29 september 2018 – Column Sjaak Grosthuizen: Gedenkwaardig jaar
1718 of 1817 klinken als jaartallen en natuurlijk zijn ze dat ook. Het zijn jaren waarin speciale gebeurtenissen plaatsvonden, die nu niet of nauwelijks nog worden herdacht. Zo werd op 14 februari 1718 Willem Hendrik I van Nassau-Usingen opgevolgd door zijnb zoons Karel en Willem Hendrik II. Op 17 juli van dat jaar werd door de Staten van Holland een plakkaat uitgevaardigd, waarin recediverende gauwdieven en moordenaars meteen geëxecuteerd worden zonder recht op beroep voor een hogere rechter. En bij de Vrede van Passarowitz stond het Ottomaanse Rijk Belgrado en omgeving, het Banaat en Oltenië af aan Oostenrijk, waar het de Venetiaanse bezittingen op de Peloponnesos en Kreta ervoor kreeg.
Het jaar 1817 werd gedenkwaardig voor de stug volhoudende historici vanwege de invoering van de eerste wet op octrooien in Nederland op 25 januari, de uitvinding van de eerste officiële tweewieler, de draisine door Karl von Drais op 12 juni en op 26 juni de diefstal van Manneken Pis van Brussel.
genoeg prachtige stenen des aanstoots te wachten op interfractioneel kissebissen
De getallen 1718 en 1817 kunnen ook slaan op een stukje Hoornse politieke geschiedenis die op ditzelfde moment nog volop in de maak is. Je schrijft het met voorkeur met een schuin streepje tussen de 17 en de 18 en dan past het uitstekend bij de machtsverhouding in de Hoornse gemeenteraad. Immers: de coalitie telt 18 potentiële in stemmers met het coalitiebeleid en de oppositie moet het doen met 17.
Bij het aantreden van het nieuwe college in de verrassende samenstelling van rechtse en linkse fracties was de boodschap naar de oppositiepartijen: doe lekker met ons mee! Dat brengt meer op en dat is goed voor de stad en in Enkhuizen zijn ze ook al zo bezig en we kunnen die haringvreters toch niet voor ons uit laten lopen? Of zoiets was het geloof ik wel. De formatiebesprekingen duurden erg lang en dat betekent vaak dat het voor de vijf partijen moeilijk was iets van hun gading naar binnen te slepen. Over die moeizaam veroverde compromissen, waar dus niks meer op ingeleverd kan worden, moet de oppositie niet meer gaan zeuren. Anders werkt het niet.
In de periode dat het college actief was, leek het verdomd lastig om dat gezamenlijke optrekken en elkaar wat gunnen te realiseren. Aart Ruppert van VOCHoorn lijkt het uitzicht op gezamenlijke afspraakjes iets, waar juist de collegepartijen grote moeite mee hebben. De op jaartallendenken lijkende uitspraak komt bij hem vandaan. Begeleid met een putdiepe zucht.
In de krant van zaterdag staan twee artikelen die gaan over zaken, waarbij het samen-denken-vergeet-dat-antagonistische-politieke-gedoe uitstekend van pas zou kunnen komen. Er dreigt op de begroting van Hoorn een tekort te ontstaan van 665.000 euro. En het bouwen van flexwoningen voor alleen de spoedzoekers die net gescheiden zijn of brandschone jongeren zonder onderdak dat door Robert Vinkenborg van HOP nu aankaart zou ook zomaar een mooi samenspeldingetje kunnen zijn. Robert heeft in zijn voorstel die spoedzoekers die je in nette buurten met opgroeiende kinderen die je moet beschermen tegen langslopende asielzoekers en ex-verslaafden niet genoemd. De komende weken zullen we ervaren in hoeverre voorstellen uit de oppositiehoek welwillend zullen worden omarmd door de coalitie.
Er liggen voor de bespreking over de begroting genoeg prachtige stenen des aanstoots te wachten op interfractioneel kissebissen. Ik ben er nu nog niet helemaal pessimistisch over. Zou het akkoord over het Kerkplein inclusief peperdure waterpartij al genoemd kunnen worden als een stapje in de richting van fijn samenwerken?
