10 november 2018 – Column Sjaak Grosthuizen: Genieten van politiek
‘Kon je het een beetje bijhouden?’ was de vriendelijk bedoelde vraag van een nog tamelijk fris ogend raadslid na de laatste raadsvergadering. De vergadering was begonnen om 7 uur en hield pas op enkele minuten na twaalf. “Had je er dan nog langer over willen doen?” was mijn antwoord. Vijf uur lang duurde de zit en ik begrijp de dankbare bewondering van de raadsleden voor het toeluisterende publiek dat er al die tijd ook bij gebleven was.
“Had je er dan nog langer over willen doen?”
Een speciale raadsvergadering was het, die de week ervoor om één uur ’s middags was begonnen. Afgelopen dinsdag was de tweede termijn met het in stemming brengen van zowel de begroting alsmede een aantal amendementen en een flinke serie moties. Het zijn de mooiste vergaderingen van het jaar, want de fractievoorzitters krijgen ieder wel zeven minuten om het partijinzicht in begroting en ingediende moties te verklaren. Daarnaast krijgen de bofkonten nog een aantal vragen van de andere fracties te beantwoorden, zodat de spreektijd voor de fractievoorzitters af en toe uitliep tot ruim een kwartier.
Dat vijf uur vergadering niet alleen maar saai en voorspelbaar is, bleek dinsdag toch maar weer. Er zijn raadsleden die zich enige moeite getroosten om af en toe eens origineel uit de hoek te komen. Woordgrappen en cynische vergelijkingen kunnen dan een betoog opleuken. Guido Breuker van HOP is zo iemand. Opmerkingen met een tamelijk hoog waar-haalt-ie-‘t-vandaangehalte passen bij hem. De opmerkingen toveren af en toe een grijns op verschillende gezichten, terwijl er ook zijn die hun gezicht in de plooi weten te houden. Slechts één fractievoorzitter oogste met zijn betoog een warm applaus. Het was Aart Ruppert van VOCHoorn, die deze theaterbeloning ten deel viel.
Opmerkingen met een tamelijk hoog waar-haalt-ie-‘t-vandaangehalte passen bij hem.
Hij schetste een pikante ontmoeting die plaatsgevonden heeft tussen Ellen ten Damme en de fantastische voorman van de FT, die tijdens deze interactie van zeer dichtbij een zeg maar ontboezemend moment beleefde bij de zangeres/actrice/cabaretière. Dit stukje verslag was op zich al hilarisch, maar Aart rondde het stukje af met een schitterende punchline. Hij waarschuwde voor de komst van Karin Bloemen. In dezelfde conference reageerde hij op het vader-dochterverhaal van VVD-voorman Chris de Meij. Aart meende te weten hoe dat gesprek in werkelijkheid plaats gevonden heeft. Ach, ik kan alleen maar zeggen: je had erbij moeten zijn. Het spontane applaus werd, zonder dat het afging van de spreektijd van Aart, met een tevreden grijns in ontvangst genomen.
Iets anders dat mij die avond opviel was het punt over de Hoornse woonwagenbewoners, die door Menno Jas van De Realistische Partij, met steun van de PvdA in de moties naar voren kwam. Nu heeft Menno de week ervoor zijn gram gespuid over het overleg van gemeenteambtenaren en Intermaris met de kampbewoners. Er zou ontoelaatbare druk zijn uitgeoefend op de bewoners daar om te tekenen voor een huis in plaats van voor een standplaats. Ervaren raadsleden wisten direct dat het beschuldigen van ambtenaren not-done is in een raadsvergadering. Menno ontdekte dat dit deel van de Hoornse politieke mores hem nog niet bekend was. Hij trok de moties in, omdat hij inmiddels ook andere informatie had gekregen, die zijn motie deels ontkrachtten.
Hij waarschuwde voor de komst van Karin Bloemen.
Hier dienen wij als bescheiden volgers van het politiek spel onszelf toch af te vragen, wat er intussen toch wel klopt van de beschuldiging door Menno. Immers, zijn contacten met de kampbewoners zijn frequenter dan die van de meeste Hoornse burgers. Het gaat uitgezocht worden en misschien zal blijken dat de fractievoorzitter van DRP terecht niet duidelijk zijn excuses heeft aangeboden voor zijn bewering.
Je ziet, het was een vergadering met diverse momenten van verschillende emotionele aard. Ik geef direct toe, dat elk theaterstuk, zelfs hele slechte, in veel kortere tijd veel meer opzienbarende gebeurtenissen telt. Wanneer je je kapot verveelt, omdat je spelcomputer het niet doet, je Netflixabonnement is afgelopen, iedereen thuis naar activiteiten buitenshuis vertrok of om een andere reden, dan zou je kunnen overwegen de vergadering via internet nog eens te bekijken. Als je mij maar niet het advies gaat geven dat ik hoognodig hulp moet gaan zoeken bij een ervaren beroepskracht, omdat ik telkens laat weten te genieten van dit soort bijeenkomsten.
