het gebied van opvangen en uitwringen van toeristen en vermaakzoekers in Noord- Holland boven Amsterdam. De naam van het project is dus ook: Holland boven Amsterdam. Er waren sprekers uitgenodigd door D66-wethouder van toeristen-leuk-natuurlijk-maar-je-moet-er-ook-wat-aan-overhoudenzaken Ben Tap.
We kregen te horen wat iedereen al sterk vermoedde. Alle gemeentes in Noord-Holland-Noord zijn eilandjes. Elke gemeente probeert op zichzelf een zo groot mogelijk stuk van de uitgaans- en vermaaksinkomsten voor zichzelf af te snijden en daardoor blijven te veel kruimels liggen. We dienen de zaken groter te zien en dus groter aan te pakken. De toerist van tegenwoordig schijnt nogal eigenwijs veel meer zelf te willen bepalen wat hij gaat doen. Wanneer we als alle gemeenten van boven Amsterdam wat meer samenwerken, dan worden we als regio een stuk aantrekkelijker en dan kunnen we er misschien zelfs in slagen de dagelijkse uitgaven per persoon van € 17,- op te schroeven naar het dubbele. Kassa dus! En wie wil dat nu niet? Welnu, de door Ben Tap opgetrommelde organisatie belooft dat allemaal voor ons te willen regelen. We hoeven alleen maar ja te zeggen en dan gaat Ben verder met het opschrijven van een plan in die richting.
Discussie werd toegestaan nadat een lokale vertegenwoordiger van het oude VVV uitlegde dat er van hem na 2017 weinig meer te verwachten was en een lokale ondernemersvertegenwoordiger had betoogd dat uitwisseling en samenwerking tot mooi zakendoen kon leiden. Wie kan hier nu tegen zijn, dacht ik en bijna vertwijfeld zocht ik naar argumenten om dit mooie verhaal onderuit te kunnen halen. Ik merkte bij geen enkel raads- en commissielid verontwaardigde tegenstand. En dat terwijl er nog geen woord gezegd was over wat dit dan allemaal moest gaan kosten. Het ging eerst om het idee.
Eén man bood dapper weerstand. Hij was oud-wethouder van Hoorn en had dit verhaal in diverse varianten al veel vaker gehoord. Hij was gekke Henkie niet! Hij werd welwillend van repliek gediend en Ben vroeg hem de anderen ook aan het woord te willen laten. Eén raadslid vroeg hem venijnig namens wie of welke organisatie hij sprak. Dat was nu nog of nu weer als particulier en dat zei het raadslid genoeg.
Op dat moment besefte ik dus weer mijn eigen naïviteit. Oude wijn in nieuwe zakken. Waarom zou het dan nu wel lukken om de gemeenten te laten inzien dat alleen samenwerking en uitwisseling de reddende kurken zijn waarop men kan blijven voortdrijven? Misschien is het wel een goed plan. Ik hoop dan maar dat elke politicus in Holland boven Amsterdam op z’n minst net zo naïef is als ik.
