7 oktober 2020 – Column Peter Ursem: Zorgen over zorg
‘Deze week maatregelen afschalen zorg’. Deze kop in het regionale dagblad moet een grote zorg zijn voor mensen die wachten op een stukje reguliere zorg, zelfs in het ziekenhuis in onze regio. Ook het Dijklander ziekenhuis verwacht dat deze week al maatregelen onvermijdelijk zijn, omdat het aantal coronapatiënten een forse stijging meemaakt.
Je zult maar zo’n wachtende patiënt zijn. Ik ben er één van. Mijn opname voor een behandeling is afgesproken voor de donderdag van deze week. Al sinds een paar weken was het de vraag of ik überhaupt op de lijst van uit te voeren operaties zou komen te staan. Toen ik vorige week hoorde dat ik toch aan de beurt zou komen voor een behandeling in de groep reguliere zorg had ik even een euforisch momentje. Gek, dat je je kunt verheugen op een operatie. In de dagen naar het weekend toe vernam ik met verbijstering de aantallen nieuwe coronapatiënten. Dat Trump patiënt was baarde mij geen moment van zorg, ik gunde hem de complete behandeling, een graadje erger nog dan Boris Johnson mocht meemaken.
Gek, dat je je kunt verheugen op een operatie.
Gelijk met het stijgende aantal nieuwe gevallen vermeldde onze nieuwskanalen dat ziekenhuizen zich steeds intensiever voorbereidden op nieuwe golven coronaslachtoffers. Waterland kleurde op de kaartjes steeds roder. Waterland, waar ook een vestiging is van het Dijklander ziekenhuis. Elke dag werd de dreiging groter en elke dag vreesde ik een herhaling van maart, toen ik al me voor de te plegen ingreep had voorbereid en een gesprek met de anesthesist achter de rug had. Toen werd alles uitgesteld en dat zou me toch niet weer gebeuren?
Bij Discovery zie je wel eens verslagen van grote werkzaamheden. Steevast worden mogelijke problemen uitvergroot om toch een beetje spanning te brengen in het verslag. Ik voelde me in zo’n Discovery-uitzending. En af en toe slechts slaag ik erin om me te bedenken dat uitstel van mijn ingreep nog lang niet zo funest zou zijn als van andere patiënten die in dezelfde situatie zitten. Je zult maar een probleem hebben met je hart of het sterke vermoeden of zelfs de wetenschap dat je met een tumor rondloopt. Wanneer het water stijgt wil je altijd meteen gered worden, al heb je zwemdiploma’s tot en met Z. Wat zou ik zeggen, wanneer mij de vraag voorgelegd wordt of ik plaats wil maken voor een patiënt met een dringender kwaal? Vorig jaar zou ik het hebben geweten.
Zou je in Nederland ook voorrang krijgen wanneer je een heel hoge pief bent?
Zou je in Nederland ook voorrang krijgen wanneer je een heel hoge pief bent? Zou Mark Rutte bij een eventuele opname ook de behandelende arts en tien andere opgetrommelde artsen laten opdraven om voor de samengestroomde media te verklaren dat het allemaal wonderwel met de PM gaat en dat we ons vooral geen zorgen hoeven te maken? Ik zal je misschien zelf over een aantal dagen mogen vertellen dat alles prima gaat en dat ik wonderwel vlot genees.
Na morgen hoef ik me wat de ziekenhuiszorg betreft geen zorgen meer te maken. Maar ik blijf duimen voor iedereen die hoopt dat coronapatiënten niet hun toch wel noodzakelijke zorg komen uitstellen.
