Het is een rondje van 200 kilometer. Via het Grootslag en de oneindige Houtribdijk naar Lelystad. Langs de haven de polder in. Bij boer De Kuiper soms een kopje koffie drinken, maar in ieder geval een streepje zetten op de lijst in het prieeltje. Over de Ketelbrug naar Emmeloord, een pauze bij de bakker in Lemmer en dan richting Makkum en de ellenlange Afsluitdijk om vervolgens langs de dijk terug te rijden naar ons dorp. Wanneer je niet kunt zwemmen voel je je over de dijken al fietsend toch 60 kilometer lang als een vis in het water.
Wervershover Dirk de Vries (75) fiets op 31 augustus voor de 1000e keer zijn rondje Afsluitdijk. Gerard Bot beschrijft in meerdere artikelen over deze unieke prestatie, maar begint bij het begin van zijn fietspassie. De komende weken elke week een nieuw verhaal.
WERVERSHOOF – Op 10 augustus 2005 fietsen Wim van Dok, Henk Kenter en Dirk in Flevoland, wanneer een dreigende zwarte lucht op hen afkomt. Het ziet er zo slecht uit, dat Wim terug rijdt. Henk en Dirk rijden door en komen in verschrikkelijk slecht weer terecht. Dirk vlucht in een prieeltje langs de weg, Henk fietst het pad van een boerderij op en treft daar een uitstekende schuilplek met koffie. Hij roept Dirk om ook aan tafel te schuiven bij Aart en Marie de Kuiper. Er is een goede klik tussen hen. Sindsdien stopt Dirk elk rondje bij de boer om een broodje te eten, maar niet op zondag.
Op de rustdag blijft het hek van de boerderij dicht. Dirk eet zijn broodje dan in het prieeltje, waar krantenknipsels over Dirk en zijn rondjes aan de wand hangen. In een schrift wordt elke keer genoteerd, dat hij er is geweest. Eens per jaar wordt de Dirk de Vriestocht gefietst met een grote groep renners. Bij De Kuiper is ook die dag iedereen welkom en wordt er koffie met broodjes geserveerd.
In Lemmer rijdt Dirk een keer lek. Hij heeft echter zulke koude handen, dat hij niet in staat is om zijn band te wisselen. In café ’t Hoekje vindt hij een warme plek. Hij bestelt een kopje koffie en eet met toestemming van de eigenaar zijn eigen broodje. Lemmer is halverwege het rondje en ’t Hoekje wordt een vaste stop. Bij een nat pak wordt zelfs de kleding door de kasteleinsvrouw gedroogd.
Helaas gaat men failliet en wordt de zaak overgenomen door een ander, die het niet goed vindt dat Dirk zijn eigen broodje eet. Hij gaat op zoek naar een nieuwe plek en vindt die bij ambachtelijk bakker Breimer, die bij de bakkerij een croissanterie heeft. Op 31 oktober 2005 komt hij daar na twee hevige buien drijfnat voor het eerst binnen. Tijdens de Dirk de Vriestocht wordt de groep renners in de bakkerij van appelgebak en een kop koffie voorzien. Alleen of met een klein groepje wordt plaats genomen in de croissanterie. Na honderden kopjes koffie is Dirk in zijn fietskleding voor de bakker en zijn personeel een vertrouwd gezicht geworden.
Op verzoek van boer De Kuiper neemt Dirk eens een kaart mee naar Adema in Cornwerd. Hij raakt met de man in gesprek over alternatieve energiewinning, waarin Adema projecten leidt. Adema en zijn zoon krijgen bezoek van geïnteresseerde mensen uit de hele wereld. Net als Dirk houdt Adema een logboek bij. Er valt veel te bepraten en Dirk gaat daarna nog regelmatig langs.
Fietsers moeten regelmatig eten en drinken. Bij de ophaalbrug in Makkum wordt om die reden altijd even gestopt. Op het bankje wordt dan wat gegeten. Mensen passeren en na steeds weer dezelfde fietsers te zien raken Makkummers met de fietsers in gesprek. Veel mensen in het dorp kennen Dirk, waaronder de bloemist van BlomYnien. Hij vindt het zo geweldig dat het duizendste rondje er aan komt, dat hij voornemens is om heel Makkum te versieren. Of dat gaat gebeuren is nog maar te bezien, maar dat zo’n dorp meeleeft is bijzonder leuk.
De rondjes IJsselmeer hebben vriendschappelijke relaties voort gebracht, met name met zijn inspirator Rommert Schippers, Aart en Marie de Kuiper, Breimer en Adema. Maar ook veel andere contacten, dat merk je ook wanneer je met hem meefietst. Er is regelmatig een zwaai.
Over een paar weken is het dus zover, de duizendste! Wat gaat hij daarna eigenlijk doen? Dirk, lachend: “Fietsen natuurlijk. En vissen. Dirk’s eerste karper!”
Dan is het project afgelopen. Wat vindt zijn vrouw er eigenlijk van? Bets: “Iedereen mag een eigenaardigheid hebben, maar het is mooi dat deze bijna over is. Af en toe baal ik er wel eens van, maar het is ook wel leuk. Ik ondersteun hem er volledig in. Maar het antwoord op de vraag of wij ergens heen gaan is straks niet meer: misschien moet ik wel fietsen. Het moeten is er af. Ik fiets zelf ook graag. Ik ben in het verleden elf keer mee geweest met een rondje IJsselmeer. We hebben ook lange tochten gemaakt, onder andere een keer naar Santiago de Compostela in Spanje. Maar nu niet meer. Een ook geen rondje IJsselmeer meer.”
Het duizendste rondje heeft zelfs nationale aandacht. Veel media zoeken Dirk op. Hoe hij daartoe is gekomen, maar vooral ook het probleem van de dijken, waarvan de fietspaden afgesloten zijn (geweest). Onlangs werd het fietspad langs de Houtribdijk weer geopend. Dirk werd door Rijkswaterstaat gevraagd om het fietspad te heropenen door er als eerste weer overheen te fietsen (zie foto).
Gerard Bot
Dit artikel is eerder, op 9 augustus 2019, geplaatst op binding.nl en met toestemming van de schrijver overgenomen.
