19 juli 2023 – Column Peter Ursem: Woningmarkt iets beter gestemd?
Bij het uitspreken van het woord flexwoningen zijn in meerdere gemeenten mensen in een stuip geschoten. In Hoorn zag ik het enkele jaren geleden van nabij gebeuren bij zowel raadsleden als toegestroomde bezorgde bewoners. De meest vreselijke gebeurtenissen stonden mensen in de buurt van flexwoningen te wachten. Voor mij was het begrip flexwoningen toen nog nieuw. Ik moest begrijpen dat het een makkelijke manier was om woonruimtes te creëren voor diverse groepen mensen die plotseling en dringend om woonruimte verlegen waren.
Flexwoningen waren bedoeld voor mensen die net een scheiding achter de rug hadden, tijdelijke arbeiders waaronder expats, statushouders en nog een paar categorieën woningzoekenden. Luid schreeuwende dames in de raadzaal, die later in onze radiostudio kwamen roepen dat ze niet gehoord werden en dat je toch moeilijk je kind zonder begeleiding langs dat soort publiek naar school kun laten gaan zochten mijn begrip. Ik snapte er niets van. Ik kende op dat moment iemand die hoopte dat hij een flexwoning zou kunnen betrekken. Hij was hard aan het werk om zijn drankprobleem te beheersen en dat lukte hem meestal heel aardig en ik gunde hem zo’n woning.
Ik snapte er niets van.
In Hoorn ging het flexfeestje niet door. De raad had toen een samenstelling die meer een afwijzende achterban vertegenwoordigde. Hoorn stond daar niet alleen in. Ook op andere plekken in Westfriesland was men zeer huiverig voor het neerzetten van kleine wooneenheden die voornamelijk zijn bedoeld voor tijdelijke bewoning. Het begrip tiny houses was ook al bezig met een opmars dat geen gelijke tred hield met het verwezenlijken ervan. Kennelijk leefde bij de doorsnee Westfries de opvatting dat dit soort huisjes alleen maar aantrekkelijk zijn voor rare mensen. Rare mensen mogen best wel wonen, maar laten ze dat doen op plekken waar niemand last heeft van ze. Er worden in het gunstigste geval suggesties van plaatsing gedaan op de beroerdste plekken van de gemeente, of het liefst daarbuiten.
In Westfriesland komt gelukkig een iets andere wind waaien.
Edwin ter Velde van Clean2Anywhere heeft tiny houses gebouwd van afvalmateriaal. Mooie huisjes, zoals hij ook een aantal mooie bootjes maakte. (Wie iets meer over zijn projecten wil horen, verwijs ik graag naar de podcast die ik mocht maken voor Puur Hoorn en die nog altijd te beluisteren is bij HoornRadio.nl!) In Koggenland mag hij dertig huisjes neerzetten en er komen er nog meer. Wethouder Rosalien van Dolder is tot het inzicht gekomen dat de gemeente best iets scheutiger mag zijn met het verstrekken van informatie. Dat deed ze dan ook en glunderend mag ze de wereld laten weten dat in Koggenland serieuze stappen worden gezet om enig woningnood te lenigen.
In Drechterland en in Enkhuizen is het besef dat men tijdelijke arbeidskrachten best mag opvangen in nette voorzieningen ook fors ontwikkeld. Er zijn bedrijven die zelf de onderkomens voor hun werkers uit den vreemde willen realiseren op hun eigen bedrijfsterrein en hoewel dat hier en daar nog niet binnen het keurslijf van een bestemmingsplan past, wordt gedacht aan versnelde procedures om dat wel mogelijk te maken. Mits men het wonen laat gebeuren binnen alle fatsoensnormen die door diverse huisjesmelkers zo gretig werden genegeerd. Door deze stappen zal het beroep op de reguliere woningmarkt iets minder moeizaam gaan en wellicht worden bungalowparken ook meer bestemd voor vakantiegangers.
In Den Haag heeft men de woningmarkt zo grondig verpest, dat zelfs sympathiek ogende ingrepen in de verhuursector geen echte oplossing van de woningnood bieden. Ik denk dat het ontmarkten van de huursector nog enige jaren in beslag zal nemen, mocht na 22 november een regering komen die dat als één van de na te streven doel zal zien. Maar in Westfriesland zal men naast zuchten slaken ook verheuging ervaren. Ik hoop wel dat de schreeuwers van weleer in het niet zullen vallen tegenover veel mooiere stemmen. We zullen het horen na 22 november.
Intussen zijn mijn lief en ik bezig te oefenen met kleiner wonen in onze caravan, maar ik denk dat wij voorlopig geen beroep zullen doen op een flexwoning in onze regio.
