1 december 2018 – (Rijm)Column Sjaak Grosthuizen: Verslag van Politpiet
Kom eens even, Politpiet,
kom eens even bij me zitten.
Zo vreselijk druk is het nu niet
en anders lig ik zo te pitten.
Politpiet, vertel precies
hoe in Hoorn de boel erbij staat.
Wordt er gesmeten met servies?
Is vijandigheid de leidraad,
of is alles pais en vree
met over en weer veel complimenten
en klinkt veel eerder ja dan nee?
Is men ’t eens over de centen
die voor de stad worden besteed
of zwelgt men graag in eigen leed?
Wel Sint, het is heel goed,
dat u vraagt naar ’t wedervaren,
naar afgewogen zuur en zoet,
naar mitsen en naar maren
van hen die vele kiezers paaiden
met fraai belovende keuzekreten,
of juist met veel meer de gehaaide
nimmer ooit zo zout gegeten
jokkernijen, die men angstzaaide.
Men ging toen op verkiezingsdag
de stemmen secuur tellen.
Er was een uitslag op die dag
die niemand kon voorspellen.
De twee partijen die verheugd
in aantal zetels waren gegroeid,
maakten van succes een deugd
en samenspan was opgebloeid.
Fractie Tonnaer en VVD
wilden het samen wel proberen,
maar moesten voor een meerderheid
nog wel wat zeteltjes ontberen.
Hoe vind je binnen korte tijd
fracties die best willen meedoen?
Drie fracties zagen gelegenheid
en zagen geen bezwaar toen
om een college te gaan smeden
met links en rechts gedachtegoed.
Ze dachten toen: we zijn heden
met ons vijven al raadsbreed.
Wat door ons wordt uitgebroed
krijgt daarom, pak ‘m beet,
hoogstens zeven tegenstemmen.
Of nog minder, dat is waar.
We zijn gewoon niet af te remmen
en alle plannen komen klaar!
En, Politpiet, lijkt dat te werken?
Politpiet begon te grijnzen.
Dat is voorlopig niet te merken.
Coalitiefracties kunnen veinzen
dat alles goed geregeld is,
maar volgens oppositiefracties
is er nog van alles mis.
Ze voeren gezamenlijk steeds acties
om het college te laten weten,
dat men met samenwerken op die wijze
alles gevoeglijk kan vergeten.
Oppositie komt met eisen
waar coalitie niks van lust
en alle posten Pro Memorie
(hele series, potverdorie!)
stellen fracties niet gerust.
Alles lijkt al dicht getimmerd
op slechts een enkele kruimel dan.
Zo snapt natuurlijk elke slimmerd:
daar komt niet veel vrede van.
Hoeveel fracties telt de raad?
vroeg Sinterklaas aan Politpiet.
Vast nog teveel, een overdaad?
Ach, veel verschillen doet het niet.
Hoorn blijft in heel Westfriesland
de ongeslagen kampioen.
Andere gemeenten, met verstand,
kunnen het met minder doen.
Veertien? zei Sint zeer geschrokken,
is daar nu niks meer aan te doen?
Konden ze allemaal kiezers lokken?
Hoorn is verdeeld, daar wringt de schoen.
Er lijkt nu toch iets te veranderen,
stelt Politpiet de Sint gerust.
Men lijkt soms zoveel op de anderen.
Die grote verschillen zijn gesust.
Twee Hoornse fracties hebben besloten
om op te gaan in een partij.
Twee fracties wisten te vergroten,
want die kregen er een zetel bij.
Alex van der Kley van Hoorns Belang
was gaandeweg een beetje bang
niet alles meer te kunnen behappen.
Besloot naar CDA over te stappen.
Ook Nico van Oudheusden, van de bejaarden,
zocht elders een nieuw onderdak.
Bij de FT, zoals Nico verklaarde,
voelt HSP zich op haar gemak.
En om één keer in zijn leven
ook coalitiegevoel te beleven.
Er zijn ook nieuwe fracties bij.
Eénmensfracties, dat weer wel.
De Christenunie is nu heel blij,
want nu zijn zij weer wel in tel.
Over lokale geestelijke zorg dus.
Misschien wordt Hoorn weer iets vromer,
maar de raad gaat niet over abortus.
Een tweede fractie is nieuwkomer:
De Realistische Partij.
Onze raad, of ik vergis me,
heeft goed contact met realisme.
Menno Jas heeft zelf verwoord:
Weer autoverkeer op Grote Noord.
Hij neemt zijn eigen visie mee
Maar stemt toch meest als VVD.
Sint streek peinzend over baard
en wendde zich tot Politpiet:
zeg, weet je wat mij zorgen baart?
Zijn enkel ruzies in ’t verschiet?
Nee Sint, ik kan u dit voorspellen:
die raadsleden zijn echt niet gek.
Ze blijven niet vier jaar elkaar kwellen.
Die opponenten verlenen wel gratie
als coalitie hen wat wil gunnen.
Dat verandert vast hun situatie
van dat ze nu nog weinig kunnen.
De Hoornse raad kent democraten
met oog en zorg voor heel de stad.
Daar kunt u zich rustig op verlaten.
Maar, mijn vraag aan u Sint,
voor het volgende jaar,
omtrent problemen met mijn tint.
Ben ik nog wel welkom daar?
Wel Politpiet, jouw zwarte vel
wordt dan gewoon eens wit geschminkt,
want zwart mag niet meer van velen
en wit dat mag gewoon weer wel.
Dat men zwart niet wil tolereren
dat lijkt toch zeker discrimineren?
Ja, zei Sint, ik ben ook verward,
maar volgend jaar ben jij niet zwart.
Kan ik als Politpiet nog terugkeren?
Kweenie goed, Piet,tijd zal ’t leren.
Maar laten we nu aan de kinderen denken.
Hoog tijd hen weer aandacht te schenken.
Hoorn blijft Hoorn, dat zit echt wel goed.
Voor alle bestuurders een hartelijke groet!
