Column Peter Ursem: Het Westfriese Woud
Het staat nergens op een landkaart, maar het is er ooit wel geweest. Ooit in de tijd dat er nog geen TomTom of andere elektronische routeplanners bestonden, toen er zelfs nauwelijks gedetailleerde kaarten van Westfriesland waren. Ooit was er wel een woud in Westfriesland te bezoeken. De namen van dorpen als Westwoud, Oostwoud, Midwoud, Hoogwoud, Nibbixwoud, Aartswoud, Noord- en Zuid-Scharwoude zullen niet indertijd zijn bedacht om aan te geven dat er een grote behoefte bestond aan wouden. Men zag toen door de bossen de dorpen niet meteen.
Men zag toen door de bossen de dorpen niet meteen.
Door de tientallen eeuwen heen zijn in Westfriesland bossen geweest en weer verdwenen. We moeten er nu wel vanuit gaan dat er voor het ontstaan van onze wouddorpen ook inderdaad wouden zijn geweest. Je kon er kennelijk ten oosten, ten westen of midden in bivakkeren. We kennen nu gelukkig op een paar plekken in onze regio parken, die bijna de naam van bos verdienen. Het Streekbos telt zoveel bomen dat niemand deze plek die naam zal willen ontzeggen.
In een woud is de natuur de baas en in een bos de mens.
Ik vind het ontzettend aardig deze week twee keer geconfronteerd te worden met berichten uit politieke hoekjes die spreken over een behoefte aan het aanleggen van een bos of zelfs een woud. Wanneer je zoekt naar het verschil in betekenis tussen bos of woud, dan zul je ergens omschreven zien staan dat in een woud de bomen niet worden onderhouden en in een bos wel. In een woud is de natuur de baas en in een bos de mens.
In de Hoornse raad kwamen PvdA, GroenLinks, DRP en fractie Danny Verdonk met een motie waarin wordt voorgesteld een Westfries Woud aan te leggen. In Drechterland is het ’t CDA die ontzettend graag een bos aangelegd wil zien in de gemeente. En waarom niet? Is het zo’n verkeerd idee? In beide gemeenten is nog niet meteen een meerderheid te vinden die enthousiast de moties wil mee ondertekenen. In Drechterland heeft men het over een bescheiden lapje grond van enkele hectaren, waar iets van een bosje gerealiseerd zou kunnen worden, maar in Hoorn wil men iets neerzetten tegenover de 1350 ha die alleen al sinds 2013 in Nederland is verkwanseld aan wonen, werken en infrastructuur en misschien nog wat recreatie. Dan moet je rekenen op een lap grond minstens tussen Oost- en Westwoud, waar Midwoud ergens in het midden van ligt. Het Hoornse plan rept over een woud. Kijk, dan heb je een echt plan.
Mijn gedachten dwalen dan af naar de problemen waar op dit moment de hele economie op stuk dreigt te lopen. De uitstoot van CO2 en natuurlijk vieze stikstofverbindingen. Met de aanleg van een woud, een echt woud dus, kunnen boeren die nog wel een akker of weiland hebben een ongestoord verder boeren, en in steden en dorpen waar nog kavelruimte is, kan naar hartenlust worden gebouwd, zonder dat er een milieubewuste wettenkenner daar een stokje voor kan steken.
Misschien kun je een deel van het woud voor bos laten doorgaan, waar een boswachter de boel op orde houdt en wanneer die overspannen raakt, kan hij verder als woudwachter. Wanneer een stukje ervan ook dienst kan doen als hondenuitlaatplek, dan mag je van gemeenten die nog hondenbelasting kennen een iets grotere bijdrage vragen om het Westfriese Woud mogelijk te maken.
Ik zie de plannen steeds beter zitten. Een uitgebreidere flora, fauna en avifauna, met herten, reeën, zwijnen en wolven, sluipwespen en processierupsen. Horecavestigingen met pakkende namen als Boszicht en Woudrust. Bedrijfjes die toeristen blikjes met samengeperste frisse Westfriese Woudluchtjes en potten Westfriese Woudhoning verkopen. Geweldig idee! Gewoon doen mensen!
