11 maart 2017 – Column Sjaak Grosthuizen: Ballonnen en wensen
Eigenlijk had dit stukje moeten gaan over Enkhuizen. Enkhuizen ligt dicht bij Hoorn en was ooit mede vennoot in het VOC-verhaal. Eigenzinnige lieden, die Enkhuizers en Enkhuizenaren. Politiek gesproken nog steeds. Deze week is het voltallige college afgetreden, nadat het afgelopen jaar ook al een wethouder werd afgeserveerd. In een andere rol heb ik vorig jaar van alle wethouders van Enkhuizen een miniportretje mogen maken voor de regionale tv. Mannen van stavast waren zij. Zij waren zich zeer bewust van de ingewikkelde politieke verhoudingen binnen de raad. Er waren voor de veiligheid een paar wethouders aangetrokken van buiten de stad, want met een college van louter lokale wethouders zou het binnen de kortste keren al hommeles zijn geweest.
Mannen van stavast waren zij.
Ik heb met alle heren een prettig gesprek kunnen voeren en zij lieten mij voor, tijdens en na de opnames hun betrokkenheid bij het welvaren van de stad weten. Integer, geloofwaardig en zelfs liefdevol namen zij ons mee naar hun zelfgekozen plekjes in de stad om daar hun betogen te houden over wat zij met Enkhuizen voor hadden. Hun rol is uitgespeeld. Zij moesten toegeven dat ze niet konden voldoen aan de eisen van de raad, die bestaat uit 17 leden, verdeeld over maar liefst 10 fracties.
Hadden die raadsleden gelijk om hun college maar weg te doen? Formeel gesproken wel. Er waren moeilijke zaken die niet allemaal netjes waren afgehandeld. In de ogen van sommige kenners zaken die helemaal niet gladjes en vlot konden worden opgelost. Neem de zorgtransitie waarmee alle gemeenten in Nederland werden overvallen. Neem het kloeke besluit van Enkhuizen om met drie kleine gemeenten in Westfriesland de administratieve handen, pats boem!, ineen te slaan. Altijd zijn er dan zaken aan te wijzen die onder ideale omstandigheden beter hadden gekund. Men had ervoor kunnen kiezen mee te denken over betere oplossingen. Men had ervoor kunnen kiezen om de behaalde resultaten af te wegen tegen de beperkte mogelijkheden. Men had kunnen kiezen voor aanmoedigen, maar de raad van Enkhuizen koos voor wegsturen.
Hoe anders gaat het politieke gesteggel in Hoorn!
Hoe anders gaat het politieke gesteggel in Hoorn! Je kunt, afgaande op de besprekingen tijdens de laatste raadsvergadering, wellicht de indruk krijgen dat alles redelijk op rolletjes verloopt. Op mijn vakantieadres bereikten mij daarover deze week op dinsdagavond al de eerste berichten via de sociale media. Het ging over ballonnen. Mogen we die wel oplaten of moeten we de heliumgevulde kleurrijke latexverrukkingen stevig aan een draadje aan de polsjes van onze allerkleinsten laten?
Ballonrestanten in de natuur zijn niet goed. Ze vervuilen en komen dikwerf in de magen van minder kieskeurige dieren. Anders dan met kinderen is het consumeren van ballonnen aan dieren niet te ontraden. Welke politicus zou de markt op gaan met het verhaal dat het oplaten van een paar ballonnen niet erg is, omdat er dan maar een paar dieren aan dood gaan. Het vieren van een kinderfeestje mag best een paar dierenlevens verpesten. Dat moet kunnen. Als onderdeel van een originele begrafenisritueel mag je best een paar ballonnen oplaten. Mens dood, een dier dood, dat schept een band. Mevrouw Grosthuizen en ik vierden de afgelopen week ons 40-jarige huwelijk. Zonder ballonnen. Van het CDA, gesteund door VOCHoorn, Hoorns Belang en HOP had het gemogen.
Mens dood, een dier dood, dat schept een band.
Kijk, dat zijn zaken waar we ons in Hoorn druk om maken. Het voorstel om oplaten van ballonnen niet te verbieden kreeg verder de stemmen van VVD, Jong en oud voor Hoorn, HSP en drie leden van de SP. Wel verboden blijven de wensballonnen met een vuurtje eronder. Niet dat koeien of meeuwen daar direct gretig naar zouden happen, maar vanwege brandgevaar. De gemeente zal nimmer meer het oplaten van feestelijke ballonnen organiseren. Dan is het probleem natuurlijk al een stuk minder groot. Een beetje politicus zal je dan voorhouden dat hierdoor juist het leven van een aantal dieren is gered.
In Hoorn hebben we alle wethouders nog. Dat vieren we niet eens. Ballonnetjes oplaten wordt met groot enthousiasme gedaan in de raadzaal. Ongewenste ballonnetjes worden gewoon doorgeprikt en we vragen de wethouders nieuwe op te laten. Enkhuizen zou daar eens een voorbeeld aan kunnen nemen.
Mevrouw Grosthuizen en ik bezitten een wensballon. Voor als we wat te vieren hebben of een speciale wens willen uiten, zei ons de lieve schenker ervan. Misschien dat ik hem binnenkort oplaat. Bij Enkhuizen. Met de beste wensen voor een wenselijke politiek!