HOORN – Woensdag overleed de vader van Michael Jackson. Eind jaren ’80 was hij in #Hoorn. Echt waar! Lees hieronder het verhaal van een ooggetuige.
We praten over ergens in mei van het jaar 1989, Joe Jackson (de vader van, niet de zanger) komt naar Nederland voor de promotie van een van zijn nieuwe ontdekkingen; een lieftallige en ongetwijfeld getalenteerde dame Mandy geheten (al gebied de eerlijkheid me te melden dat ik niet helemaal zeker meer ben van die naam). Zij zat onder contract bij zijn platenlabel en deed Nederland aan in het kader van een Europese promotietour.
Wat begon als een grap
Voor zover ik mij kan herinneren was de Telegraaf op een of andere manier hierbij betrokken of zouden hem in ieder geval (een dagje) volgen en er zouden foto’s gemaakt worden. Voor zover ik terug kon vinden was deze fotograaf William Rutten, maar pin me er niet op vast.
Hans Joosten, medewerker van Radio Hoorn en destijds werkzaam bij de Telegraaf vroeg binnen de burelen van de omroep of er iemand beschikbaar was om een bekende Amerikaan te chauffeuren. Collega Rob van Veen werd het uiteindelijk en gekscherend werd er uiteraard geroepen of ze ook nog even bij ons langs zouden komen. Hans zou kijken wat hij kon regelen en zag er ook de humor wel van in. Stel je toch eens voor, zo’n wereldwijd bekend figuur in de studio’s van een lokale omroep in Hoorn.
Op enig moment bereikte ons het bericht dat er inderdaad het voornemen bestond om de kant van de Wisselstraat in Hoorn op te komen. Ze zouden een interview geven in een van onze programma’s en zouden de woensdag ervoor ergens bij ons aankomen. Wel werd er verwacht dat het stil gehouden werd en dienden we maatregelen te treffen om toch eventueel ontstane drukte in de kiem te kunnen smoren.
En zo werden enkele medewerkers op de hoogte gesteld en gevraagd om dan aanwezig te zijn zodat er ‘mankracht’ aanwezig was ‘voor het geval dat…’ al bleef die (fan)drukte evenwel uit; we blijven immers West-Friezen.
Het bezoek
Dan het moment dat er die woensdagochtend enkele grote auto’s zich de Wisselstraat in wurmden, m.a.w., ze zijn gearriveerd. Ik zie nog het gezicht van Joe voor me toe hij uitstapte; enigszins beteuterd. Want ja, laten we wel wezen, we zaten in een prachtig oud en monumentaal pand van voorheen de Stadsomroeper, maar om nu te zeggen dat dat de uitstraling had van een grote omroep zoals hij zich ongetwijfeld voorgesteld had (of mogelijk zelfs wel was voorgehouden haha).
De gehele entourage stapt het pand in en koffie wordt ze aangeboden en wordt er kennis gemaakt. Op z’n Amerikaans uiteraard, dus allemaal super beleefd en uiterst hartelijk, maar je weet dat het op z’n Amerikaans is zullen we maar zeggen.
Ik kan me herinneren dat er in die periode nogal wat gedoe was tussen onder meer Michael en zijn vader (had volgens mij te maken met zaken als huiselijk geweld en de Spartaanse en zeer strenge opvoeding, dat soort dingen die je om de haverklap voorbij hoorde komen in die tijd), dus het gesprek mocht alleen gaan over Mandy (laten we haar zo maar blijven noemen voor het gemak) en haar plaat.
An sich was het gesprek niet wereldschokkend, een promotiebabbel over de single van die Mandy, maar door de persoon die er bij betrokken was én dus gewoon zomaar even in ons studiootje aan tafel zat wel een die toch bijzonder was. Ik heb ergens in mijn hoofd nog zitten dat ze niet al te veel locaties zouden aandoen in Nederland, dus dat zou het ook nog eens tot iets redelijk unieks maken.
En passant liet vader Joe overigens ook geen mogelijkheid ongemoeid om het over z’n jongens te hebben, want daar zou op korte termijn ook een nieuw album van verschijnen. Zo’n commerciële rakker was het dan ook wel weer.
Promotie
We hebben het dan over het album 2300 Jackson Street, het 17een laatste studioalbum van de gebroeders Jackson. Ik suggereer de voltallige gebroeders, maar feitelijk waren leadzanger Michael Jackson en zijn broer Marlon reeds uit de band gestapt, hoewel beiden nog wel meegedaan hebben op de titelsong.
Uiteraard hebben we daarin ook overmatige interesse getoond, immers toch een album van niet zomaar een bandje, en hij had een (bandrecorder)band bij zich waarop het hele album stond en waarvan hij ter promotie af en toe wat liet horen. Natuurlijk gelijk gevraagd of we wat mochten beluisteren, want we zouden het een grote eer vinden als dat mocht van zo’n belangrijke groep (zeker mensen, Amerikaanse taferelen op z’n Hoorns) en tot onze stomme verbazing vond vader Joseph dat goed.
De band werd uit de auto gehaald en ik mocht ‘m op de recorder leggen. Na ernaar geluisterd te hebben en vooral te roepen met z’n alleen hoe goed het wel niet klonk eens voorzichtig gevraagd of we niet een copie van de band mochten draaien. Uiteraard mocht dat niet, want zou ook te lang geduurd hebben (ja ja, toentertijd was een copie draaien één op één afspelen en meetapen, kunnen ze zich vandaag de dag niets bij voorstellen haha) en ze moesten zo weer en route.
Dus maar brutaal gevraagd of we dan tenminste één nummer ter promotie mochten opnemen, zodat we die geregeld konden draaien in onze uitzendingen. En wat schetst de verbazing, we mochten inderdaad één nummer opnemen en wel de titelsong van het album, 2300 Jackson Street. Enerzijds uitstekende naam plugging, want titel gelijk aan titel album, anderzijds was het ook het enige nummer waar zoals gezegd ook Michael Jackson feitelijk in meegezongen had, toch stukje extra meerwaarde gezien diens populariteit.
Persoonlijk had ik liever het nummer ‘Nothing (that compares 2 U)’ willen opnemen, want die vond ik zelf wat lekkerder en meer als hit klinken als Hoornse Top Tien-man. Maar ja, papa Jackson bepaalde, hoewel ik retrospectief toch m’n gelijk kreeg, daar ‘Nothing…..’ de enige hit bleek van het album.
Best bijzonder ‘eigenlijk’
Maar, ik heb van de directe copie van de mastertape uit handen van vader Jackson een nummer van The Jacksons mogen opnemen! Toen vond je dat alleen maar bijzonder, maar als je er over terugdenkt was het eigenlijk best wel heel bijzonder. En dus moest ik daar aan terugdenken toen ik gisteren hoorde dat de grondlegger van een van de meest legendarische muzikale families overleden was.
En dat het bezoek allemaal best heel bijzonder was bleek mijns inziens wel uit het artikel, inclusief foto, wat er destijds over in de Telegraaf gepubliceerd werd (met dank aan Hans Joosten ongetwijfeld) en er naar aanleiding daarvan zelf landelijk interesse getoond werd door de collega omroepen. Hoe het toch mogelijk was dat zo’n man nu juist bij ons (wél) langs kwam. Wij hebben er allen smakelijk om gelachten. Maar nu weten ze dan toch het werkelijke verhaal. Wel jammer dat ik de publicatie er over niet meer kon terug vinden, wellicht digitaliseert de Telegraaf ze nog eens.
89 werd hij: Joseph Walter (Joe) Jackson (Fountain Hill (Arkansas), 26 juli 1928 – Los Angeles, 27 juni 2018). En ik heb hem ontmoet, de hand mogen schudden en met hem gesproken. En man, wat heeft hij toch eigenlijk veel voor de muziek betekent. Check z’n Wiki maar eens. En dan die van alle Jackson telgen. En bestaat bij mijn weten géén andere vader die zoveel ‘hits’ voortgebracht heeft!
Oh en Mandy? Ik geloof dat ik als ik goed zoek de plaat vast nog wel ergens heb liggen….denk ik….. Wel een leuke meid om te zien, dat dan weer wel. Ouwe snoeperd…….
Arthur Verberne, trots medewerker van het eerste uur (en bijna het laatste) van wat eens Radio Hoorn was.
