4 februari 2017 – Column Sjaak Grosthuizen: Verlicht
Alles wat mooi is verdient bescherming, maar bovenal bekijks. Hoorn is mooi. Nou ja, de binnenstad is mooi. Of in ieder geval een deel van de binnenstad en ook van het havengebied. Alle zaken langs de routes die je kunt volgen in het kielzog van vrijwilligers van Vereniging Oud Hoorn zijn het waard om te worden gezien. Die dienen we uitbundig te tonen en te bezingen in alle toonaarden. Overdag, ’s avonds, maar ook ’s nachts.
Eigenlijk is er geen politicus in Hoorn die daar op tegen is. Ik ken niemand die fluisterend achter de hand smiespelt dat het hele ouwe zootje nodig tegen de vlakte moet. We trekken er toeristen mee aan. Een deel van de politici kijkt dan opgewekt met euro- en dollartekens in de ogen, terwijl een ander deel je zorgelijk toevertrouwt dat daar ook nadelige kanten aan zitten. Dat zijn niet de mensen die denken wat te kunnen verdienen aan niet aflatende stromen oudestadliefhebbers. Wel de mensen die de leefbaarheid hoger in het vaandel hebben. Het leuke in Hoorn is, dat een breed gedragen balans op dat gebied nog niet gevonden is. En daar hebben we gelukkig de politiek voor.
“..wat te kunnen verdienen aan niet aflatende stromen oudestadliefhebbers”
Wat mooi is, moet je laten zien. Met aanlichten bijvoorbeeld. Vroeger kostte dat een vermogen aan milieuverpestende energie, maar tegenwoordig schijnt dat met ledverlichting voor een habbekrats te kunnen. En onze oude vertrouwde raadslid Roger Tonnaer maakte direct gebruik van de suggestie van PvdA-wethouder van oude-meuk-mooier-makenzaken Judith de Jong om er wat meer financiële ruimte voor te scheppen. Roger, onze filosoof van de Hoornse Verlichting, kreeg de handen enthousiast op elkaar voor zijn ingediende aanlichtmotie.
De schijnwerpers voluit zetten op de mooie zaken in onze stad, in ons land en in de wereld is eigenlijk de diepere betekenis achter de motie van Roger. Maak de wereld mooier en houd niet op bij Hoorn. Dat is de spreuk die op een tegeltje dient te staan, dat bij ieder op het toilet hoort te hangen. En tot mijn bijna onuitsprekelijke vreugde ontwaarde ik de letterlijke vertaling naar de politieke praktijk in Hoorn. En dat door de persoonlijke interventie van de griffier die als geen ander begrijpt hoe belangrijk het Tonnaeriaanse Verlichtingsideaal moet worden opgevat.
Als vrijwillig lid van de lokale pers zat ik samen met een vertegenwoordiger van de regionale krant aan een tafeltje in de raadzaal schuin achter de tafel met de wethouders en recht achter een stevige pilaar. Villa Paalzicht noemde mijn schrijvende collega dat tafeltje steevast. We zagen een deel van de raad slechts na stevig uitwijken naar links of naar rechts en het zich verdedigende collegelid eigenlijk helemaal niet. Dat kon niet langer zo, vond de griffier. De pers verdient een volledig zicht op het politieke theater en dat regelde hij. Heel simpel, door het bordje pers neer te zetten op het tafeltje recht tegenover de raad waar een volledig zicht op de raadsleden en de sprekers achter het katheder was gegarandeerd. En dat volkomen budgetneutraal!
Wat mooi is, dient bekeken te kunnen worden. Dit zal vast wel al lange tijd ergens op een tegeltje staan, maar de Hoornse herontdekking van de spreuk is zelfs goed voor de democratie. Vandaag meldde mijn lokale krant dat iedereen die zich met gemeentelijke politiek bezighoudt geabonneerd dient te zijn op een krant die dat lokale of regionale nieuws ook dagelijks meldt. Belangrijk voor een goed functionerende democratie. En natuurlijk ook voor het voortbestaan van lokale redacties van regionale kranten.
als columnist of journalist min of meer beschouwd kan worden als schijnwerper om de politiek aan te lichten
Hoe dan ook, het is prachtig om te ontdekken dat je als columnist of journalist min of meer beschouwd kan worden als schijnwerper om de politiek aan te lichten. Ik kost niks, dus je kunt mij nog het beste vergelijken met een led-lampje op zonne-energie. En binnen de Verlichtingsfilosofie van ons aller Roger is dat toch maar een zinvolle invulling van mijn leven.
