30 januari 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Naderend onheil
We komen er niet onderuit: het zikavirus komt eraan! Vorige week hoorde ik het eerste bericht erover op de radio en sindsdien hebben andere media zich op deze dreiging vanuit Zuid-Amerika gestort. Deze zomer nog, klonk de waarschuwing, deze zomer nog zal het virus zijn destructieve werk starten in de zuidelijke streken van ons werelddeel. De vanaf 2014 gestarte opmars vanaf het Paaseiland in Chili is niet te stuiten. Wij mensen zullen daartoe de overtocht over de oceanen, die je de muggen niet kunt aandoen, overnemen. Via de televisie dienen wij te weten dat dit dramatische gevolgen zal hebben, want voorlopig is er geen kruid tegen gewassen. Alle redenen voor paniek en dat begon ik met elke uitzending meer te voelen.
Wat doet onze gemeente intussen, vroeg ik mij af. Of het zikavirus niet bestaat vergaderde men in de raadscommissie over de gewone ditjes en datjes van elke gemeente. Vanuit 12 fracties – de fractie van Jong en Oud voor Hoorn was door een ander virus geveld – werden vraagstukken besproken die volgens onze volksvertegenwoordigers van groter belang zijn.
Natuurlijk herken je in de discussie de partijtjes van de autoliefhebbers of autohaters.
De binnenstadsvisie riep vragen op. Wat zijn de knelpunten en met welke passende oplossingen ziet men in meerderheid graag dat het college zal aankomen? Natuurlijk is het belangrijk de verkeersdruk wel of juist niet te reguleren. Natuurlijk herken je in de discussie de partijtjes van de autoliefhebbers of autohaters. Natuurlijk moet je bekijken of de witte vloot wel ergens zo lekker kan liggen dat passagiers vanaf plekken uit het zicht toch nieuwsgierig blijven naar de Hoornse plekjes waar je op een toeristisch verantwoorde wijze van je centen afgeholpen kan worden. Natuurlijk moeten er echte winkeltjes blijven in de binnenstad. Hoorn is niet alleen een buitenmuseum.
En ach, natuurlijk moet er waardering komen voor prachtige ideeën waar jij en ik niet zelf op gekomen zouden zijn. Goud voor het idee van Jos Kamminga van GroenLinks om ons Westfries Museum een dependance te maken van het Rijksmuseum. Zilver voor het briljante idee van Roger Tonnaer van zijn eigen politieke stroming om dan maar meteen ook het Missiehuis aan te bieden als een dependance voor het Centre Pompidou in Parijs. En jawel, een bronzen medaille voor Robert Vinkenborg van de, van wie ook weer onafhankelijk denkenden in Hoorn? om het terrein van het Pelmolenpad blijvend te reserveren voor een ander cultureel hoogstandje: het circus. Een circus dat nog niet failliet is natuurlijk.
En vooruit: er moet natuurlijk ook aandacht zijn voor de vergoeding voor het fractiewerk. Sinds de versnippering in 13 porties eigen gelijk rezen de kosten ervoor een beetje de pan uit en wanneer je eerder enthousiast beslist hebt dat ook de raad zelf mag bijdragen in de bezuinigingsdrift, dan is het wat wrang dat dit voornamelijk voelbaar zal zijn in de kleinste fracties. Joke van Diepen bewees ooit haar grote wijsheid door maar geen commissieleden bij haar geestelijke stroming aan te trekken. Dat scheelt!
Geen enkele partij wilde dat met eieren en vuurwerk tegenhouden
Terwijl de televisieprogramma’s en masse de echte crises in de wereld over ons land uitstrooiden kwamen de fracties op de donderdagavond weer bij elkaar om te spreken over de huisvesting van hen die aan één van die crises waren ontsnapt en daarvoor de officiële erkenning van ons land hadden verworven. Lof voor de Hoornse fracties! Geen enkele partij wilde dat met eieren en vuurwerk tegenhouden, maar het mag natuurlijk niet teveel ten koste gaan van degenen die op dit moment vanuit het Hoornse ook al naarstig op zoek zijn naar betaalbare woningen. Voor mij en voor diverse fractiewoordvoerders was het een openbaring dat er voor het opvangen van pakweg 170 statushouders per jaar een uitbreiding van het passende huizenbestand kan volstaan met pakweg 7 nieuwe sociale woningen extra per jaar. Natuurlijk was ook dit bijna een boeiende discussieavond.
Wat zal Yvonne meenemen behalve goede wensen
Thuis trachtte ik het belang van deze informatie af te wegen tegen het nieuws over de onherroepelijke zikadreiging vanuit Zuid-Amerika. Onze burgermoeder, Yvonne van Mastrigt, komt terug uit dat continent. Uit Chili weliswaar, maar in dat land heeft het virus ook al enige tijd iets aan de grond. Nee, ze hebben geen pootjes. Wat zal Yvonne meenemen behalve goede wensen, goede herinneringen en een klein presentje? Ik ga ervan uit dat ze dinsdag de raadsvergadering voorzit. Wil iemand even kijken of ze niet ergens een muggenbultje heeft of een raar rood vlekje? Je ziet, zonder dat je het wilt, kan het wereldleed zich al een plek verworven hebben in de Hoornse raadzaal!
