Blondere
‘t Is alweer jare lede, dat ik met moin vrouw over de marrekt liep zaterdes, in Hooren.
En opiens komt ze ‘n ouwe skoôlmoid teugen die ze jare niet zien had.
Nôh dat was dik an de praet vezzeluf en as ik ter plaatse oplost was, den had m’n vrouw ‘t geniese gemorken.
En met alle boiprateroi zoit m’n vrouw teugen hur skoôlvriendin, “en wat doe je nou oigenluk”.
“Nôh, ik ben al jaren kapster”, zoit ze, “en ik knip ok mense boi hullie thuis. En as ze nag wat aars
hewwe wille, een spoelinkie of een kleurtje, den ken dat ok.” Dat moin vrouw keek d’r an en zoit,
“ken je moin den ok s knippe?”. Ja hor, dat kon en dut zakevrouwtje sloeg metien de spoiker op z’n
kop, dus werd ‘r voor ankommende zaterdag ofsproken. En in die toid was hare vurve nag al pittug in
de mode … dus dat most metien ok maar beure.
Nou deer kwam ze an or in dur autootje, die werd op ut pad parkeert en de klep ging open en deer
kwam een hele chemokar tevoorskoin.
Effoin, ze kwam binne en nei nach wat boi kakele (die vrouwe hewwe altoid wat te klesse loikt wel),
werd moin vrouw op de stoel zet en ging de skeer dur in.
En nei wat boiknipperoi moeste die witte plukke d’r in, coep seloi skoint zuks te heten.
Nôh mejoôn, ze kreeg un badmus op, ut was gien gezicht, allienig dur snoet kwam dur nag uit, zoô
had ik ‘r nach nooit zien !! En in die badmus deer zatte allegaar gate, ik docht nog, die is ok niet
errug waterdicht. Maer toe effies leiter zag ik wat de bedoelings wazze, die kapster begon deer met
‘n haaknaald allegaar plukke heer deurhien te trekke,…
Toen ‘k dat effies ankeek, zoi ik, “je loike wel zôon knoin die nei de tentoônstellung moet ….
Maer effoin, toen dat klaar was, werd een pot met sjemis spul open draait en trok die kapster
handskoene an, want ut skeen nagal giftug spul te weze ….. en met een kwast werde die
deurgetrokke heere insmeert.
Ik zoit teugen die kapster, “wat meurt dat spul. Ut loikt wel of u run poip van een olieraffinaderoi
ploft is. Ze lost toch zeker niet op èh, in dat spul ??”
Nei dat skeen mee te valle …..
Maer wat me ok opviel was dat moin vrouw veul vrage stelde an die kapster, hoe of alles nou percies
in z’n werrek ging. Oigeluk had ze wel een baitje buitegewône belangstelling …..
Dat toe ‘t klaar was met die sjemise rommel, most ut 20 minute intrekke … ik zoi teugen m’n vrouw,
“ik hoop maer dat je d’r straks nach zit.” Dus weer effies een bakkie koffie dein en nei 20 minute
werd dat spul d’r ofspoelt en in de goôtstien gooit, dat ik zoi tegen die kapster, “en nou maar hope
dat die rioôlpoipe niet oplosse in dat spul. Die benne in ut beton gôte, strak moet ik de hille vloer d’r
uithakke.” Maar ok dat skeen mee te valle, meskien dat de ratte in ut riool d’r van doodginge.
Nei ‘t ofspoele ging de badmus of en konne we ut resoltaat zien en in moet zegge, ik had een hil aar
woif kregen. As je d’r ‘n hoed op zou zette, den kon ze zoô deur voor Kòningin Maxima.
Allegaar witte plukke zat d’r tusse d’r oige heer, nou ‘t was een pracht !! … je konne d’r zôo de
bloemecorso mee op. Ik zoi nach tegen hur, “Nôh, ik mag wel niet in ‘t donker met je nei buiten want
je geve zowat licht of.”
Maer effoin, de volgende oggent leefde ze nag en ze wist d’r oigen naam ok nach, dus ‘t was allegaar
goed ofloupen.
Maer nou komt ‘t …..
‘n Dag of wat leiter, keek ze moin ‘s an en ze zoit, “ ’t zou jou ok wel staan zukke blonde plukke in je
heer.” Dat ik verskoot ‘r van, verslikte me in me koffie …
Ik docht “nag effies en ze koupt ok nag ‘n beha vur moin.”
Dus ik hield de bôot ‘n beetje of, maar jolle wete hoe vrouwe benne, azze ze d’r zin erreges op zet
hewwe den moet dat deurdroive worre, dus ’t most beure. Ze zoit je moete moin vertrouwe, want ik
het goed keken hoe dat die kapster ‘t dein heb, dus je hoeve je oige gien zorrege te make.
Nôh ja, om van ut gezeur of te wezen, hew ik me d’r maer an overgeven ….
De are zaterdag, zoi nei de stad om zoôn lekke badmus te koupen en ‘n flessie van dat sjemise spul
en rond koppiestoid most ’t beure, ik op de stoel in de keuke en die badmus op.
Ik zeg teugen d’r, “leit je de luxaflex effe zakke, want as de bure moin zo zien, den belle ze de pliesie.
“Nai, nai, rustig nou maar ‘t is zoô beurt allegaar “
Nah ja, den leit je’t maar weer gaan om de vrede in huis te beware …..
Dus zoi met die haaknaald moin plukke heer d’r doorhien skeure om straks die smurrie d’r in te doen.
Nôh en op ‘t lest was ze zowat ‘n kwartier bezig, ik zeg teugen d’r, “zou je der niet ‘s uitskaie, je
trekke straks me okselheer en me wenkbrauwe der ok nach boi.”
“Nai, nach effies en den was ‘t goed”
Nah ja, ik denk ik zat toch al in de overgevings, dus ik denk leit maar gaan ….
En effies leiter begon ze dat sjemise spul in me here te doen, nôh me joôn wat een lucht kwam der
of. Ik zoi teugen der, “wat is dut voor troep, ‘t loikt wel of d’r een poiploiding van ‘n ôlieraffinaderoi is
sprongen, deuze bende stinkt nach erreger den die van jou. Heje niet ‘n gasmasker, strak den losse
me longe nach op”. “Nôh”, zoit ze, “ut is boi moin goed gaan en ik ben d’r ook nag, dus dut zal boi jou
ok wel goed ofloupe.” Nah ja, dat gelouf je ’t allegaar maar weer ……
En toe zoi ze, “ik heb hoort dat as je d’r aluminiumfôlie overhien doene, den gaat ‘t broeie en den
benne we gauwer klaar.” Nôh me joôn ’t zweit brak me uit, wat ‘n toestand allegaar, ze hewwe me
vroeger op de boerderaai al bang maakt voor hooibroei … en nou kroig ik dut ok nach.
Dat ze had een end aluminiumfôlie van de rol ofskeurt en dat kreeg ik over m’n kop heen, ik leek wel
zoôn marsmannetje. Ik zoit teugen der, “en moet ik nou met m’n kop nach in de magnetron ok ??”
“Nai, bloif nou maer rustig zitte, alles komt goed”
Dat ik het ‘n menuut of twuntig, zoô zeten en van broei hillegaar niks merkt, ok gien koorts van
kregen, het ze die aluminiumfôlie d’r ofhaalt en toe gaf ze een skreeuw !!
Ze zoit, “oooooh, ut is hillegaar geel worren !!”
Nôh ik docht, strak den wor ik nog tentoônstelt of ze denke dat ur un vliegende skuttel land is.
Maja, d’r is gien weg trug as met zuk sjemis spul de kleur uit je heer bete is, dus ja we moste ‘t zoô
maar leite om niet nach meer kompellefoesies te kroige.
Dus dat sjemise spul werd ‘r uit wossen en toe uk in de spiegel keek, zag ik ien grôte witte pluk
bovenop me kop, ’t leek wel of ik zôon toepdinges kregen had van een aar blond woif of zuk. Ze had
veulsteveul heer deur die badmus heen trokke vezelluf, dat ’t was ien grôte witte plak op m’n kop
worren.
Maar t ergste komt nag, ‘….
Ik most maandus seivens les geve an automonteurs …. En dat benne joôs van un jaar of twuntig en
die benne niet op hun bek vallen, dat begroip je toch zeker wel. Dus ik maandes seives ik nei skoôl
met loôd in me skoene vezelluf.
En toe ik deur de gang liep, docht ik, ik koik maar nei die TL balleke an ’t plafond, want den ziene ze
me bovekantje temeiste niet.
Maja, den kom je an boi de deur en die moet van’t slot of en deer ben je toch je ouge boi nôdeg.
Dat ik keek nei benede en in me oughoeke zag ik ‘n blonde gozer met ‘n onwoize groins op z’n bek.
Ik denk, nou deer komt ie en ja oôr hoi kwam …..
Hoi zoit, “Bert wat hew joi nou dein, het ‘r ‘n meeuw op je kop skete ??”
Bert van Tol
