1 juli 2017 – Column Sjaak Grosthuizen: Kadernotabene
Eens per jaar komt één van de belangrijkste momenten in het leven van een Hoornse fractievoorzitter. Dat is wanneer de kadernota op de agenda staat. In de kadernota worden kaders aangegeven, zoals men dat in de Hoornse politiek noemt. De grote lijnen van het beleid voor het komende bestuursjaar worden door het college gepresenteerd in een boekwerkje met weinig aantrekkelijke plaatjes, maar wel met overzichtjes en grafiekjes van wat het allemaal kost. Het boekwerkje telt dit jaar 69 pagina’s en is voor iedereen met een internetaansluiting te downloaden en te lezen.
Knap! Maar ook noodzakelijk
Ik vind dat altijd een net iets te grote opgave, maar dat geldt niet voor onze raadsleden. Zij hebben alle pagina’s en alle kostenposten bekeken en in de fractievergaderingen tegen het licht gehouden. Zij vonden allemaal puntjes die nog aangescherpt of juist afgevlakt dienden te worden. Knap! Maar ook noodzakelijk, want je krijgt acht minuten de tijd om er iets over te zeggen. In die acht minuten kun je tevens je eigen politieke boodschap aan de buitenwereld kwijt. Dat is toegestaan.
Zo’n nota dien je te lijf te gaan met amendementen en met moties. Via amendementen kun je de tekst wat laten wijzigen in de jou wenselijke richting en met moties kun je ook iets. De wereld totaal veranderen of zoiets. Denk ik. Ook is er druk overleg geweest tussen de verschillende fracties om steun te krijgen voor de amendementen en moties. Dat gaat gepaard met wederzijdse beloften en handjeklap. Als jij instemt met onze motie, dan stemmen wij in met de jouwe. Onder de ingediende amendementen en moties staan dan ook de handtekeningen van de mede-indieners.
In acht minuten tijd je mening over de kadernota en de jaarrekening geven en tegelijkertijd je politieke boodschap inweven vergt altijd een goed stukje denkwerk. Volgend jaar zijn de verkiezingen en dus is het belang deze keer des te groter. Dan is het fijn om te voelen dat men naar je luistert. Niet alleen de collega’s, maar vooral de burger. Want daar doe je al dat werk voor. Al dat leeswerk, al dat gepalaver, al dat zoeken naar stukjes waarmee je je kunt profileren. En geloof me, alle dertien goed, deze week. Alle dertien fracties zagen mogelijkheden om alleen of in samenwerking met andere fracties een raadsinstrument in te zetten. Zo heet dat namelijk.
De publieke tribune was zelfs een beetje gevuld en dat ontroerde me. Om drie uur ’s middags, aan het begin van de hele onderneming, zaten burgers netjes te wachten op wat komen zou. Slechts enkele minuten na het beginsignaal van burgervader Jan Nieuwenburg bleek echter, dat zij niet waren gekomen voor de kadernota. Zij kwamen om wethouder Samir Bashara onder handen genomen te zien worden. Samir had namelijk de euvele moed gehad op het Kerkplein, volgens eerder gedane toezeggingen, parkeerplaatsen weg te nemen om daar een soort van groen voor in de plaats te zetten.
Een aantal fracties, zeg maar, bijna de gehele oppositie, bleek zich wel benaderbaar op te stellen voor de grieven van enkele neringdoenden in die omgeving. De ondernemers aldaar staat het water na enkele weken al tot de lippen. Hun klandizie bestaat helaas, op een toevallige uitzondering na, uit autobezitters die hun voertuig het liefst tot vlak voor de deur neerzetten. De partijtjes die wel garen dachten te kunnen spinnen bij dit lokale ongenoegen hadden een motie opgesteld, waarin geëist werd de zaken terug te draaien. Vanzelfsprekend dien je als politicus wel duidelijk te maken dat het jou menens is en daarin slaagden zij voortreffelijk. Natuurlijk kun je zoiets met een gerust hart overlaten aan de oude meester op klaaggebied, Roger Tonnaer, maar kampioen welgemeend fulmineren was dit keer toch wel Marion van der Ven van de VVD.
Lichaamstaal, bliksemende ogen, felle boze stemgeluiden, alles werd uit de kast gehaald om de zaak te bepleiten. ‘Volgens mij is ze echt boos,’ zei de grijze eminente oud-politicus naast mij. ‘Zo goed kan ze ook weer niet acteren.’
Ik hou mijn hart vast voor de komende maanden.
Wethouder Samir moest begrijpen dat hij eerst parkeerplekken moest herstellen, anders wilden de ondernemers niet eens meer overleggen. Samir week niet. Hij hield de rug recht en week niet voor chantage. Hij overleefde dankzij de standvastige coalitie zelfs een motie van afkeuring. Ook weer een punt voor zijn partij. Ik hou mijn hart vast voor de komende maanden. De verkiezingen zijn pas over meer dan een half jaar en dan nu al deze toon!
Toen de moties en amendementen voor de kadernota en de bijbehorende partijmonologen van start gingen waren de tribunes weer leeg. Zo geweldig boeiend is politiek dus ook weer niet. Wees echter gerust: de kadernota is ongeveer helemaal aangenomen zoals het college dat graag ziet. Of ik het allemaal leuk had gevonden, vroegen mij enkele raadsleden om half twaalf. ‘Ik neem geen abonnement op de schouwburg meer,’ zei ik ter geruststelling. Ik zag ze innig tevreden met zichzelf huiswaarts keren.
