21 april 2018 – Column Sjaak Grosthuizen: Beïnvloede invloed
De zaak bedonderen is tegenwoordig big business. Bedrijven, overheid, politici en artiesten maken dankbaar gebruik van de overtuigingskracht van de social media om te bereiken wat ze willen bereiken. De mens is beïnvloedbaar, vaak in hoge mate. Wie afleveringen van Mindf*ck heeft gezien weet dankzij de uitleg van sommige trucs, dat je met het grootste gemak kan worden belazerd waar je bij staat.
Behalve kapitaalkrachtige instanties die daar hele afdelingen hackers, trollen en mindf*ckers voor in dienst hebben, lukt het af en toe ook een individu een doelgroep te eigen bate zaken te laten geloven die geen enkele waarheidsgrond hebben. Ik liep tot voor kort rond in de overtuiging dat ikzelf niet snel het slachtoffer zou zijn van dergelijke rotgeintjes. Vroeger, ja vroeger hebben mijn ouders, broeders op school en kapelaans mij zonder enig probleem de gekste zaken laten geloven en me geprezen voor dat feit.
Misschien bestaat er een onderling wedstrijdje wie mij het best om de tuin kan leiden.
Nu weet ik beter. Ik ben nog steeds te misleiden. Mijn eigen naïveteit is de poort waardoor overtuigingen naar binnen blijven sijpelen, waaraan ik later bij ontmaskeringen maar zo weinig mogelijk ruchtbaarheid wil geven. Elke keer dat het gebeurt schaam ik me, dat ik de overduidelijke tekenen dat het niet goed zat, niet opmerkte. Neem nu de Hoornse politici. Lange tijd kon ik niet geloven dat zij via handjeklap in achterkamertjes zaakjes bekokstoofden voor eigen gewin, zonder dat ik dat door zou hebben. Nu het zaad van het wantrouwen bij mij gezaaid is, begin ik zelfs te vermoeden dat men heel bewust tracht mij allerlei onzinnige zaken te laten geloven. Misschien bestaat er een onderling wedstrijdje wie mij het best om de tuin kan leiden.
Populistische rotstreken voor de verkiezingen heb ik gesignaleerd en benoemd, maar heb ik alles gezien, alle halve woorden gehoord en tussen de regeltjes verstopte waarheden gelezen? Nee. Hebben Hoornse politici in het geniep voor, tijdens en na de verkiezingen elkaar beloftes in de oren gesmiespeld? Als jij dit, dan mag jij dat… Als jij daar blijft, wordt je nooit wethouder… Alleen als ik wethouder blijf, krijgen we onze belangrijkste punten op de agenda… Nu kunnen jullie dat tunneltje wel er door krijgen… Jullie mogen een wethouder hebben, maar we verkopen het natuurlijk niet als een beloning voor jullie afsplitsing. Ik zeg zo maar wat, want ik heb nergens bij gezeten, maar met de onwaarschijnlijk snelle overeenkomst over een nieuw college met onwaarschijnlijke partners zou dat allemaal best gezegd kunnen zijn.
Nu kunnen jullie dat tunneltje wel er door krijgen…
Een nieuwe politiek wil men gaan invoeren. Oude politiek is met goed doordachte tactiek spelen. Strategen zijn belangrijker dan partijfilosofen. Partijfilosofen willen zo nodig boodschappen formuleren, maar waar het werkelijk om gaat is de vraag of je wat in de melk te brokkelen krijgt. De mooie boodschap is voor de buitenwereld en strategie is een inside job. Dat is oude politiek en zo was het ook altijd in Hoorn. In Westfriesland kende men konkeltoid, in Hoorn bekonkeltoid. Wij moeten nu geloven dat men anders wil. Men huurt een externe vertrouwenwekkende hulp in om vertrouwen te genereren. Misschien wel eerst binnen de vijf partijen die het allemaal helemaal anders willen doen en wie weet krijgen daarna de buitengehouden partijen ook vertrouwen en wil men allemaal enthousiast een nieuwe politiek omarmen.
Ik ben naïef. Ik weet het. Ik geloof het direct als men mij zou vertellen dat een van de wethouderkandidaten al vast op zoek is naar een passende wethoudergarderobe, of dat een andere kandidaat voorzichtig zijn huidige wetgever erop voorbereidt dat die een nieuwe werknemer op zijn klus moeten zetten of een oude werkgever krijgt te horen dat de werknemer ook de volgende vier jaar niet terug zal komen of de wethoudersecretaressen worden gerustgesteld dat de arbeidsverhouding nog gewoon ongewijzigd blijven en dat de schilderijtjes nog niet in een doos hoeven. En dan nog zou ik denken dat zowel oude als nieuwe machthebbers in Hoorn alles netjes volgens de regels spelen. Toeval bestaat en de loop der dingen mag je best een duwtje in deze of andere richting geven.
Dat raadsleden van oppositie en coalitie elkaar volledig zullen vertrouwen is een zeer interessante wens. En stel je nou eens voor dat in Hoorn een werkelijk nieuw stadsbestuur wordt gecreëerd zonder de gebruikelijke tegenstellingen? Dat een term als zonder last of ruggenspraak een keertje letterlijk wordt genomen, dan staan we met onze neus daar bovenop! Wat maakt het uit, dat er geen venijnige opmerkingen meer worden gemaakt? Dat de Hoornse politiek geen slangenkuil is, maar een dierentuintje met louter lieve dieren? Tot eind mei denkt men nodig te hebben om dat allemaal voor elkaar te krijgen. Wat een optimisme, denk ik dan, maar zou ik het dit keer ook weer geloven?
