13 april 2019 – Column Sjaak Grosthuizen: Kijkraad
Kom eens meekijken naar de vergaderingen van de raadscommissie en de raad van Hoorn. Best wel eens leuk. Natuurlijk, ze behandelen serieuze onderwerpen, die van belang zijn voor elke burger van deze prachtige stad, maar de manier waarop levert best wel eensvermakelijke scenes op. Niet de hele tijd – het blijven echte vergaderingen – maar er zijn van die momenten dat je je afvraagt: wat gebeurt er hier nou? De ene keer frons je de wenkbrauwen en een andere keer is het dikke pret.
Vorige week bijvoorbeeld probeerde voorzitter Arnica Gortzak het vergadertempo er een beetje in te houden. Zodra je jouw belangrijkste boodschap in je bijdrage over het voetlicht hebt gebracht, kapt ze je af. Ik zag en hoorde het haar doen tijdens de uitleg door burgemeester Jan Nieuwenburg over het sluiten van de horecaruimte in een sporthal. Je moet niet te uitgebreid ademhalen tussen twee zinnen in, want dan gaat je beurt door naar een ander.
Deze week was er een andere voorzitter voor de commissievergadering, Dirk Oud. Die houdt ook van opschieten. Dirk is de politicus die het allerbest te horen is van de hele raad. Hij buigt zich tijdens het spreken tot en om de microfoon en zorgt er nauwlettend op dat die afstand hooguit vijf centimeter bedraagt. Dat heeft zeker een functie wanneer een gesprek dreigt in te zakken tot gemurmel van hen die gedwongen zijn iets te zeggen. Tijdens de inbreng van Dirk schiet je automatisch klaarwakker omhoog.
Wat echt een leuk Hoorn raadsdingetje is, dat is het noemen van elkaar tijdens een inbreng. Je noemt een politicus van een andere partij en die mag dan automatisch daarop reageren. Dat dien je als voorzitter goed in de gaten te houden. Anders wordt er wel geroepen: ‘Voorzitter, ik ben genoemd!’ waarop tot nu toe elke voorzitter de aangeroepene het woord geeft. Op deze wijze kunnen partijen die elkaar het woord gunnen de ander in de gelegenheid stellen ook eens mee te doen aan het debat.
De afgelopen dinsdag was het de voortreffelijke fractievoorzitter van FT, die bijna pruilend kenbaar maakte dat hij maar steeds niet werd genoemd en dat zou zo voordelig kunnen zijn voor een goede discussie. Toen CDA-voorman Dick Bennis het waagde te zeggen dat hij daarvoor aan deze voortreffelijke man zijn excuses wilde aanbieden schoot de nu wel genoemde oude rot in het parlevoezeren naar de aan- en uitknop van zijn microfoon om meteen het woord te nemen. Ja, dat was lachen, joh! Bij mij kwamen beelden uit mijn verleden als leraar even bovendrijven. Ik heb dergelijke situaties ook meegemaakt wanneer een stagiair zijn of haar best deed de orde in de klas te bewaren. De grootste banjers vallen dan direct op.
Dirk leek het die avond een beetje te voorzien hebben op Aart Ruppert van de VOCH (VOC Hóórn!!!) door hem zeker twee maal het woord te ontnemen. Ach, alles is toch goed gekomen die avond. De twee echte agendapunten kenden een degelijke bespreking met weliswaar de nodige herhalingen, maar dan is het des te duidelijker wat ieder precies bedoelt. De toerist zal zijn of haar bezoek een beetje meer gaan voelen in de portemonnee, waardoor de algemene middelen van de stad zodanig kunnen worden gespekt, dat er ook nog wat over blijft om de stad nog aantrekkelijker te maken. Per slot van rekening kom je ook niet gratis de Efteling binnen.
Over de nieuwe Omgevingswet is de raad het ook in meerderheid eens geworden. Hoewel zo’n 26 wetten en ruim honderd vervelende proces ophoudende regeltjes worden gevat in één wet, blijven de raadsleden de ruimte houden om zelf nieuwe regeltjes te bedenken. Hoorn heeft twaalf fracties. Met hoeveel zelf ingebrachte regeltjes heb je het gevoel als fractie mee te tellen?
