11 maart 2025- Column Gerben H. Bakker: Feestneus
Ramadan mubarak; een gezegende ramadan. Voor duizenden mensen -ook uw collega’s, vrienden en buren- geldt het als een heilige maand van inkeer en bezinning. Hier wordt invulling aan gegeven door overdag niet te eten en te drinken. Daar waar geloof houvast geeft en staat voor positiviteit en verbondenheid kan het ook mijn zegen hebben. Toevalligerwijs valt de periode van ramadam dit jaar nagenoeg gelijk met de vastenperiode van de katholieke kerk. Een periode die wordt ingeluid met carnaval en eindigt met het paasfeest. Menigeen zal zich nog herinneren dat snoepjes deze tijd werden opgespaard in een speciaal vastentrommeltje. Daar ik graag denk in overeenkomsten in plaats van verschillen wilde ik u dit niet onthouden. Maar wie carnaval zegt, zegt Zwaag. Toen ik laatst Hans Brandhoff sprak was ik toch even benieuwd in hoeverre de kerk en het verkleedfeest nog zijn verbonden. Als hoogste autoriteit tijdens het carnavalsweekend aldaar kan hij het weten.
‘Carnaval is in Zwaag namelijk de belangrijkste bijzaak van het jaar’.
Daar waar voorheen op carnavalsdinsdag -vasteloavend- om klokslag twaalf de muziek en biertap zweeg is dit al lang het geval niet meer. Met de ontkerkelijking is ook in menig dorp in Westfriesland de carnavalsvereniging gesneuveld. Als kleine katholieke enclave boven de rivieren is het hier wellicht altijd al een curiositeit geweest. Toch hoorde ik in de woorden van Hans veel over wat ik als bezinning en gemeenschapszin kan betitelen. Carnaval is in Zwaag namelijk de belangrijkste bijzaak van het jaar. Zo beginnen de voorbereidingen al in september en liggen er draaiboeken op tal van onderwerpen zo dik als een telefoonboek. Het verbindt families, buurten en vriendengroepen bij het uitdenken en maken van kleding en praalwagens. Deze monsteroperatie met creaties -die niet onderdoen voor De Efteling- mondt uit in een eenmalige optocht waar stad en land voor uitloopt. ’s Avonds bij de prijsuitreiking is er de vanzelfsprekende ontlading. Toch zal menigeen van u denken ‘aan mijn lijf geen polonaise’.
‘Tapperijen met illustere namen als ‘t Obdammertje en De Slof zijn verdwenen en vele zullen nog volgen’.
Toch breek ik graag een lans voor Zwaag en haar carnaval. Dit feest van leut is namelijk aanjager van verbondenheid en een sterk verenigingsleven. Zaken waar ook na het carnaval van wordt geprofiteerd. Honderden mensen zetten zich hier belangeloos in voor het dorp en haar voorzieningen. Zo is het dringen in het dorpscafé terwijl elders in de regio de horeca de deuren sluit. Tapperijen met illustere namen als ‘t Obdammertje en De Slof zijn verdwenen en vele zullen nog volgen. Liever ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald moet je maar denken. Zelf heb ik ook pas sinds een paar jaar het carnaval ontdekt. Om de draak te steken met wat als normaal doorgaat en met vrienden én onbekenden plezier te maken. En voor wie zich laat weerhouden door de onverdraaglijke lichtheid van het feest heb ik nieuws; zelfs de politiek is onderwerp van gesprek. Al kwam dit laatste mogelijk door mijn eigen kostuum met rode pet, das en bebloed oor. Make carnaval great again!
