22 januari 2025 – Column Peter Ursem: Dieren in onze regio
Er is, wanneer we o.a. het krantennieuws over onze regio in de gaten houden, af en toe een mooie uitbreiding van onze kennis over de dierenwereld alhier te lezen. Zo leven er in de polderwateren bij Oudendijk veel muskusratten. Het gaat de beestjes goed, tenzij de mens dat tracht te verhinderen. Er zijn veel te veel van deze dieren en ze weten zich uitstekend zonder goede voorlichting van vader of moeder muskusrat te vermenigvuldigen. Dat doen ze terwijl ze in onze dijken zonder enige vooropleiding gangenstelsels graven. Wanneer wij ze ongestoord hun gang laten gaan, zullen wij er op vervelende wijze aan herinnerd worden waarom wij die dijken ooit hebben aangelegd.
De beestjes worden bejaagd, door mensen die precies weten hoe de beestjes leven en er wordt ontzettend hard gewerkt om meer muskusratten naar hun hemelrijkje te sturen dan ze zelf kunnen bijmaken. Ik heb nog niet gezocht naar commentaren van echte dierenliefhebbers en woordvoerders van de Partij van de Dieren of de organisatie Dierenlot. De muskusrat moet dood, is de leus van de door de overheid in dienst genomen rattenvangers. Dat doen ze niet met lokkende fluittonen, maar met klemmen waarmee ze onder water bij de in- of uitgang van hun holen worden gevangen.
Er zijn in onze regio ook dieren die we zouden willen stimuleren om zich hier gezinsuitbreidend te vestigen. Ook hierover wordt in de krant gewag gemaakt. Er wordt gesproken over een kleine zwaluwsoort dat zich doorgaans gezellig nestelt tegen onze gevels, onder de dakrand. Je hoeft voor deze vogeltjes geen nestkastje te maken. Ze hebben zelf een bouwkundig inzicht en gebruiken er klei uit de naaste omgeving voor. Ik zag bij het artikel hierover een foto van een man die ik herken als een oud-leerling. Ik ben bijna altijd blij verrast wanneer ik in de krant of bij een ander medium een oud-leerling zie opdagen. Meestal is dat omdat de persoon zich heeft ontwikkeld tot een volwassene die zich op een eigen manier weet te onderscheiden van de massa. De enkele keer dat ik niet zo blij was vond plaats bij een fotoloos artikel waar de mij bekende persoon werd aangeduid bij voornaam en eerste letter van de achternaam.
De week werd de brede glimlach opgewekt door een krantenartikel over Meindert Reus. Hij heeft de aandacht van de schrijvende pers getrokken door zijn activiteiten om nesten van huiszwaluwen in zijn dorp te laten voortbestaan en te beschermen. Hij doet de jaarlijkse telling voor de Koninklijke Nederlandse Natuur Vereniging en dat doet hij consciëntieus. Hij telt de moddernestjes die de vogeltjes tegen de dakgoot gemetseld hebben. Hij doet dat in de dorpen Midwoud, Oostwoud en Hauwert. En via het krantenartikel laat hij weten dat deze vogelsoort een stukje ondersteuning best nodig heeft. Het belangrijkste wat wij kunnen doen, is een hartelijke bejegening door gewoon hun zelfgekozen bouwplekjes te accepten.
Vogeltjes doen niet altijd fanatiek aan het bevuilen van het eigen nest. De ontlasting die in het nest wordt gepleegd wordt overboord gekieperd. Dat kan ertoe lijden dat properheidminnende Westfriezen dan de nestjes verwijderen. Meindert roept ons op dat niet te doen. Hij hoopt bij zijn jaarlijkse telronde elk jaar meer zelfbouwnestjes te mogen aantreffen. Ik gun het niet alleen Meindert wanneer dat inderdaad gebeurt, maar ik gun het ons allemaal. Ik ga nu ook kijken naar twee natuurverschijnselen. Achter ons huis loopt een slootje en ik zal voortaan regelmatig een blik werpen op de toestand van het oeverbegroeisel en zodra het weer het zitten in onze tuin prettig maakt af en toe een hoopvolle blik werpen op onze dakrand. En natuurlijk hoop ik nog meer oud-leerlingen te ontmoeten en te vernemen dat zij zich op mooie wijze inzetten om onze wereld nog mooier te maken.
