11 februari 2025 – Column Gerben H. Bakker: Studiedag
De jaarkalender van het onderwijs is voor velen ondoorgrondelijk. Naast de al riante vakanties zijn daar ook nog tal van speciale roostervrije dagen. Zo zijn er dagen voor gesprekken, inhalen en feestdagen waarvan niemand nog de achtergrond kent. En natuurlijk zijn daar nog de studiedagen. Daar ik aan de andere kant van de streep heb gestaan weet ik echter dat onderwijzend personeel doorgaans zeer hard werkt. En ook als werkgever zult u onderkennen dat scholing en professionalisering broodnodig zijn. Laat het los. Op de weekkalender naast een schilderijtje Van Gogh -een relikwie uit de tijd van thuisonderwijs- zag ik dat het weer zover was: studiedag. Ach, laat ik ook eens de daad bij het woord voegen. Ter plekke besloot ik het thema Vincent van Gogh dan maar centraal te stellen.
‘Al zijn enkele Westfriezen zo getrokken door cultuur dat zij zelfs met explosieven zich toegang tot musea verschaffen’.
Zo gezegd zo gedaan; met mijn zoontje toog ik naar het Amsterdamse Van Gogh museum. Gelukkig waren er op deze maandagmorgen niet te veel toeristen. Cultuurgoed als deze geniet buiten Nederland doorgaans een grotere waardering dan in onze eigen polder, zoveel wist ik wel. Al zijn enkele Westfriezen zo getrokken door cultuur dat zij zelfs met explosieven zich toegang tot musea verschaffen.
In Amsterdam-Zuid aangekomen voerde de speurtocht ons langs alle meesterwerken. Zo werd een conversatie bedacht bij de aardappeleters en werden de zonnebloemen in de vaas geteld. Bijzonder aan Van Gogh is dat hij geen idee had of hij getalenteerd was maar de drang voelde het te ontdekken. Hij bleek zijn tijd ver vooruit en verkocht in zijn carrière geen enkel schilderij. Of, wellicht toch één waarmee hij zijn drankrekening in natura kon voldoen. Gek geworden door de drank of het uitblijven van succes (wie zal het zeggen?) vond hij eenzaam zijn dood in een herberg nabij Parijs.
‘Met gevoel voor marketing doopte museumdirecteur Ad Geerdink hem tot de Rembrandt van Hoorn’.
Wat maakt of breekt de reputatie van een kunstenaar? Talent alleen is niet genoeg en bovendien arbitrair. Zo wordt Medemblikker Jan Albertz Rotius gezien als de beste schilder die de regio ooit heeft gekend. Met gevoel voor marketing doopte museumdirecteur Ad Geerdink hem tot de ‘Rembrandt van Hoorn’. In de 17de eeuw -de tijd van Rotius- barste de regio van het kapitaal en bedrijvigheid. Rotius had hier werk genoeg en zag geen enkele noodzaak voor opdrachten zijn vleugels uit te slaan naar Amsterdam of de Europese hoven. Hij zat hier goed. Kenners beweren dat hiermee zijn nationale en internationale roem is achtergebleven.
Neem dan Van Gogh die half Europa doortrok, een rock ’n roll leven leed en uiteindelijk internationaal geroemd werd. Zijn bijna complete collectie vindt u aan het Museumplein. De 18 werken van Rotius in bezit van het Westfries Museum moet u nog even missen, deze zijn opgeslagen bij Imming Logistics op Zevenhuis. Maar er is goed nieuws: Met de uiteindelijke start van de renovatie opent zij in 2027 weer haar deuren. Ook papa heeft vandaag heel wat bijgeleerd.
