Zaterdag 8 februari 2014 – Column Sjaak Grosthuizen: Rampkoers
Onder onze eigen Hoornse neuzen speelt zich een spannende strijd af. Onze Hoornse lijsttrekkers lopen zich het schompes van de ene uitdaging naar de volgende. Inzet: een zo groot mogelijke fractie. Het gaat hen niet om glorie, denkbeeldige medailles of lauwerkransen. Het gaat om de toekomst van de stad en de regio. En die wordt alleen gewaarborgd met een grotere fractie.
In Hoorn dient niets minder dan een ramp te worden voorkomen. De toekomst is ongewis. Wie niet vooraf beschikt over een loepzuivere achterafblik zou de mooie stad wel eens met de beste bedoelingen de doodsteek kunnen bezorgen. Hoorn moeten we zien als een stad met kansen! Hoorn moeten we zien als een stad met kansen! Hoorn moet je verdomme zien als een stad met kansen! Dit kan niet vaak genoeg worden herhaald!
Wie daar niet in gelooft zal er aan moeten geloven. We stevenen af op een regelrechte ramp wanneer we geen nieuwe plannen uitwerken voor de stad. Nieuwe kansen dankzij rigoureuze maatregelen. Niet wachten, maar nu beginnen, anders hoeft het niet meer.
Volgens anderen stevent Hoorn koersvast af op een onvermijdelijke ramp, omdat men rigoureuze plannen heeft met de toegangswegen naar de binnenstad. Een binnenstad waar geen enkele winkel meer opgewassen is tegen de nietsontziende internetkoopjesjagers.
In de afgelopen week mocht ik van VVD-wethouder van toekomstzaken Ronald Louwman vernemen dat we alleen dankzij de Poort van Hoorn en alles wat daardoor zich bijna als vanzelf ontplooiende kansen zal openbaren de rest van de eeuw een prachtige stad kunnen nalaten. Zodra zijn achterkleinkinderen de laatste euro’s of Wildersguldens zullen afbetalen zullen alleen leden van Vereniging Oud Hoorn nog weten waar dit geld voor uitgegeven werd.
Ik weet het nu echt niet meer.
Ik sprak ook Judith de Jong, de opgewekte lijsttrekster van de zorgelijk kijkende PvdA in Hoorn. Ook zij schilderde een geloofwaardig rampscenario wanneer de onzalige plannen van de huidige coalitie de verkiezingsstrijd zullen overleven.
Ik weet het nu echt niet meer. Ik verpak mijn bij de pakken neerzitten altijd in nieuwsgierig toekijken hoe de strijd zich gaat ontwikkelen. De lijsttrekkers van de tegentunnelaars, de anticarbasionisten hebben elkaar ogenschijnlijk gevonden in een gezamenlijke strijd, maar met het oogmerk daar als partij toch iets voordeliger tevoorschijn te komen dan de medestanders.
De procarbasionisten houden elkaar ook in het oog, opdat de ander niet ineens veel overtuigender als rampenaanzegger overkomt. Hoe je de toekomst van Hoorn ook wilt zien: een ramp ligt hoe dan ook op de loer.
Een originele Hoornse koopgoot met vrije parkeerplaatsen.
Het zal toch wel even duren voordat de ramptoeristen die nu massaal Groningen bezoeken voor de Parkinsonbodem aldaar, op het idee te komen om de ramp van Hoorn te bekijken. Grote verwachtingen hadden we voor een buitenpoorts winkelgalerij, Een meubelboulevard. Een originele Hoornse koopgoot met vrije parkeerplaatsen. Een runshopping centrum, een veelbelovende Engelse naam voor veelbelovend ondernemerschap. Een koopgoot met regeltjes. Niet te groot, niet te klein en met procedures die slechts een jaar of vijf duurden.
Omdat het runnen wat stroef verliep werd koortsachtig gedacht aan het opvijzelen van het imago. Een nieuwe naam, een nieuwe zak voor oude wijn. Het Hof van Hoorn. Een naam met allure voor een plek met plek voor ondernemerschap en met regeltjes en procedures die nauwelijks meer dan een paar jaar hoeven te duren.
Dat is politiek, zo hoort dat te gaan.
Hoop verkeert langzamerhand in wanhoop. Hoe mooier de naam, des te leger het winkelbestand. Stevenen we af op een ramp? Natuurlijk, linksom of rechtsom bedenken we procedures en regeltjes waarmee we politici of links of rechts tevreden mee houden en wanneer de ramp volledig is, dan komt dat altijd door de coalitie, die de domme regeltjes en procedures bedenken en door de oppositie die het allemaal niet goed begrijpt. Dat is politiek, zo hoort dat te gaan.
Er komen verkiezingen en van links en rechts hoor ik dat er nieuwe hoop is en prachtige kansen voor een florerend Hoorn. Wat ik precies moet kiezen weet ik nog steeds niet. Hoe meer hoop mij wordt voorgespiegeld des te minder ik het begrijp. Voor mij een ramp.
