10 september 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Politiek en samen
Wat het politieke spel boeiend maakt, is de enorme hoeveelheid personen en instanties die zich met het besturen van de zaak bemoeien. Mogen bemoeien ook. De Hoornse raad alleen al kent dertien fracties, die het alle dertien aan zichzelf en aan de achterban verplicht zijn niet alleen een mening over dingen te hebben, maar er ook aanwijsbaar invloed op te hebben. Over anderhalf jaar zijn alweer de gemeenteraadsverkiezingen en dan moet je wel een verhaal hebben. Kijk eens, lieve kiezer, wat wij voor jullie uit het vuur hebben gesleept? Voor de poorten van de hel hebben weten te redden? Met inzet van niet minder dan onze nachtrust voor jullie voor elkaar hebben weten te brengen? Zie je nu wel dat wij ongeveer de enige politici zijn die een beetje door hebben waar het allemaal om draait? Stem wederom op mij! Ik ga me met alle liefde die ik kan opbrengen graag nog eens vier jaar het schompes werken om nog meer mooie dingen te redden uit de klauwen van de ratten van die andere partijtjes!
Kijk eens, lieve kiezer, wat wij voor jullie uit het vuur hebben gesleept?
Daarnaast moet een gemeente samenwerken met stichtingen, instellingen, organisaties, die het praktische deel van kiezersvertroeteling voor hun stevig betaalde rekening nemen. Instellingen met expertise. Dus geen enkele politicus moet het in zijn hoofd halen te denken dat hij of zij het allemaal beter weet. Een wethouder mag best een mening over iets hebben, als hij of zij maar blijft betalen. Voor het welzijn van hun cliënten natuurlijk, maar ook voor de instelling zelf. En daar dient een politicus allemaal rekening mee te houden. Politiek is laveren tussen belangen.
In de parallelle sessie van afgelopen dinsdag liet SP-wethouder van ik-weet-precies-hoe-ik-mijn-zorgenkindjes-moet-aanpakkenzaken Nel Douw, gesteund door CDA-wethouder van ik-zorg-ook-voor-zorgzaken Theo van Eijk, weten hoever het staat met het overnemen van de staatstaken in het zorgdomein. Dankzij hun bezielde aanpak zijn ze op de goede weg, maar ze zijn er nog niet, lieten ze weten. Hoe eerlijk is dat statement! Dan geloof je natuurlijk ook direct dat er eigenlijk geen zorgcliënten in Hoorn zijn die in de kou blijven staan. Al die praatjes over de zorgelijke toestand van de zorg nu de gemeentes daar over gaan, slaan gelukkig niet op Hoorn. En hoewel de zorgcliënten tevreden zijn, zijn Nel en Theo het nog lang niet. Het kan allemaal nog veel beter. Probeer daar dan als oppositieraadslid stevige kritiek op te hebben.
Er zou ook samenwerking komen met de andere gemeenten van de regio. Maar ja, de regio telt zeven gemeenteraden met samen 55 fracties met in het totaal 144 raadsleden. En al die fracties hebben speciale wensen die goed moeten overkomen op al die tientallen achterbannen. Het zou zo maar kunnen dat dankzij onze prachtige democratische structuur een aantal zorgcliënten in de regio langer in de knel komen dan Nel en Theo willen.
Dat is bijna net zo moeilijk als 35 raadsleden op één lijn te krijgen.
In de raadzaal werd de avond beëindigd met een debatje over het IKC, een geestelijk wenskindje van GroenLinks-wethouder van laat-de-kindertjes-niet-tot-mij-komen-maar-tot-een nieuw-voor-hen-op-te-richten-centrumzaken Samir Bashara. Een Integraal Kindcentrum staat hem voor ogen en daarin participeren ook instellingen die zich al enige tijd professioneel met kinderen bezig houden. En dat gaat niet zomaar. Al die instellingen, zoals schoolbestuur, kinderopvang, hulpinstanties en ga nog maar even door dienen een stukje van hun macht op te geven en in handen te stoppen van één clubje. Dat is bijna net zo moeilijk als 35 raadsleden op één lijn te krijgen.
Of het allemaal gaat lukken, weet ik natuurlijk niet. Het uit handen geven van zeggenschap voelt voor zowel voor raadsleden als instellingen als amputeren. Ik zei het al: het politiek spel is boeiend. Saboteren van mooie doelstellingen is volstrekt legitiem en ook goed te verkopen aan je achterban. Zou het voor elkaar brengen van iets heel nuttigs voor de maatschappij ook goed te verkopen zijn?
