Column Sjaak Grosthuizen: Oja, is dat zo?

8 september 2018 – Column Sjaak Grosthuizen: Oja, is dat zo?

Ja hoor! We doen volop mee in de wereld van nepnieuws en daarmee opgeklopte verontwaardiging! Deze week meldde het NHD dat op de Rooms-Katholieke Mariaschool in Hoorn spandoeken waren opgehangen met waarschuwende teksten. ‘Ouders, kom in actie!’ en ‘Uw kind naar Jihadmoskee!’ Ik herhaal de teksten maar even om ze een nog grotere verspreiding te geven.

‘Ouders, kom in actie!’ en ‘Uw kind naar Jihadmoskee!’

Autoriteiten meteen op de achterste benen, dat kun je begrijpen. De kreten moesten de schijn wekken dat kinderen door schoolleiding en bestuur gedwongen werden onder schooltijd naar de moskee te gaan om daar te horen hoe fijn het is dat er in ons land moslims en moskeeën zijn. Zowel de voorzitter van het schoolbestuur als de burgemeester haastten zich om te verklaren dat de actie volledig misplaatst is. Voor ons allemaal dient duidelijk te zijn dat er ook in Hoorn islamofoben rondlopen, die enkele middelen niet schuwen om hun boodschap uit te dragen.

Wat is de echte waarheid over het moskeebezoek?

Wie zaten daar achter? Wat is de echte waarheid over het moskeebezoek? Via Facebook discussies komen belachelijke aannames net zo makkelijk aan bod. Uitingen met het woordje verplichting lokken schitterende ontstelde reacties uit. Er zijn werkelijk mensen die nu menen dat de kinderen van de Mariaschool met de knoet elk jaar weer naar de moskee worden gedreven om zich daar te laten hersenspoelen tot jihadistische strijders.

Robert Vinkenborg van HOP neemt niks zomaar voor waar aan. Geloof mij maar. Hij volgde de kolkingen van zijn journalistenbloed en vond uit, naar ik deze week hoorde zeggen, dat het moskeebezoekje vorig schooljaar plaats heeft gevonden naar aanleiding van twee werkstukjes van leerlingen uit de klas. Wat is er dan mooier om in de informatie over de islam ook hun gebedshuis te bezoeken, om met eigen ogen en oren te kunnen waarnemen hoezeer dat verschilt en overeenkomt met de kerken die zij met hun ouders al bezoeken.

‘Zijn ze nu helemaal …..! Straks komt mijn dochter nog met een hoofddoek thuis

‘Mam, we gaan morgen met de klas naar de moskee!’ ‘Wat leuk zeg! Beloof je dat je je daar net zo netjes zult gedragen als bij ons in de kerk?’ ‘Natuurlijk! Dat hoef je me echt niet te zeggen, hoor!’ ’Nee, natuurlijk niet lieverd. Je ben al 11 en dan weet je al heel veel.’ Dit soort gesprekjes zijn waarschijnlijk eerder en waarschijnlijk alleen maar gevoerd tussen ouders en hun kinderen. Wellicht waren er direct ouders die aanboden om met de klas mee te gaan, zodat ze veilig heen en weer konden gaan van school naar moskee. Er was geen enkele ouder die protesteerde met kreten als: ‘Zijn ze nu helemaal …..! Straks komt mijn dochter nog met een hoofddoek thuis en wil mijn jongetje direct een lange zwarte baard laten groeien!’

Wanneer je zelf heel hard blaast, krijg je misschien ook wel een storm.

Het was al snel duidelijk dat dit een onzinnige actie was die totaal niet uit een koker kwam van iemand die iets met de Mariaschool van doen heeft. Toch sprongen supporters van De Realistische Partij er bovenop met de wens hierover vragen te laten stellen aan het college. En natuurlijk tracht DRP-voorman Menno Jas hun wens zo goed mogelijk in te willigen en biedt zijn partij een luisterend oor aan de ernstig verontruste islamovergevoeligen. De tactiek van de PVV wordt in Hoorn voorzichtig uitgeprobeerd. Wanneer je zelf heel hard blaast, krijg je misschien ook wel een storm.

Het schoolcurriculum dekt een grote hoeveelheid lesstof. Naast basisvakken als lezen, taal en rekenen wordt kinderen ook bijgebracht dat zij leven in een wereld die er best nog ingewikkeld uit kan zien. Uitstapjes naar die plaatsen in de wereld rond een steeds wijdere kring rond de school horen daarbij. Ik heb indertijd het geluk gehad af en toe met mijn leerlingen plekken te kunnen bezoeken, die vooraf en achteraf fantastische lesstof opleverden. Daar zat ook eens de moskee bij. Daarnaast heb ik, zoals veel van mijn collega’s toen de kinderen geleerd zich altijd, zelfs over mijn stichtelijke woorden, de vraag te stellen: ‘ Oja, is dat zo?’ Helaas hebben de actievoerders deze zin nooit gehoord of willen horen. Misschien is dit nog te leren door de mensen van de DRP, opdat hun eigen woorden ook serieus behandeld zullen worden.