31 december 2016 – Column Sjaak Grosthuizen: Oud en nieuw
Terugkijken op een aflopend jaar is een van die tradities waaraan cabaretiers, politici en columnisten bijna niet kunnen ontkomen. Ik probeer na te gaan of 2016 voor mij van bijzondere betekenis is geweest. Dat is het zeker. Mijn dubbele leven als columnist en burgerservicenummerhouder kende vele hoogtepunten. In beide persoonlijkheden zat ik dichter op de politieke werkelijkheid en daar genoot ik met volle teugen van.
er wordt relatief veel gedaan voor erg weinig complimentjes.
Mijn bijna wekelijkse bezoeken aan commissie- en raadsvergaderingen leverden inzichten en weetjes op over het politieke reilen en zeilen van de stad. Ik bezocht enkele parallelle sessies van de Hoornse wethouders. Dat zijn bijeenkomsten tijdens de commissievergaderingen, waarin wethouders extra informatie en/of rookgordijnen verstrekken over de zaken die zij willen aanpakken. Het regionale televisieprogramma Westfriese kopstukken bracht mij in contact met nagenoeg alle wethouders en burgemeesters van Westfriesland. Ik beschouw dat als een voorrecht, maar ook als nuttig voor de columnist in mij. Zowel in Hoorn als in de regio ontmoette ik mensen die hun ziel en zaligheid geven voor de collectieve zaak. Natuurlijk af en toe met een schuin oog naar de burgers voor wie men dat allemaal deed, in de hoop dat het allemaal wel de goedkeuring zou kunnen wegdragen. Ik moet het even kwijt: er wordt relatief veel gedaan voor erg weinig complimentjes.
De collegeleden uit de regio die ik vroeg naar zaken waar ze trots op zijn, startten allen een nauwelijks te stuiten woordenvloed. Daar waar ik iets wilde weten over zaken die niet zo lekker liepen, werd vaak geprobeerd er een positief verhaal van te maken. Men had het meestal over succesjes met een uitgestelde datum. Natuurlijk weten jij en ik dat de werkelijkheid weerbarstiger is. De colleges van nu begonnen in een tijd van stevige bezuinigingen en nog maar weinig hoop dat alles binnen korte tijd zou kunnen veranderen in een tijdperk van goudenbergbeloften.
Kloppen de verhalen die ik heb mogen aanhoren? Hebben de Hoornse en Westfriese bestuurders hun zaakjes zo goed voor elkaar als ze willen laten doorschemeren? Ja en nee natuurlijk. Gelukkig zijn raadsleden vaak minder naïef en welwillend gelovig dan ik doorgaans ben. Natuurlijk hoor je vooral vanuit de oppositie geschamper, gemekker en gemopper over de verrichtingen van de heersende coalitie, maar er worden hier en daar ook zinnige kritische kanttekeningen gemaakt, waar veel mensen van alle gezindten goedkeurend knikjes voor over hebben. En natuurlijk zijn er ook successen te vieren.
Helaas vallen veel financiële uitwassen binnen de wettelijke mogelijkheden.
Het is niet altijd eenvoudig om als wethoudertje je wil op te leggen aan kapitaalkrachtige organisaties op het gebied van bijvoorbeeld woningbouw, zorg, werkverschaffing en afvalverwerking, waar directiesalarissen normaal gevonden worden waarvoor een doorsneecollegelid ook wel eens zou willen werken. Ik had wel willen zien gebeuren, dat een Hoornse wethouder met onverholen trots kwam melden dat ze Intermaris goed op de knieën had gekregen. Dat de grote baas van de HVC voortaan voor zijn vervoer een vergoeding krijgt van 19 cent per kilometer. Dat kosten voor geleverde zorgdiensten worden uitbetaald aan hen die de zorg zelf leveren. Helaas vallen veel financiële uitwassen binnen de wettelijke mogelijkheden. Kennen wij de pijn die onze bestuurders moeten voelen wanneer zij onnodig veel geld opgeslurpt zien worden via regelingen waar zij geen vat op hebben? Besturen betekent vuile handen krijgen. Ik zag weinig vuile handen. Ik denk dat die op de rug werden gehouden.
In het jaar 2017 zullen we worden geconfronteerd met aardverschuivingen op politiek gebied. De landelijke verkiezingen zullen ook hier worden gedomineerd door factfree geschreeuw. Zwevende kiezers worden bestookt met angstaanjagende toekomstverwachtingen. Jij en ik kunnen redelijk scherp bepalen hoe de werkelijkheid er werkelijk uitziet. Wij hebben veelal onze keuze reeds bepaald. Jij en ik volgen de politieke gebeurtenissen, de maatschappelijke ontwikkelingen. Wij hebben recht van spreken. Dat is iets anders dan spreekrecht. We gaan een boeiend jaar tegemoet. Een spannend jaar. Een jaar met nationale en internationale ontwikkelingen die in de geschiedenisboekjes van komende decennia een eigen naam krijgen. Jij en ik zitten daar met onze neus bovenop. 2017 wordt niet het jaar van het volk, het wordt het jaar van jou en van mij.
Vanuit mijn beide persoonlijkheden wens ik iedereen het allerbeste voor het komende jaar!
