2 maart 2022 – Column Peter Ursem: Voorbeeldig democratisch
Twee artikelen in het dagblad vielen mij deze week speciaal op. Het eerste is een artikel over de enorme hoeveelheid wethouders die in de Nederlandse gemeenten de eindstreep niet halen en het tweede ging over de grote bereidheid om in Westfriesland Oekraïense vluchtelingen op te vangen.
Het tweede artikel heeft alles om je gevoel van trots te geven dat je ook Westfries bent. Bij het eerste artikel zou ik, wanneer dat onderwerp de Westfriese gemeenten zou betreffen, snel geneigd zijn te zeggen dat ik daar absoluut geen schuld aan heb. In het artikel over de opvang van Oekraïense vluchtelingen wordt heel hartverwarmend gewag gemaakt van het zoeken naar goede opvangplekken en dat dit het beste regionaal geregeld kan worden. Nu hoop ik dat dit niet uitgevoerd gaat worden door enkele ambtenaren die daartoe vrijgemaakt dienen te worden van hun normale werktaken of dat de raadsleden van de zeven gemeenten dit niet eerst binnen hun gremium besproken willen hebben om de hoog noodzakelijke kaders te kunnen formuleren, waarbinnen een commissie op korte termijn een uitvoeringspad kan uitstippelen, inclusief de niet weg te denken participatietrajecten voor de bewoners in de buurten van de opvangplekken, opdat binnen niet al te verre toekomst daadkrachtig deze problematiek kan worden aangepakt.
De Enkhuizer wethouder Dorus Luycks merkte bovendien op dat het een groep mensen betreft met eigen gewoontes en een eigen cultuur, dat tot spanningen kan leiden. Wow, wat een terechte opmerking! We zouden door de huidige mediabombardementen bijna vergeten dat niet alleen vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan, Eritrea of noem maar een oorlogsgebied een andere godsdienst cultuur en gewoontes meenemen. Gelukkig dat hier in Westfriesland een godsdienst leidend is die zich nooit laat uitdagen maar eens een oorlog te gaan voeren!
Maar daar staat natuurlijk tegenover, dat wij hen hier zo mooi kunnen laten ervaren hoe het leven is in een echte democratische samenleving. Wanneer zij ooit beslissen weer naar hun eigen vaderland terug te keren, nemen zij een mooie herinnering en vruchtbare ideeën mee over hoe het bestuur daar ook beter geregeld kan worden. Kijk, dat er af en toe een wethouder sneuvelt, dat hoort bij het politieke spel. Zo’n wethouder overleeft dat natuurlijk best een tijdje en voordat het wachtgeld stopt is er een grote kans op een nieuwe baan van de persoon.
We moeten ze nog wel uitleggen dat onze economie sterk is en de financiële mogelijkheden van elke gemeente zo groot zijn, dat het vroegtijdig ontbinden van de werkverhouding van vier op elke tien wethouders betaalbaar is. Het is een vorm van elkaar slechts symbolisch naar het leven te staan. Naar het politieke leven. Wie het een complete raadsperiode heeft uitgehouden zonder te zijn weggestuurd is een soort kampioen, iemand die tot veel meer in staat is. Wie in die periode ook het minst aantal moties van afkeuring of treurnis heeft gekregen is superman/-woman.
We laten ze zien dat ook raadsleden gewone mensen zijn bij wie je soms gewone afwijkingen in de houding ten opzichte van anderen kunt aantreffen. Grote ego’s, korte lontjes, rancunepolitiek en afrekencultuur, niets is raadsleden vreemd. Ze hebben er niet allemaal last van, zal ik er meteen maar bij zeggen, want anders zou je nog gaan menen dat je het beste de politieke arena kunt betreden, wanneer je behept bent met deze eigenschappen. Je zou dan waarschijnlijk het idee kunnen opvatten dat je het bovenste gedeelte van de namenlijsten op de stembiljetten moet zien als mensen die je maar zoveel mogelijk op afstand moet houden.
Zouden we in de komende raadsperiode figuren tegen kunnen komen die we de liefkozende bijnaam Vladimir gaan geven? Zouden we de toegestroomde en netjes opgevangen oorlogsvluchtelingen uit Oekraïne kunnen inschakelen om deze personen sneller als zodanig te herkennen? Of zouden wij in Westfriesland voor de komende vier jaar uitsluitend of desnoods bijna uitsluitend mensen kiezen die daar niet voor zichzelf maar voor ons zitten? Zouden dat voornamelijk niet diegenen zijn die daar al decennia actief zijn?
Gelukkig mogen en kunnen wij helemaal zelf de politici voor de komende vier jaar uitzoeken. Niemand verplicht je om alleen hen te kiezen die zichzelf het hardst op de borst slaan. Misschien kunnen wij niet alleen voor de vluchtelingen uit Oekraïne, maar ook uit andere verder weg liggende landen laten zien hoe zeer Westfriese democratie de ware democratie kan zijn. Dan heb je ook meer capabele kandidaat-wethouders.
