Column Sjaak Grosthuizen: Beloftes

7 januari 2017 – Column Sjaak Grosthuizen: Beloftes

Het nieuwe jaar zit propvol beloftes. Er zitten erg mooie beloftes tussen en ook beloftes waar je onrustig van zult slapen. Voor onrustige nachten zijn slaapcursussen georganiseerd, maar die zijn er niet om de dreigende toekomstbeelden weg te nemen. Hooguit kun je het advies krijgen om maar vooral je ogen ervoor te sluiten. Of je moet gewoon nog maar eens de nieuwjaarstoespraken van onze stamoudsten teruglezen of -beluisteren.

Hij hoopt Op Meer en dat mogen zijn burgers ook

In onze regio heeft een handjevol burgervaders de kans gekregen om de bevolking bemoedigend toe te spreken. Een kansvolle toekomst voor iedereen in de betreffende gemeentes. GertJan Nijpels van Opmeer roemde de prachtige uitbreiding van het woning- en bedrijvenareaal van de gemeente. Hij hoopt Op Meer en dat mogen zijn burgers ook. Jan Baas ziet het wel zitten in Enkhuizen. Alleen die verrekte wegenbouwer ligt wat dwars. Ik denk dat hij oprecht hoopt dat er niet nog meer wethouders door hun eigen fractie worden weggebonjourd.

De piepjonge burgervader van Drechterland, Michiel Pijl, die voor een zeer groot deel van zijn gemeente eerder burgerzoon zou kunnen zijn zag binnen de kortste keren al heel mooie ontwikkelingen in zijn gemeente, die vast niet zullen ophouden. Heel wijs klonk zijn oproep om nog meer echt oor te hebben voor elkaar. Misschien dat men dan ook meer naar hem zou gaan luisteren.

In Koggenland sprak Rob Posthumus als primus inter pares de geruststellende woorden dat het allemaal bijzonder goed gaat in de gemeente. Er is geen sprake van dorpskermen in de dorpskernen. Krachtige taal in en voor een krachtige gemeente, daar hebben de burgers wat aan. En ook Frank Streng, de toch wel gemoedelijke burgemeester van Medemblik voegde zijn toehoorders naast lofzangen bemoedigende woorden toe.

En wie dan nieuwsgierig is naar de wijze en bemoedigende woorden van Jan Nieuwenburg, het opperhoofd van Hoorn, zal dat moeten zoeken in andere momenten. In Hoorn hebben we al even geen nieuwjaarsreceptie meer. Dat kost allemaal teveel vond een meerderheid van de door Hoorn gekozen volksvertegenwoordigers. En wat koop je er eigenlijk allemaal voor? Wat is het economische rendement van zo’n gemeentelijke samenkomst van mensen die elkaar het hele jaar door al overal ontmoeten?

..bemoedigende woorden van Jan Nieuwenburg, het opperhoofd van Hoorn..

We gaan in Hoorn een spannend jaar tegemoet. Het is het laatste jaar vóór de raadsverkiezingen. Een jaar waarin het college de collegebeloftes van 2014 duidelijk waar moet maken. Zal de oppositie knarsetandend moeten toegeven dat er veel meer zal zijn bereikt dan men de afgelopen jaren heeft bekritiseerd? In ieder geval zullen alle Hoornse zittende partijtjes en partijtjes die staan te popelen om ook zo’n mooie stoel in de raadzaal te mogen verslijten na de zomervakantie koortsachtig aan het beraden zijn hoe men de verkiezingsstrijd in 2018 goed bewapend zal kunnen winnen. Tot en met december zal men naar buiten toe uitstralen er nog lang niet mee bezig te zijn, omdat er op dat moment wel belangrijker zaken spelen voor de stad, terwijl de eerste koppen al gerold zijn en hijsploegen klaarstaan om de volgende strijders in het zadel te helpen.

In 2017 zal het duidelijk worden of feiten nog steeds belangrijker zijn dan de beleving ervan. Zal landelijk waarheid of leugen gaan regeren en hoe zal zich dat vertalen naar de eigen gemeente? Kiezen we voor de mannetjes en in mindere mate voor de vrouwtjes of gaan we voor nuttige idealen? Daar ben ik vooral benieuwd naar. 2017 wordt vast een jaar om nooit meer te vergeten, en misschien hoop ik daar helemaal niet op. Tegenwoordig worden jaartallen voornamelijk gekoppeld aan een hoop historische ellende.

De Slag bij Nieuwpoort, het Rampjaar, de jaartallen van de wereldoorlogen staan scherper in ons geheugen gegrift dan de jaartallen waarin de boekdrukkunst, het haring kaken en geboortedata van zeer geliefde prominenten. Voor mevrouw Grosthuizen en mij staan in 2017 beloftes in het verschiet, die ons tot onze dood zullen bijblijven. Ik hoop voor ieder van ons dat vreugdevolle gebeurtenissen onze gemoedstoestand blijvender inkleuren dan negatieve zaken. Burgemeesters willen die hoop ook meegeven. Onze burgemeester, Jan Nieuwenburg, wilde dat doen, zodra hij daartoe de gelegenheid krijgt. Gelukkig bestaat Radio Hoorn! Daar kan hij te allen tijde zijn boodschap kwijt. Voor de stem van Hoorn en natuurlijk voor de stem van de burgervader! En gelukkig deed hij dat ook. Ik ben zeer blij te kunnen te kunnen zeggen dat ik van harte instem met zijn laatste zin.