9 maart 2023 – Column Peter Ursem: Eigenaarschap
Wanneer we één wijze les moeten leren in deze dagen, dan is het dat wij niet alleen leven in ons huis, in onze straat, in onze wijk, in onze gemeente, maar ook in onze regio, in onze provincie in een Nederland dat ook nog deel uitmaakt van een werelddeel, waarvoor we goed in de gaten moet houden dat het niet weg geschoffeld wordt door de rest van de wereld, waar wij overigens ook enige verantwoordelijkheid voor moeten voelen. Met mijn broer gingen we vroeger nog veel verder, want ons zonnestelsel, ons sterrenstelsel en het hele heelal hoorden er in onze visie ook helemaal bij.
De verkiezingen op de vijftiende van deze maand lijken ons niet aan te gaan. Het betreft, ik noemde dat al eerder, verkiezingen voor twee organen waar we het minst van horen, maar die een stuk dichterbij staan dan de landelijke regering. We zien de mensen die we kiezen nauwelijks, omdat we gewend zijn aan landelijke politici, aan wie onze media wel aandacht wil schenken. We kunnen, wanneer we de nieuwsbulletins en gesprekstafels bij de diverse zenders en omroepen een beetje volgen, de kopstukken herkennen van alle partijen die genoeg om aandacht schreeuwen. Wie van ons kan zonder spiekbriefje alle namen van de huidige ministers en staatssecretarissen opnoemen? Maar hoeveel vertegenwoordigers ken jij in de Provinciale Staten?
hoeveel vertegenwoordigers ken jij in de Provinciale Staten?
Onze landelijke zenders zullen hooguit een provinciale politicus in de aandacht plaatsen wanneer deze met een wereldschokkend bericht komt, of wanneer hij /zij/het/de een voor de media voldoende scheve schaats reed. Voor de gekozenen voor de waterschappen geldt dat daartoe wel heel ernstig naast de pot gepiest moet worden. Lokale politici hebben het wat media-aandacht betreft wat beter wanneer de regionale en lokale media aandacht schenkt aan hun gedoe. In een heel enkele gemeente is er een columnist die zo gek is over hun politieke handelen elke week een stukje te schrijven.
Provincies en Waterschappen ontfermen zich over onze directe leefomgeving, maar wie ontfermt zich over hun? Ik niet of bijna niet. Ik heb ervaren dat er af en toe iemand iets herkent, waardeert of verafschuwt in mijn stukjes over Hoorn en Westfriesland. Heel af en toe maak ik mijzelf wijs dat men behoefte voelt aan lokale of streekgebonden gebeuzel, maar is die ook voor stukjes over ons Hoogheemraadschap?
Het antwoord daarop ligt volgende week woensdag gewoon in jouw handen
De regionale krant kent verschillende edities voor zeven verschillende stukjes Noord-Holland. Welke lezer in ons Westfriesland leest elke dag hoe het gaat in Den Helder (Noordkop) of in Alkmaar en welke Haarlemmer duikt elke dag in de sores van Hoorn of Drechterland? Wie kent een Amsterdammer die je over alles kan vertellen wat er in Enkhuizen dringend moet gebeuren? Zie hier ook het probleem van onze vertegenwoordigers in de Provinciale Staten en in het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier. Komen daarin ook mensen te zitten die onze Westfriese omgeving kennen en zich ermee verbonden weten? Het antwoord daarop ligt volgende week woensdag gewoon in jouw handen. Ik krijg een beetje de indruk, kies je voor een Amsterdammer, dan krijg je een Amsterdammer. Kies je voor iemand van hier, dan bestaat de kans dat je ook iemand krijgt van hier.
Neem woensdag gewoon je stembiljet en je gezonde verstand mee naar het stembureau. Ik kan nu een mooie reclamekreet slaken door te roepen: Doe jezelf een plezier en stem op iemand van hier! Maak echter gewoon je eigen keuze. Met jouw uitgebrachte stem wordt je ook een mini-eigenaar van jouw provincie. Daarnaast verkrijg je eigenaarschap van een waterschap.
