5 januari 2022 – Column Peter Ursem: Wijkdemocratie
Grootse plannen voor het wijkpark waar wij bijna naast wonen: het Dwaalpark. Er is een plan ontwikkeld om het park uit te breiden met een openluchttheater, natuurspeeltuin, fitnessplein, bootcamproute en hondenzwemplek. Het is de bedoeling dat mensen van groot tot klein elkaar kunnen ontmoeten. Wellicht ook vanuit de gedachte dat het makkelijker communiceren wordt, wanneer je tegelijkertijd met anderen daar op bedoelde wijze gebruik van maakt.
Een paar jaar terug werden gedachten in die richting al ontvouwd tijdens een druk bezochte bewonersbijeenkomst, waar ik mijn nieuwsgierigheid ook trachtte te bevredigen. Je kon je stem uitbrengen of laten weten aan de plannenmakers voor mooie wijkbloei-ideeën wat je van hun initiatieven vond. De Grote Waal is een wijk met een heel diverse bevolking en het was duidelijk dat die diversiteit niet werd gezien als een uitdaging, maar als uitnodiging voor iets moois.
De mooie ideeën waren allemaal ontstaan vanuit de behoefte de wijk tot een fantastische, aantrekkelijke en leefbare woonomgeving te maken. Zo is dat ook bij het plan om het Dwaalpark ( zat daar oorspronkelijk niet een speelse apostrof tussen D en w?) om te vormen tot een plek waar zoveel meer kon gebeuren dan wandelen, tennissen, schommelen en van natuur en rust genieten op een bankje, waar je op je dooie gemak het aantal passerende treinen telt. Ik moet zeggen dat ik meteen enthousiasme voelde toen ik las dat het plan al heel concrete vormen had.
‘Oh, maar drie ton? Dat kan toch het bezwaar niet zijn?
‘Grijs kleurt Groen Stadsnatuur’ heet het bedrijf uit Enkhuizen die het winnende ontwerp leverde. De uitvoering ervan zal €312.000,- kosten. En dat is dan weer een bedrag waar de Hoornse raad haar zegen aan moet verlenen. In de Hoornse raad zitten politici die, naar eigen zeggen, zich hard maken voor de belangen en de leefbaarheid van de stad. Natuurlijk zal geen enkele fractie het mooie en belang van dit idee ontkennen, maar men zal bezorgd kijken naar het kostenplaatje. Natuurlijk kun je als fractie luchtig zeggen: ‘Oh, maar drie ton? Dat kan toch het bezwaar niet zijn? Voor minder dan de prijs voor twee openbare toiletten in de binnenstad kun je een heel park opwaarderen. ’ Maar er zijn ook fracties die bezorgd kijken naar alle kostenvragers die er nu al zijn en dan hooguit zo ver willen gaan om het plan uit te stellen totdat duidelijk wordt dat er makkelijk budget over blijft of totdat vanuit het Rijk of provincie een zak mooiedoelenduiten wordt verstrekt of dat er een compromis voorgesteld wordt waar de helft van het plan wordt geschrapt.
Tussen droom en daad zouden best raadsleden in de weg kunnen staan en partijkleurgerichte bezwaren. Zouden het aantal genoemde kinderen die kunnen profiteren van het theatergebeuren, de jongeren die zullen worden betrokken bij de totstandkoming, het gevoel van saamhorigheid dat in de wijk zal opbloeien en de vergrote aantrekkelijkheid van een complete stadswijk voldoende argumenten kunnen zijn om raadsleden enthousiast te doen instemmen met het voorliggende voorstel?
Het op zeer betaalbare wijze opwaarderen van een stadswijk is vast en zeker een mooi verkiezingsitem
Nu lopen er gerust wel en ook in de Grote Waal mensen die hun schouders ophalen en denken: voor mij hoeft dat allemaal niet. Mijn vader was zo’n iemand en daarom ben ik anders. Ik hoop mee te mogen maken dat de Hoornse politicus van dit moment ook zal denken aan zijn of haar positie tijdens en na de komende verkiezingen. Het op zeer betaalbare wijze opwaarderen van een stadswijk is vast en zeker een mooi verkiezingsitem en wat zou het leuk zijn dat elke partij dit prominent in de serie verkiezingsslogans zal hebben zitten.
Het mooie aan dit hele plan is toch wel, dat duidelijk is geworden dat, wanneer je aan de wijkse goegemeente zelf vraagt waarmee men blij gemaakt kan worden, de wijk zich ook laat horen. Wanneer een gemeente een dergelijke reactie van wijkbewoners beloont met de uitvoering ervan, zal men ook in de toekomst weer wijkbewoners enthousiast krijgen voor diverse vormen van inspraak. Toch een essentieel stukje democratie dat ook buiten verkiezingsgedoe levend gehouden kan worden.
