19 maart 2024 – Column Marjolijn Dölle: Volg je gevoel
Onlangs las ik een artikel in het Financieel Dagblad over Henry Mintzberg, een van de belangrijkste denkers over management. De inmiddels 84 jarige Mintzberg is na jaren onderzoek tot de conclusie gekomen dat het beroep van manager eigenlijk niet te definiëren is. “Effectieve managementpraktijken zijn nu eenmaal niet vastgelegd, zoals bij geneeskunde wel het geval is. De meeste beroepen vereisen diploma’s en training om te weten wat je moet doen onder bepaalde omstandigheden. Management is grotendeels praktijk, maar ook een kunst. Het blijft ergens een combinatie van poëzie en loodgieterswerk”.
In de praktijk moet je het dus leren. Maar ondertussen wil je niet weten hoeveel managementboeken er in omloop zijn en hoeveel kostbare managementopleidingen er zijn. En toch, zo stelt hij, zie je weinig leiderschap in bedrijfsleven en politiek. En juist daardoor blijven de managementboeken en trainingen maar komen. Een vicieuze cirkel dus! Of je een leider bent is niet aan jou om te bepalen, maar aan de mensen aan wie je leiding geeft. Zie de mensen, en wees verbonden met hen. Volg je gevoel, aldus Mintzberg.
Zie de mensen, en wees verbonden met hen
Waarom heeft hij dit niet veel eerder geschreven? Hij had mij zo kunnen helpen. Want ondanks het feit dat steeds vaker gezegd wordt, dat vrouwelijk leiderschap iets toevoegt aan een organisatie, heb ik al mijn managementjaren last gehad van een typisch vrouwelijke eigenschap: “onzekerheid”. Doe ik het wel goed? Weet ik wel genoeg? Snap ik die cijfers wel? Pakt deze beslissing wel goed uit? Heb ik genoeg aandacht voor iedereen? Ben ik transparant genoeg? Wat vinden ze van mij? Altijd twijfelde ik aan mijn eigen functioneren. Hoe vaak heb ik thuis in wanhoop uitgeroepen: “Vandaag of morgen val ik door de mand. Dan komt iedereen er achter dat ik maar wat doe. Dat ik vooral op mijn gevoel afga en bijna niets van theorieën weet. En dan lig ik eruit.” Waarop mijn man, die deze klaagzang al zo vaak gehoord had, met grote letters het woord RELATIVEREN op de muur kalkte.
Maar o wonder, ik heb het volgehouden tot mijn pensioen aan toe en ben niet door de mand gevallen. Sterker nog, de complimenten vliegen mij om de oren. En nu pas begrijp ik dat wat beter, mede dankzij Mintzberg, die juist zegt dat management iets is van de praktijk. Dat het gaat om gevoel, verbinding, samen, betrokken zijn en stapje voor stapje vooruit gaan. En dat zijn precies de elementen die ervoor zorgen dat ik me helemaal in mijn element voel! Iedereen in een organisatie doet mee en iedereen is van belang. Daar geloof ik oprecht in. En als iedereen zijn rol goed pakt, dan gaat het eigenlijk vanzelf. Nou ja, vanzelf….dat ook weer niet. Het was hard werken en bij de les blijven. Maar o, wat heb ik daar veel voor teruggekregen!
als je plezier hebt in je werk, dan vliegt de tijd voorbij
Dank aan alle collega’s, relaties, contacten en netwerk. Dank dat ik ervaringen met jullie kon delen, kon sparren, kon leren, kon ontwikkelen en groeien. Ik heb in al mijn werkjaren, in verschillende banen altijd genoten van wat ik leerde, ook al was het soms moeilijk. En als je plezier hebt in je werk, dan vliegt de tijd voorbij en is daar zomaar je pensioen.
In mijn vorige vlog vertelde ik al dat ik zeker nog nieuwe werkzaamheden ga oppakken. Maar met deze maandelijkse vlog stop ik nu. Heel veel dank voor het luisteren en lezen, en voor de vele reacties en tips. En wie weet, zien of spreken wij elkaar op een andere manier.
Doei!
