21 september 2022 – Column Peter Ursem: Oplossen of vastklampen
Je mag nu vast wel de conclusie trekken dat versnelde woningbouw in Westfriesland mogelijk is. Niet wanneer de oude vertrouwde ambtelijke en bestuurlijke wegen worden gevolgd met tientallen Westfriese gemeentefracties die allemaal een eigen inbreng willen hebben in het realiseren van iets moois. Iets mooier mooi dan het moois dat andere fracties voor ogen hebben, maar dat spreekt vanzelf. Maar wel een probleem in handen geven van hen die er verstand van hebben.
We weten hoe het werkt wanneer we de gebaande bestuurlijke paden blijven bewandelen. Procedure zus en bestemmingsplan zo en afspraken die we vroeger maakten over competenties van deze of gene of over de werkcapaciteiten van organisaties binnen de organisaties die al tig jaren bezig zijn met het adequaat oplossen van woningbouwproblemen binnen de afgesproken kaders in de verschillende gemeenten. Over hoe een en ander op democratisch verantwoorde wijze dient te worden aangepakt is lang nagedacht en nog veel langer gedelibereerd.
met doorgaan op de aloude manier halen we onze bouwtargets van geen kant
Wat is het dan een opluchting wanneer vanuit de woningbouwsector zelf wordt voorgesteld om alle huidige procedures te vergeten en op zeer korte termijn een gezamenlijke organisatie de regie in handen te geven om de bouwvoornemens binnen afzienbare tijd ook nog te realiseren. Eén ding is zeker: met doorgaan op de aloude manier halen we onze bouwtargets van geen kant. Niet meer de wieken van zeven gemeentelijke molens laten draaien maar één Westfriese splinternieuw supergemaal. Binnen het Pact van Westfriesland kan geknutseld worden aan één woondeal onder leiding van één leiderschap.
Dit is nu typisch een moment van inzicht met uitzicht op oplossingen. Het zal ook heel wat vragen van de pakweg 150 Westfriese politici. Zij zullen de teugels uit handen moeten geven. Zij zullen moeten toegeven dat hun goedbedoelde inspanningen om de zaken zo correct mogelijk te laten verlopen de enorme vertraging van de noodzakelijke woningbouw mede veroorzaakten. Zij zullen met redelijk overtuigend klinkende argumenten betogen dat de voorgestelde versnellingspoging een ramp betekent voor de … , voor de… , nou ja , dat het een ramp betekent.
Niet alleen gemeenteraadsleden zullen steigeren, ook de burgervader van de gemeente Hoorn heeft nog even zijn bedenkingen. In de krant liet hij zijn argument optekenen: „Je kunt niet alles door het Pact laten regelen, we moeten keuzes gaan maken nu overal nieuwe gemeenteraden zijn geïnstalleerd. Woningbouw is overigens wel een van onze topprioriteiten. Maar het verstrekken van de noodzakelijke vergunningen om woningbouw mogelijk te maken is toch echt een taak van de gemeenten. Er zijn wettelijke procedures die gemeenten daarvoor moeten doorlopen. Dat kun je niet bij een hogere macht neerleggen.”
De bestaande vertragingsprocedures zijn heilig en wee hen die daaraan gaan tornen.
Wat de burgemeester hier zegt, zal door veel raadsleden en wethouders worden herhaald. De bestaande vertragingsprocedures zijn heilig en wee hen die daaraan gaan tornen. En nu rijst bij mij de vraag: moeten wij de woonellende van nu geduldig blijven ondergaan, omdat er nu eenmaal ellende bestendigende regels zijn die moeten worden nageleefd? En een andere vraag: helpt het om het vertrouwen in de politiek terug te winnen, wanneer de politiek vastgebakken zit aan regeltjesgebonden ellendebeleid? Bestaat er bij de politici meer wantrouwen jegens woningcorporaties dan jegens andere fracties en andere gemeenten?
De voorstellen van de gezamenlijke woningcorporaties in goed overleg met bouwondernemingen in Westfriesland wekken bij mij enthousiasme op. Eindelijk een Westfries voorstel om woonproblemen in alle zeven Westfriese gemeenten aan te pakken en verdorie nog op te lossen ook binnen afzienbare tijd. Wie kan daar nu tegen zijn?
Luister naar de argumenten van de politici in jouw gemeente en je zult weten wat er belangrijker voor hen is: oplossen van problemen uit handen geven aan hen die er echt verstand van hebben of blijven vastklampen aan procedures en hun eigen bemoeizucht.
