Op vele verzoek klim ik als afsluiting nogmaals in de pen. Over een afsluiting gesproken De Paralympische spelen zijn af. Bijna het gehele TeamNL was aanwezig op de afsluit ceremonie in het Maracana Stadion. Helaas voor vele viel ook het eind van deze ceremonie een beetje in het water. Laten we het positief bekijken, iemand heeft ons gezegend met wat hemels water. Echter kan mijn geluk niet meer op. Ik neem een zilvere medaille mee naar huis en vier mijn verjaardag op 10 km hoogte.
Ik krijg de volgende ochtend om 09.30 onze buren op de koffie. Mijn agenda is gevuld met meerdere huldigingen. Èèn ervan is straks. Om 12.30 worden we verwacht in de Grote Kerk van Den Haag. Toine en Humberto praten alles aan elkaar en daarna komt het moment. We mogen op audiëntie bij de Koning en Prinses Margriet. Het toeval wil dat ik per ongeluk als eerste naar binnen mag. Een klein onder onsje over onze gezamenlijke interesse in de luchtvaart gevolgd door een kort weerzien met Prinses Margriet.
Ik zetel mezelf vervolgens op een kruk in een hoekje, waar vandaan ik een mooi overzicht heb op het TeamNL. Ik krijg een smakelijk biertje aangereikt van een Lakei. Ik nip rustig de eerste slokjes weg als ik plotseling opnieuw word aangesproken door onze Koning. Het korte onder onsje heeft hem nieuwsgierig gemaakt. We praten wat. Ik voel me een bevoorrecht mens. Ik realiseer me te meer dat als je iets graag wilt je bewust en onbewust keuzes maakt in je leven. Voor sommige bewuste keuzes moet je heel hard werken, zoals mijn topsport. Sommige onbewuste keuzes ,dromen, komen zomaar uit.
