14 april 2018 – Column Sjaak Grosthuizen: Even pauze
Op verschillende momenten raadpleegde ik de afgelopen twee weken de Hoornse raadsagenda van april. Een maagdelijk wit maandoverzicht, als een verjaardagskalender van iemand zonder vrienden en onoverbrugbare conflicten binnen de familie. De hele maand geen raadsoverleg! Wel zijn er voor de nieuwe raad cursusmomenten gepland waar ze wellicht geen pottenkijkers bij willen hebben.
Bovendien is er nog geen college, dat klaar is met het onderling aftasten en uitkristalliseren. De deelnemende fracties zijn al wel bekend. Tenzij er fracties weglopen hebben VVD, GroenLinks, Fractie Tonnaer, D66 en Sociaal Hoorn met elkaar afgesproken de komende vier jaar een soort partnerschap aan te gaan dat nog niet eerder in de Hoornse geschiedenis is waargenomen.
Je moet ze nageven dat de combinatie elementen bevat die in Hoorn de afgelopen vier jaar niet direct voor de hand lagen. Laten we zeggen dat de onderlinge kritiek de afgelopen jaren altijd opbouwend van karakter was, ook al werd dat pas achteraf, bijvoorbeeld nu pas, als zodanig gevoeld. Neem nu alleen al de combinatie VVD, Ft en GroenLinks. De afgelopen vier jaar verschilden de inzichten in zaken als groene agenda, parkeerbeleid en flexwonen behoorlijk. Het zijn nog steeds actuele zaken. Landelijk konden de verschillende opvattingen tussen VVD en GroenLinks niet overbrugd worden, zou dat in Hoorn anders zijn?.
Nu staan de schijnwerpers van de op rellen beluste media niet zo fel gericht op lokaal gevoelde politieke levensopvattingen als bij de landelijke partijen het geval is, maar uitlatingen van de dames en heren in Hoorn schetsten toch zeer vaak schier onoverkomelijke barrières, die dankzij meerderheid van de coaliterende raadsleden nooit hoefden worden geslecht. Nu wreekt zich dat.
Was het in een positieve roes van ‘we doen toch allemaal ons best voor hetzelfde?’ of door een hartstochtelijk verlangen naar de functie van wethouder van een niet al te kleine provinciestad, waardoor een bijna onwaarschijnlijke combinatie van partijen is ontstaan? Marion van der Ven van de grootste fractie zag kennelijk een ogenblik een prachtig veelkleurig licht schijnen en zoekt nu koortsachtig naar een manier om dat licht voor langere tijd de hele stad te laten belichten.
Waarschijnlijk komt de huidige combinatie er zelf nog niet helemaal uit. De formatiegesprekken gaan natuurlijk veelal over de zaken die de nieuwe partners vier jaar veilig gescheiden hielden. En tegelijkertijd vermoeden allen dat het licht dat Marion zag er toch echt wel ergens moet zijn. Goede raad is duur. Dat klopt, want men haalt er nu een toegedicht deskundige bij. Een ‘oude’ bekende, die Hoorn heeft leren kennen en er ondanks de korte periode dat zij ter stede was, nuttige dingen heeft verricht: Yvonne van Mastrigt. De interim-burgemeester die voor velen best als burgemeester had mogen blijven, beschikt, zo mag ik lezen, over de gave om de fracties van Hoorn het juiste licht te laten zien.
Tot eind mei zal het kunnen duren eer een stralend coalitieakkoord gereed is. Ik kijk naar de raadsagenda voor mei. Leeg! En dat terwijl nog prangende vraagstukken op besluitvorming wachten. Terwijl ik de dinsdagavonden gedurende twee maanden bekommerd zal vullen met gezellig tv-kijken samen met mevrouw Grosthuizen en de tijd voor andere hobby’s uitbreid, zal Hoorn verstoken blijven van gekissebis over zaken waarvan bijna geen kiezer meer weet welke partij die ook al weer in het partijprogramma had staan.
Na mei volgt nog een maandje uitprobeerpolitiek met de herschikte fracties en het nieuw samengestelde college en vervolgens weer een periode van twee maanden zomerreces. Zou Hoorn na de komende vijf maanden nog dezelfde stad zijn? En stel je voor dat over vijf maanden de doorsnee burger in Hoorn helemaal niets gemerkt heeft van de afwezigheid van de gemeenteraad, is dan de vraag gerechtvaardigd dat we het belang van een goed functionerende democratie niet moeten overschatten?